جشن‌های نوظهور اینستاگرامی؛ روی دیگر زندگی

این روزها فضای مجازی پر شده از عکس‌های جشن‌های خاص با لباس‌های عجیب و فضاسازی عجیب‌تر، از جشن‌هایی برای تعیین جنسیت نوزاد تا جشن‌های ‌دندان در‌آوردن کودک.
جشن‌هایی که در آن‌ها بادکنک‌‌آرایی خاص و میزهای بزرگ پر از غذا و نوشیدنی و لباس‌های ست افراد در عکس رخ‌نمایی می‌کند و همه چیز آن قدر در آن شاد است که فکر می‌کنی این آدم‌ها خوشبخت‌ترین آدم‌های روی این کره خاکی‌اند.
تمام این عکس‌ها هم شاید یک هدف را بیشتر دنبال نمی‌کنند و آن جمع کردن فالوور بیشتر و گرفتن لایک از تعداد بسیاری از افراد است.
جشن تعیین جنسیت نوزاد، جشن «گودبای پمپرز» یا همان خداحافظی با پوشک، جشن «تاتی» یا همان برداشتن اولین قدم‌های کودک، جشن سالگرد آشنایی زوجین، جشن سالگرد ازدواج و یا حتی جشن طلاق از جشن‌هایی است که این روزها خیلی پرطرفدار شده است. در تمام آن‌ها هم یک چیز مشترک است و آن رواج تجمل‌گرایی و نشان دادن این امر که «ما خوشبختیم و هیچ مشکلی نداریم» است.
این جشن‌ها با جزئیات بسیار در فضای مجازی با دیگر کاربران به اشتراک گذاشته می‌شوند و جالب اینجاست که اگر کسی از عکس خوشش نیاید و اعتراضی کرد، فوراً با صحبت‌های زشت و زننده فرد گذارنده عکس مواجه می‌شود. رفتارهایی که هیچ کدام در فرهنگ ایرانی ـ اسلامی جایگاهی ندارد.
شاید اگر از دید یک نوجوان یا جوان به این عکس‌ها نگاه کنی لحظاتی مجذوبش شوی و در دلت آرزو کنی آن خانه مجلل و آن لباس‌های شیک از آن تو باشد اما کسی که این عکس‌ها را می‌بیند واقعاً تا چه حد از واقعیت زندگی آدم‌های عکس باخبر است؟ آیا تمام زندگی افرادی که لحظه لحظه عمرشان را به جمع کردن فالوور می‌گذرانند همین قدر شاد و لاکچری است؟
به این عکس‌ها که خیره می‌شوی در تمام آن‌ها نوعی فریب موج می‌زند. اگر این جشن‌ها برای افراد خانواده و ساختن یک خاطره خصوصی باشد که جایش در فضای مجازی نیست و اگر هدفش هم فقط نشان دادن زندگی خود به دیگران و به زور خود را بی‌درد نشان دادن برای حرص دادن دیگران باشد که تکلیف روشن است.
هرچه باشد این نوع رفتارها جایی در فرهنگ اصیل ایرانی ما ندارد، فرهنگی که در دنیا به نوع‌دوستی معروف است، فرهنگی که اسلام در آن حرف اول را می‌زند.
در مقابل ما که خود را مسلمان نام گذارده‌ایم، افرادی هستند که مسلمان نیستند و این رفتارها را از خود بروز نمی‌‌دهند. به ندرت از خانواده‌های سلطنتی و کاخ‌نشین آن طرف مرزها عکس‌هایی از مراسم مجلل با لباس‌های شیک و یا آرایش‌های زننده منتشر می‌شود. کمی به خود بیاییم، فرهنگ اسلام مال ماست اما غیرمسلمانان بهتر از آن استفاده می‌کنند!

دلایل فخرفروشی
شاید یکی از دلایل اصلی رواج این مدگرایی فضای مجازی و فرصتی است که به انسان می‌دهد تا خود را بزرگ‌تر، مهربان‌تر و دلسوزتر از آنچه هست نشان دهد.
آدم‌ها در فضای مجازی فرصت می‌یابند تا جلب توجه کنند و خود را نشان دهند؛ کاری که شاید هیچ وقت در فضای واقعی نتوانستند انجام دهند.
یک جوان با انتشار عکسی از حضور خود در یک جشن می‌تواند یک شبه محبوبیتی به اندازه یک بازیگر و یا یک ورزشکار به دست آورد، امری که بسیاری از جوانان را وسوسه می‌کند حتی با وجود نداشتن موقعیت مالی مناسب، عکس‌های لاکچری از خود منتشر کنند حال اینکه واقعیت این عکس‌های پوشالی چیزی جز دروغ و نیرنگ نیست.
یکی دیگر از عوامل تشویق جوانان به این امر شاید تصویرگری خانه‌های مجلل، ماشین‌های لوکس و لباس‌های گران‌قیمت در بیشتر فیلم‌های ایرانی باشد. امری که اکنون در بیشتر قریب به اتفاق فیلم‌های ایرانی دیده می‌شود خودروهای شاسی‌بلند است که جوان را به سمت خواستنش سوق می‌دهد. حال اگر این خواستن در حد بدهکار شدن برای گرفتن یک عکس و انتشار در اینستاگرام باشد، برایش مهم نیست؛ او فقط می‌خواهد دیده شود.
اما مگر نه این است که مردم ایران اسلامی به خاطر تجمل‌گرایی چندهزارساله شاهانشان، حکومت اسلامی را برگزیدند و با انقلاب اسلامی شاه تجمل‌گرا و مادی‌طلب پهلوی را از کشورشان راندند؟ آن روزها فراموش شده‌اند یا ما با نسل دهه ۵۰ و ۶۰ غریبه شده‌ایم و تفاوت داریم؟
در مقابل افرادی که فکر می‌کنند در حیطه دین قرار داشتن فقط ناراحتی و غم را دربردارد، باید گفت که دین اسلام و فرهنگ ایرانی هیچ گاه با شادی مخالف نبوده است. جشن یلدا و جشن عید نوروز فقط دو مورد از جشن‌های ایرانیان برای جمع کردن فامیل دور یکدیگر و شادی‌آفرینی بوده است.

نکوهش تجمل‌گرایی و فخرفروشی در قرآن
خداوند متعال در آیات یک و دو سوره مبارکه تکاثر می‌فرماید: «أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ﴿۱﴾ حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ﴿۲﴾؛ تفاخر به بیشترداشتن شما را غافل داشت (۱) تا کارتان [و پایتان] به گورستان رسید(۲)»
همچنین در آیه ۳۴ سوره کهف در این باره آمده است: «وَکَانَ لَهُ ثَمَرٌ فَقَالَ لِصَاحِبِهِ وَهُوَ یُحَاوِرُهُ أَنَا أَکْثَرُ مِنکَ مَالًا وَأَعَزُّ نَفَرًا؛ و براى او میوه فراوان بود. پس به رفیقش در حالى که با او گفت‌وگو مى‏‌کرد، گفت مال من از تو بیشتر است و از حیث افراد از تو نیرومندترم».
همچنین خداوند در آیه 36 سوره نساء می‌فرماید: «وَاعْبُدُوا اللَّهَ وَلَا تُشْرِكُوا بِهِ شَيْئًا وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَبِذِي الْقُرْبَى وَالْيَتَامَى وَالْمَسَاكِينِ وَالْجَارِ ذِي الْقُرْبَى وَالْجَارِ الْجُنُبِ وَالصَّاحِبِ بِالْجَنْبِ وَابْنِ السَّبِيلِ وَمَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يُحِبُّ مَنْ كَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا؛ و خدا را بپرستيد و چيزى را با او شريك مگردانيد و به پدر و مادر احسان كنيد و در باره خويشاوندان و يتيمان و مستمندان و همسايه خويش و همسايه بيگانه و همنشين و در راه‏مانده و بردگان خود نيكى كنيد كه خدا كسى را كه متكبر و فخرفروش است دوست نمى‌دارد».

زهر تلخ تجمل‌گرایی
اما آنچه در جامعه امروزی عذاب‌آور است، بروز پدیده‌های نوظهور تجمل‌گرایی و شادی است که ممکن است تا چند ثانیه همچون شکلاتی شیرین باشد اما اگر نیک به آن بنگریم در درازمدت زهری از خود بر جای خواهد گذاشت که ‌میان تمام افراد جامعه رسوخ خواهد کرد. زهر تلخ تجمل‌گرایی...
جشن‌های تکراری باعث می‌شود افراد برای نشان دادن خود جشن‌های جدید ابداع کرده و به این ترتیب هر روز دامنه این مدگرایی وسیع‌تر خواهد شد، حال سؤال اینجاست که این جشن‌های نوظهور ایستاگرامی تا کجا ادامه خواهد یافت؟
یادداشت از زهرا حمیدی؛ خبرنگار ایکنای خراسان جنوبی
انتهای پیام