عقیله بنیهاشم زینب کبری(س)، فرزند امیرالمؤمنین(ع) و فاطمه زهرا(س) است و بنابر قول مشهور در روز پنجم ماه جمادیالاولی سال ششم هجری قمری در شهر مدینه چشم به جهان گشود. 5 سال اول عمر شریف ایشان تحت سرپرستی و اِشراف جد بزرگوارش پیامبر اکرم(ص) سپری شد. پس از رحلت رسول خدا، حدود 6 ماه نیز در از درک محضر مادر ارجمندش بهرهمند شد. بعد از شهادت مادر، در جوار پدرش امیرالمؤمنین علی(ع) بود. پس از شهادت پدر 10 سال با برادر بزرگترش امام حسن مجتبی(ع) و پس از ایشان 10 سال با امام حسین(ع) مصاحبت داشتند.
با توجه به جايگاه کرامتی و ارزشی حضرت زینب(س) که در خاندان وحی، رسالت و امامت و ولايت پرورشیافته از جمله الگوهايی است که خداوند برای هميشه بشريت ذخیرهسازی کرده است و اگر ابعاد شخصیتی ایشان را مورد بررسی قرار دهیم، درمییابیم که ایشان دارای یک شخصیت والا و برجسته بودند و «عقیله بنیهاشم» زیباترین لقب برای ایشان است، صفتی که بر کثرت عقل او دلالت دارد؛ عالمه غیرمعلمه و فهیمه غیرمفهمه بود و در همه مقاطع تاریخ زندگانی الگویی نه تنها برای بانوان مسلمان بلکه برای مردان و زنان آزاده در طول تاریخ است.
عالمه غیر معلمه
حجتالاسلاموالمسلمین سیدعلیاکبر حسینی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در گفتوگو با ایکنا از قم، گفت: رسول خدا(ص) هنگام ولادت زینب(س) فرمودند: نام وی در لوح محفوظ زینب ثبت شده است و نوزاد را بوسید و فرمود: وصیت میکنم حاضران و غایبان را که این دختر را به حرمت پاس دارید همانا وی مانند خدیجه کبری است.
وی با اشاره به اینکه زینب کبری(س) در فصاحت، بلاغت، عبادت، زهد، تدبر و شجاعت شبیه پدر بود و با شهادت امام حسین رهبری اهل بیت(ع) به عهده آن حضرت بود، گفت: حضرت زینب(س) تمام علم را از پدرش فراگرفته بود و مانند جمعی از اصحاب سلمان، اباذر و میثم تمار دارای اسرار بوده است و خطبههای او بیانگر این حقیقت است و بهترین دلیل این ادعا سخن امام سجاد(ع) است که در توصیف عمه خود فرمود: «یا عمه انت بحمدالله عالمه غیر معلمه و فهمه غیرمفهمه».
وی تأکید کرد: حضرت زینب(س) را عقیله بنیهاشم مینامند، چرا که عقل و درایت در ذات دختر امیرالمؤمنین(ع) ثابت و تثبیت شده است.
عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی با اشاره به اینکه تهجد و شبزندهداری یکی دیگر از ابعاد مهم شخصیتی حضرت زینب(س) است، بیان کرد: با مطالعه تاریخ میبینیم برخی مورخان ذکر کردهاند که در تمام عمر تهجد وی ترک نشد حتی شب یازدهم محرم؛ امام سجاد(ع) نیز میفرمایند: در آن شب دیدم که عمهام در محراب عبادت به نماز نشسته و مشغول عبادت است. قائنی بیرجندی در کتاب کبریت احمر مینویسد: برخی مقاتل معتبر نوشتهاند که از امام سجاد(ع) نقل شده است در مسیر کربلا تا شام هیچگاه نمازهای مستحبی حضرت زینب(س) ترک نشد.
وی ادامه داد: امام حسین(ع) كه خود معصوم و واسطه فیض الهى است هنگام وداع به خواهرش مىفرماید: «خواهر جان، مرا در نماز شب فراموش مكن!» این نشان از آن دارد كه این خواهر، به قله رفیع بندگى راهیافته است.
صبر از روی زینب(س) خجل است
این مدرس حوزه علمیه با اشاره به اینکه زینب(س) در اوج صبر و بردباری بود، بیان کرد: در زیارتنامه آن حضرت مىخوانیم: «لقد عجبت من صبرك ملائكه السماء؛ ملائكه آسمان از صبر تو به شگفت آمدند.» مخصوصاً در ماجراى كربلا آنچنان صبر و رضا و تسلیم از خود نشان داد، كه صبر از روى او خجل است.
حسینی با اشاره به اینکه حضرت زینب(س) اسوه صبر و فداکاری است، اظهار کرد: حضرت زینب(س) توانست پس از واقعه عاشورا با رشادتهای خود پیام کربلا و هدف امام حسین(ع) را جاودانه کند و کربلا در کربلا میماند اگر زینب نبود، دلالت بر این مهم دارد.
وی بیان کرد: حضرت زینب(س) بهعنوان قهرمان میان زنان در طول تاریخ همچنان باقی میماند و زنان باید از ایشان الگوگیری کرده و سعی کنند از ابعاد مختلف شخصیتی آن حضرت الگوگیری کنند.
انتهای پیام