«ترانه»؛ دست‌گرمی یک کارگردان بر پرده سینمای حرفه‌ای
گروه هنر ــ ترانه فیلمی با محوریت معضلات اجتماعی است که می‌توانست در قالب تله فیلمی در شبکه نمایش خانگی ارائه شود.
ترانه فیلمی به کارگردانی و نویسندگی مهدی صاحبی و تهیه‌کنندگی محمدتقی انصاری محصول سال ۱۳۹۶ است. این فیلم به تازگی در سینماهای ایران اکران شده است.
فیلم سینمایی ترانه داستان زندگی دختر دانشجویی به نام ترانه با بازی الهه حصاری است که در خوابگاه دانشجویی زندگی می‌کند و به دلیل از هم پاشیدگی کانون خانواده ناچار است هزینه‌های زندگی خود را با فعالیت در یک شرکت مدلینگ تأمین کند. او از راه‌های مختلف سعی در جذب دختران جوان به عنوان مدل دارد. ترانه به دلیل رفتار نامتعارف و عقب‌ماندگی تحصیلی از خوابگاه و دانشگاه اخراج می‌شود و برای اینکه جایی برای ماندن ندارد از دیوار خوابگاه به درون می‌آید و به کمک سایر دانشجویان مسئولان خوابگاه را به شیوه‌های گوناگون فریب می‌دهد، او یکی از دوستانش به نام آزیتا را به عنوان مدل به این شرکت معرفی می‌کند و یکی از دوستانش بدون اطلاع خانواده در این شرکت مشغول می‌شود.
یکی از فعالیت‌های این شرکت برگزاری تشریفات میهمانی‌هاست و دختران مدل به عنوان میزبان در این مجالس حضور می‌یابد. آزیتا در یکی از این میهمانی‌ها مورد تجاوز واقع می‌شود و از خانه فرار می‌کند. ترانه به عنوان معرف او مورد تعقیب پلیس قرار می‌گیرد. پس از ناپدید شدن آزیتا، ترانه دچار عذاب وجدان می‌شود درصدد یافتن او بر‌می‌آید و مدیران شرکت تلاش می‌کنند تا ترانه را هم به هرشکلی از این ماجرا دور کنند. ترانه جسد آزیتا را که خودکشی کرده است در یک کارخانه متروک می‌یابد و داستان با تماس او با پلیس پایان می‌گیرد.
در هنگام تماشای این فیلم شاید هیچ نکته خیره‌کننده‌ای از قبیل بازی‌های درخشان، موسیقی متن مناسب و یا تکنیک حرفه‌ای نگاه مخاطب را به خود جلب نکند و شاید اگر میزانسن بهتری برای این فیلم چیده شده بود می‌توانست مخاطب را بهتر با خود همراه کند. دکوپاژ این فیلم هم چندان جذاب و منحصر به فرد نیست، اما ضعف اصلی این فیلم به فیلمنامه اثر بازمی‌گردد که سعی دارد با نگاهی اغراق شده معضلات اجتماعی را مطرح کند.
نویسنده قصد دارد در این فیلمنامه آسیب‌های اجتماعی را در قالبی معمایی، جنایی مطرح کند و به نکاتی همچون فروپاشی کانون خانواده، زندگی در خوابگاههای دانشجویی، فعالیت زیر زمینی شرکت‌هایی با پوشش فعالیت‌های مجوز دار و ساده‌لوحی برای دختران از نکاتی است که در فیلم مطرح شده است. اما نوع نگاه به ماجراجویی‌های این دختر جوان آنقدر اغراق شده و غیر واقعی است که گاهی مخاطب تصور می‌کند با روایت یک حماقت مواجه است به عنوان مثال در صحنه‌هایی که ترانه برای یافتن دوستش آزیتا، به کارخانه‌ای متروک می‌رود از جمله این واکنش‌هاست. زمانی‌که قرار است فیلمی در ژانر اجتماعی ساخته شود نمی‌توان به موضوعات با نگاهی تخیلی و یا اشاره به موضوعات نادر نگریست. فراوانی واکنش‌های افراد یکی از مسائلی است که به باور‌پذیر شدن ژانر اجتماعی کمک می‌کند.
نکته دیگر که در این فیلم مطرح شده است و تاحدی بیانگر برخی مشکلات دانشجویان خوابگاهی است، مسئله ساعت ورود و خروج دانشجویان است که گاهی می‌تواند برای برخی دانشجویان مشکل ساز باشد. در صحنه‌ای مشاهده می‌کنیم که ترانه پس از ساعت ده و نیم به خوابگاه رسیده است و نگهبان او را به درون خوابگاه راه نمی‌دهد و بدون توجه به اینکه این دختر جوان جایی برای ماندن ندارد و او به ناچار از دیوار خوابگاه بالا می‌رود تا بتواند به درون راه یابد و این معضلی است که در برخی خوابگاههای دانشجویی گریبانگیر دانشجویان است و یا اشاره به مسئله اخراج او از خوابگاه که تنها همان شب را اجازه ماندن در خوابگاه را دارد بدون توجه به اینکه اگر دانشجویی اخراج می‌شود او هم همانند سایرین نیازمند زمانی برای یافتن محل زندگی است و با فرصت یک روزه نمی‌توان کسی را از خوابگاه اخراج کرد.
در هر صورت نگاه به مسائل اجتماعی و بیان آن از طریق سینما می‌تواند یکی از گام‌های مؤثر در آگاه سازی جامعه و خانواده‌ها باشد و شاید تماشای یک فیلم بتواند تلنگری بر افراد وارد کند تا گردابی که ممکن است اقدامات نسنجیده آن‌ها را گرفتار کند وارد نشوند اما این اثر به عنوان یک فیلم سینمایی چندان قابل قبول نیست و می‌توانست به عنوان تله فیلم در شبکه نمایش خانگی عرضه شود.
یادآور می‌شود، عوامل فیلم سینمایی ترانه عبارتند از: تهیه کننده: محمدتقی انصاری، نویسنده و کارگردان: مهدی صاحبی، مشاور کارگردان: مهدی صباغ زاده، مدیرتولید: هاشم علی اکبری، مجری طرح: موسسه گلبرگ هنر، دستیار اول کارگردان و برنامه ریز: بهرنگ حجازی، منشی صحنه: هدیه نصیری، مدیر فیلمبرداری: حمید رحیم زاده، دستیاران اول فیلمبردار: مصطفی بافرانی، صدابردار: احمد صالحی، طراح گریم: حسین اردستانی، طراح صحنه و لباس: سامیتا بیگلو، تدوین: حسین مرشد، آهنگساز: آرش بادپا، مدیر تدارکات: محسن گوهرشناس، روابط عمومی: ذبیح الله سیناپور، عکاس و پشت صحنه: مجتبی معصوم و مرجان تندرو.
میناحیدری
انتهای پیام
