مراسم بزرگداشت زنده یاد «محی الدین حق شناس» در سنندج برگزار می‌شود

محمد عبدالملکی، مدیرکل کتابخانه‌های عمومی استان کردستان در گفت‎وگو با ایکنا از کردستان، اظهار کرد: سلسه برنامه‌ای با عنوان شب‌های کردستان به منظور تجلیل و گرامیداشت مفاخر و افراد برجسته حوزه فرهنگ استان به همت این نهاد اجرا می شود.
وی افزود: نخستین زنجیره از برنامه مذکور به مراسم گرامیداشت و تجلیل از سال‌ها تلاش و خدمت مرحوم استاد محی‌الدین حق‌شناس از شاعران برجسته کُرد اختصاص پیدا کرده است.
مدیرکل کتابخانه‌های عمومی استان کردستان بیان کرد: این مراسم به همت اداره کل کتابخانه‌های عمومی و انجمن خیرین کتابخانه‌ساز استان کردستان و با همکاری اداره کل آموزش و پرورش، شهرداری و شورای اسلامی شهر سنندج، چاپ معلم و نشر احسان برگزار می شود.
وی عنوان کرد: در این مراسم قرار است تعدادی از اساتید در ارتباط با آثار استاد حق شناس مطالبی را بیان خواهند کرد و علاوه بر این چندین برنامه فرهنگی و هنری هم به اجرا در می آید.
عبدالملکی اعلام کرد: این سلسه برنامه به منظور پاسداشت خدمات مفاخر و اساتید کُرد در طول عمر با برکتشان به فرهنگ و ادبیات کُردی برگزار می‌شود.
وی ادامه داد: در مراحل بعدی از دیگر فعالان و اساتید حوزه فرهنگ و ادب کردستان چه آنهایی که در قید حیات هستند و چه افرادی که اکنون از وجود آنها محروم هستیم ولی آثار ارزشمندشان همچنان نام آنها را در یادها زنده نگه داشته است، تجلیل به عمل می آید.
استاد فرزانه، مُحی‌الدین حق‌شناس، روز 22 دی ماه سال 1303 شمسی، در محلّه‌ی «قطارچيان» (یکی از محلات قدیمی شهر سنندج) دیده به جهان گشود. در اوان کودکی، به رسم معمول به مکتب رفت؛ گلستان و بوستان آموخت و بدين ترتيب ذوق ادبی‌اش شکوفا شد؛ چنانکه با وجود عدم آشنایی عميق با اصول و قواعد شعری، شعر می گفت و الحق زيبا مي‌سرود.
چند سال بعد راهی دبیرستان شد و ديپلم گرفت. از سال 1322 به تشویق یکی از اُستادان خود، به طور جدی به سرودن شعر پرداخت. بعدها در وزارت فرهنگ استخدام و به عنوان آموزگار راهی کرمانشاه شد. در سال 1327 به سنندج بازگشت و در آبان ماه همان سال ازدواج کرد؛ ازدواجی که دو دختر و دو پسر ثمر آن بود.
وی همکاری خود با رادیوی محلی سنندج را با حضور در برنامه رادیویی «شعر و سخن شیرین» آغاز کرد. اشعارش بزودی ورد زبان مردم کوچه و بازار شد؛ آثاری که برخی از آن ها تاکنون به چاپ نرسیده اند.
استاد حق شناس علاوه بر کُردی، به زبان پارسی نیز شعر می‌سرود. پاره‌ای از اين اشعار که بيشتر حاوي نقدهای سياسی ـ اجتماعی بود، درروزنامه ها و مجلات ادبی آن زمان، ازجمله: روزنامه «پارس شیراز» به چاپ رسیده اند. به برکت اين اشعار، ایامی را به عنوان تبعيدی، در همدان بسر برد. در تبعید هم از پا ننشست؛ به انجمن ادبی باباطاهر پیوست و تلاش‌هاي اجتماعی خود را، در قالب ادبی ادامه داد. بعدها به سنندج بازگشت و با بازنگری منظومه‌ی زیبای خود (شاره‌که‌م سنه)، در سال 1373 آن را منتشر کرد.
منظومه ی «شاره‌که م سنه» که جدی ترین اثر ادبی استاد به شمار می‌آید، به گفته خود وی هیچ مأخذی ندارد و علاقه وافر استاد به زادگاهش و ذهن وقّاد و لطافت احساسش، وی را برآن داشت که دیده‌ها و شنیده‌های خود و هرآنچه را در یاد داشت، به زيور شعر بیاراید. حاصل آن منظومه ای زیبا و اثری بی‌نظیر است که با بیانی شیوا تنظيم شده است. منظومه ای که جامع فرهنگ و آداب و رسوم و سُنن و بخش‌های بی‌بدیلی از فرهنگ و ادب عامه یک سده اخير شهر سنندج را در برگرفته است.
انتهای پیام