نرگس حسینی، کارشناس دینی، در گفتوگو با ایکنا از چهارمحال و بختیاری، اظهار کرد: فاطمه کلابیه ملقب و معروف به امالبنین(س)، دختری از خاندان بنیکلاب از اجداد بزرگ پیامبر(ص) بود که به صفات حسنه و بهویژه شجاعت، معروف بودند.
وی با بیان اینکه این بانوی بزرگوار با انتخاب عقیل، برادر بزرگتر امیرالمؤمنین به همسری آن حضرت درآمد، تصریح کرد: پس از شهادت حضرت زهرا(س)، امیرالمؤمنین برادر خویش، عقیل، را فراخواند و از او خواست کسی را از میان دلاوران برای همسری او برگزیند تا پسرانی شجاع و جنگاور برای او بیاورد.
حسینی ادامه داد: عقیل نیز که بر تمام قبایل و طوایف عرب آشنایی کامل داشت، دختری با نام فاطمه را از قبیله بنیکلاب برگزید، به نزد پدر ایشان رفت و او را برای امام علی(ع) خواستگاری کرد که آنان نیز با خشنودی و سربلندی پاسخ مثبت دادند و این وصلت مبارک سر گرفت.
این کارشناس دینی در استان در تشریح وجه تسمیه «امالبنبن»، گفت: این بانوی بزرگوار بعد از گذشت مدتی از زندگی مشترک با امیرالمؤمنین(ع)، به ایشان عرضه داشت که نام «فاطمه» رنج فقدان مادر را نزد فرزندان حضرت زهرا(س) دوچندان میکند و پیشنهاد کرد که او را با نام «امالبنین»، یعنی مادر پسران، خطاب کند و امیرالمؤمنین(ع) نیز درایت و دانایی و و تدبیر او را ستود و این پیشنهاد را پذیرفت.
حسینی ادامه داد: بعدها میبینیم ثمره این زندگی آسمانی، 4 پسر شجاع و جنگاور، با نامهای قمر بنیهاشم حضرت ابوالفضل العباس(ع)، عبدالله، جعفر و عثمان است که همگی در واقعه عاشورا در رکاب سیدالشهدا(ع) به فیض شهادت نائل میشوند.
وی در خصوص ارتباط امالبنین(س) با فرزندان حضرت زهرا(س)، بیان کرد: این بانوی پارسا، متواضع و ولایتمدار محبت به فرزندان حضرت زهرا(س) را فریضه خود میدانست تا جایی که حضرت زینب(س) را سیدتی و حسن و حسین(علیهما سلام) را سیدی خطاب میکرد و خود را کنیز آنان میدانست، این بزرگواران نیز به لطف محبتهای بیدریغ امالبنین(س)، کمتر در فراق مادر غمگین میشدند و همواره امالبنین(س) را تکریم میکردند.
حسینی با اشاره به نقش مهم امالبنین(س) در زنده نگاه داشتن واقعه کربلا و قیام امام حسین(ع) و یاران ایشان، خاطرنشان کرد: وقتی خبر شهادت حضرت سیدالشهدا(ع) و یاران ایشان در مدینه پیچید، این بانوی بصیر و ولایتمدار شیون و زاری سر داد و طبق متون تاریخی، نقل است که این بانوی بزرگوار هر روز به بقیع میرفت و در رثای شهدای کربلا اشک میریخت.
وی با اشاره به نقش مرثیهخوانی و نوحهسرایی امالبنبن(س) در پاسداری از خون شهدای کربلا، گفت: وی پس از واقعه عاشورا در رثای شهدا و اسرای کربلا در قبرستان بقیع نوحهسرایی میکرد و حزن و اندوه اشعار سروده ایشان به قدری بود که حتی دشمنان نیز تحت تأثیر قرار میگرفتند، ضمن اینکه این شیوه گردهمایی، نوعی اعتراض به جنایات بنیامیه نیز به محسوب میشد.
حسینی ادامه داد: این بانوی بزرگوار در این نوحهخوانیها و عزاداریها به شرح وقایع کربلا در قالب زبانی گیرا و تأثیرگذار میپرداخت و اقوال و اشعار ایشان دهان به دهان نقل میشد و تا امروز نیز به دست ما رسیده است.
وی با بیان اینکه امالبنین(س) در روز 13 جمادیالثانی سال 64 یا 67 هجری و بعد از وفات حضرت زینب(س)، دار فانی را وداع گفت، اضافه کرد: نقل است که آخرین جمله ایشان در لحظات پایانی حیات و در حضور فضه، خدمتکار منزل امیرالمؤمنین، «السلام علیک یاابا عبدالله الحسین» بود.
این کارشناس دینی در استان ادامه داد: در روز وفات این بانوی بزرگوار تمام فرزندان حضرت زهرا(س) و خاندان بنی هاشم در خانه امیرالمؤمنین گردآمدند و فریاد «وا أماه» سردادند و ولوله بزرگی در مدینه برپا شد.
وی با اشاره به تدفین این بانوی بزرگوار در قبرستان بقیع و در کنار قبر امام حسن مجتبی(ع)، خاطرنشان کرد: در بیان لیاقت این بانوی ولایتمدار همین بس که بگوییم او در بقیع، محل طواف و زیارت ملائکه، و در کنار چهار تن از امامان معصوم(ع) و بسیاری از خویشاوندان پیامبر اسلام(س)، مدفون است.
انتهای پیام