به گزارش ایکنا از کهگیلویه و بویراحمد، یکی از مواهب الهی که به ما عطا شده منابع طبیعی و محیط زیست است. طی سالیان متمادی و به علت فقدان رویکرد بازدارندگی از سوی متولیان منابع طبیعی شاهد دستاندازی هرچه بیشتر و تخریب و تعرض به بهانههای مختلف هستیم.
در حال حاضر علاوه بر آنکه بازدارندگی لازم از سوی قوانین و متولیان منابع طبیعی صورت نمیگیرد شاهد تقسیم غنائم بین متخلفان و صاحبان نفوذ در منابع طبیعی نیزهستیم به گونهای که با منابع طبیعی مانند گوشت قربانی عمل میشود.
یکی از مهمترین آسیبها، زمینخواری و تعرض به منابع طبیعی است بهگونهای که در کمترین جایی رد پای زمینخواران به اشکال مختلف در عرصههای طبیعی وجود نداشته باشد.
یکی دیگر از مشکلات و چالشهای پیش روی منابع طبیعی انقراض گونههای گیاهی است که منجر به حذف و پوشش گیاهی مراتع شده است بهگونهای که در حال حاضر گونههای گیاهی مختلفی مانند بیلهر، بن سرخ، قارچ، کنگر، کارده، موسیر، جاشیر و کرفس کوهی در مناطق محتلف کهگیلویه و بویراحمد به مرز انقراض رسیده است.
در این بین بیتوجهی مسئولان منابع طبیعی به مبارزه اصولی و قاعدهمند با تخریب پوشش گیاهی باعث شده است که شاهد رویه غلط تقسیم غنائم بین کارکنان و ماموران منابع طبیعی باشیم و در بهترین حالت محمولههای کشف شده امحاء میشوند که قطعاً این رویکرد نه نتها بازدارنده نیست که خود عملاً فضا را برای سودجویان مهیا کرده است.
انفعال اکیپهای گشت منابع طبیعی ازیک سو و رغبت روزافزن شهروندان به تاراج منابع طبیعی که حاکی از فقر و تنگدستی است به نوبه خود در این زمینه مزید بر علت شده است.
البته نباید فراموش کنیم که توسعه برخی زیرساختها مانند ایجاد طرحهای صنعتی و جادهسازی و توسعه جادههای عشایری غیرضرور به نوبه خود در این مسیر بسیار مؤثر خواهد بود؛ چراکه باید سعی شود راههای دسترسی به منابع طبیعی محدود شود.
قطعاً با وجود مشکلات اقتصادی که مردم در نقاط مختلف استان با آن مواجه هستند و میل روزافزون طیفهای مختلف جامعه به استفاده از گیاهان کوهی عملاً دستگاه منابع طبیعی با ظرفیتهای محدود خود نمیتواند مانع این نهضت علفخواری شود و قطعاً باید دراین زمینه فکری اساسی شود.
عدم توجه به نیازهای اولیه مردم از قبیل نبود شغل مناسب و افزایش تورم که باعث افزایش فقر شده و در ایجاد نهضت علفخواری و انهدام کامل گونههای گیاهی و بهدنبال آن عرصههای طبیعی خواهد شد.
تکثیر گونههای گیاهی بهصورت وسیع از یک سو و تدوین برنامه جامع برای حفاظت از عرصههای طبیعی و فرهنگسازی و ارتقای فرهنگ حفاطت از منابع طبیعی به نوبه خود میتواند باعث احیای گونههای گیاهی و حفاظت از آنها باشد.
بدون شک استفاده از مجازاتهای جایگزین در حفاظت از منابع طبیعی و اعمال قوانین بازدارندهتر میتواند کمکی مؤثر در حفظ منابع طبیعی باشد.
انتهای پیام