رضا مهدوی، کارشناس و مدرس موسیقی در گفتوگو، با خبرنگار ایکنا گفت: جای تأسف است که به دلیل نوعی ولنگاری فرهنگی و اینکه اصولاً مدیران در عرصه سیاستگذاری فرهنگی و هنری هدفمند با خروجی مناسب به پیش نمیروند شاهد بروز کجسلیقگی از ناحیه اشخاصی هستیم که حتی با فرض پرداختن به محتوای ارزشی، اصالت و حیثیت قطعه موسیقی «ای ایران» را به باد میدهند.
وی ادامه داد: دوستان وقتی اینچنین با موضعی منفعل و ناکارآمد روزگار خود عرصه هنر را میگذرانند، نتیجهاش این میشود که همگی شاهد آن هستیم و با توجیه آنکه در چنین قالبی محتوای شعری مقدس و ارزشی را به کار بردهایم، پدیدهای موسیقایی را از اعتبار میاندازند که بحق باید گفت حتی به مراتب طی این سالها جایگاه و مرتبهای بسیار والا پیدا کرده است.
مدیر اسبق مرکز موسیقی حوزه هنری تصریح کرد: پرسشی مطرح است و آن اینکه اگر به واقع قرار است متأثر از اوضاع حاکم بر مناسبات انسانی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، اثری به فخامت موسیقی «ای ایران» ساخته شود، چرا برای تولید یک همپا و همتراز با «ای ایران» سرمایهگذاری نمیشود و زعما و بزرگان موسیقی ایران برای تولید چنین اثری تهییج و ترغیب نمیشوند؟ تولید اثری براساس قطعه «ای ایران» ولو با دارا بودن محتوا و شعر ارزشی، توجیهی به غیر از کمکاری و بلاتکلیفی ما در عرصه تولیدات فرهنگی و ارزشی حتی به صرف پرداختن به مضامین ارزشی و دینی ندارد.
وی با اشاره به اینکه تولید و انتشار چنین اثری توهین به سرودی است که جزئی از میراث معنوی و فرهنگی ماست، گفت: جای تعجب است که دستگاه اجرایی عرصه فرهنگ و هنر که شاید تنها کارکرد مؤثرش در روزگار کنونی نظارت و در مواقعی نیز استفاده از اهرمهایی است که جنبه بازدارندگی دارد، در برابر تولید چنین اثری حساسیت به خرج نداده و مقدمات را برای تولید و انتشار آن فراهم شده است، اثری که به طور قطع به ساحت مواریث فرهنگی و معنوی ملت ایران آسیب زده و منجر به بروز واکنش منفی مخاطبان شده است.
مجری برنامه «شب موسیقی»، که از شبکه چهار سیما پخش میشود، در پایان گفت: به جرئت میتوانم بگویم که بخش عمدهای از اعتبار قطعه «ای ایران» به شرایطی بازمیگردد که این اثر در آن روزگار تولید شد. چه بسا اگر امروز حسین گلگلاب، ترانهسرای این آهنگ، زنده بود قادر به سرودن چنین ترانهای نبود. همچنین مرحوم روحالله خالقی هم که قطعهای را با دو تار ساده و در مایه دشتی، برای این ترانه ساخت، نتیجه آن اثر فاخر و امیدبخش بوده است که حس غرور را به هر ایرانی تزریق میکند و اگر وی در این شرایط به سر میبرد، شاید نمیتوانست چنین شاهکاری را بیافریند؛ تعجب میکنم که در چنین اوضاع و احوالی چگونه عدهای تلاش میکنند تا از مواریث فرهنگی و ملی سوء استفاده کنند؟!
انتهای پیام