مجتبی رحماندوست، نماینده سابق مجلس شورای اسلامی، در گفتوگو با خبرنگار ایکنا درباره چالشهای مهم جمهوری اسلامی ایران در سال 1398 گفت: به اعتقاد من مهمترین چالش کشور، نظام بانکی آن و مسائلی نظیر جریمه دیرکرد، بنگاهداری بانکها، شعبات زیاد و ورود آنها به همه عرصههای اقتصادی و مالی است.
نظام بانکی اقتصاد کشور را دچار بیماری مزمن کرده است
رحماندوست اظهار کرد: در واقع بانکها به جای اینکه یک سیستم تسهیلکننده مالی برای مردم باشند و نیازهای مردم و تولیدکنندگان را با ارائه وام رفع کنند بیشتر به فکر خودشان هستند و به مانعی بر سر راه رونق تولید و گرهگشایی از مشکلات مردم تبدیل شدهاند. این وضعیت نظام بانکی، اقتصاد کشور را نیز دچار یک بیماری مزمن کرده که جز با اصلاح این نظام، به سلامتی نمیرسد.
وی دومین چالش عمده کشور را عدالت اجتماعی خواند و گفت: نمونه بارز آن توجه صرف مجلس و دولت به وضعیت حقوقی کارمندان نهادها و دستگاههاست. البته این به معنی خوب بودن میزان حقوق کارمندان نیست بلکه منظورم بیتوجهی مجلس و دولت به میلیونها انسانی است که از همین پرداختی به کارمندان دولت محروماند و لذا نمیتوان توجه به عدالت اجتماعی را در رسیدگی به سطح حقوق کارمندان محدود کرد.
این نماینده سابق مجلس با بیان اینکه بیتالمال برای همه آحاد اقشار مردم است، گفت: نباید بین مردم در برخورداری از تسهیلات تبعیض قائل شد و صرف کارمند دولت بودن به عاملی برای دریافت تسهیلات تبدیل شود. متأسفانه عملکرد سیستم قانونگذاری کشور مغایر عدالت اجتماعی است و دولت هم اگر بخواهد خیلی به محرومین و فقرا توجه کند نهایتاً این کمک خود را به افراد تحت پوشش بهزیستی و کمیته امداد اختصاص میدهد و تصور میکند نیازمندان کشور فقط در حد جامعه هدف بهزیستی و کمیته امداد است، در حالی که این افراد، نیازمندان شناسنامهدار هستند که اسمشان در این نهادهای حمایتی ثبت شده است، اما میلیونها افراد در کشور هستند که نه کارمند حقوقبگیر هستند، نه کاسب بازارند و نه تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی هستند و حداکثر درآمدش همان یارانه ماهیانه است.
اعتماد عمومی به سمت صفر گرایش پیدا کرده است
رحماندوست سرمایه اجتماعی تضعیفشده و اعتماد عمومی به سمت صفر گرایشیافته را سومین چالش نظام در دهه پنجم انقلاب ارزیابی کرد و گفت: مردم به انقلاب، امام(ره) و رهبر معظم انقلاب اعتماد تام و تمام دارند و نشانه آن همین دعوت رهبری به حضور مردم در راهپیمایی 22 بهمن و حضور باشکوه همه اقشار در پاسخ به دعوت ایشان است. در واقع مردم به خاطر اسلام، امام(ره)، رهبری و شهدا پای کار هستند، ولی نوبت که به مجموعه دولت، اعم از همه قوا، میرسد شاهد کاهش اعتماد مردم به سخنان و وعدههای مسئولان هستیم.
نماینده سابق مجلس یادآور شد: این در حالی است که سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی در دوران ابتدایی انقلاب حداکثری و حتی صد درصدی بود، اما به تدریج با دروغگویی، خلف وعدهها، خوشنشینی و زندگی تجملی برخی مسئولان مسیر رابطه مردم و مسئولان تغییر پیدا کرد و اعتماد عمومی مردم به برخی نهادها، دستگاهها و مسئولان به شدت کاهش پیدا کرد؛ لذا پرکردن خلأ آسیب اجتماعی ناشی از شکاف میان مردم و دولت از جمله اقداماتی است که باید در سال جدید در دستور کار اصلی حاکمیت قرار بگیرد.
وی بیان کرد: چهارمین چالش مهمی که میتوان به آن اشاره کرد به جامعه مربوط است که مواردی مانند اخلاق عمومی، ایثار و یاری همدیگر در شرایط سخت معیشتی برای عبور از وضعیت فعلی است که البته بخشی از این مسئله متأثر از شرایط اقتصادی و تحریمهاست که میتواند بر روی اخلاق جامعه اثرگذاری کند.
فقدان دغدغه در مسئولان برای بسیج مردم در جهت حل مشکلات
رحماندوست درباره ظرفیتها و راهکارهای عبور از این چالشها گفت: جوانان مهمترین ظرفیت کشور برای حل مسائل و مشکلات هستند، اما ناکارآمدی نظام اداری کشور مانع از حضور جوانان در عرصههای اجرایی و مدیریتی میشود. نکته مهم باور به این است که ظرفیت غلبه بر این مشکلات وجود دارد. حل این مشکلات از اداره جنگ تحمیلی هشتساله و رسیدن به پیشرفت در حوزه انرژی هستهای سختتر نیست و لذا ظرفیت عبور از چالشها و بحرانها در کشور موجود است.
این نماینده سابق مجلس مشکل اصلی را نبود انگیزه و دغدغه در میان مدیران و مسئولان کشور برای بسیج مردم در جهت حل مشکلات دانست و گفت: در حالی که حضور مردمی در صحنههای مختلف اعم از انتخابات، راهپیماییها و خدمترسانی به محرومین از ظرفیت و اثرگذاری بالای آن حکایت دارد که در بسیاری از مواقع این حضور دست دولتها را نیز گرفته و به حل مشکلات کمکهای فراوانی کرده است.
گفتوگو از مهدی مخبری
انتهای پیام