حجتالاسلام و المسلمین محمد شریفی صادقی، مدیر مؤسسه علمی فرهنگی تمدن علوی و عضو جامعه مبلغان برتر کشور در گفتوگو با
ایکنا؛ با اشاره به مقام و جایگاه حضرت زینب (س) و بارزترین صفات شخصیتی ایشان، گفت: حضرت زینب(س) از همان ابتدای کودکی، ژرفنگری خاصی نسبت به مسایل سیاسی و اجتماعی داشتند و بارزترین صفت ایشان که باید همه به آن اقتدا کنیم، علم، دانش و ایمان آن حضرت است.
وی ادامه داد: فهم سیاسی و اجتماعی وسیع، شناخت کامل و دقیق از نهضت اباعبدالله (ع)، اطاعت و پیروی از امام زمان خودشان، صبر و مقاومت در مقابل مشکلات و بینش و روشنگری در مورد قیام کربلا از ویژگیهای بارز آن حضرت به حساب میآید.
مدیر مؤسسه علمی فرهنگی تمدن علوی افزود: حضرت زینب(س) در دامن پدر و مادری مانند حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س) و برادرانی مانند حسنی (ع) درس آموخته و آموزگارانی اینچنین داشتند و در همین مسیر آنچنان به مبانی علمی قرآن احاطه داشتند که در مدینه کرسیهای تبیین، تفسیر و تحقیق قرآن کریم را برگزار میکردند. ایشان وقتی وارد کربلا شدند سنشان حدود ۳۰ تا ۴۰ سال بوده و در تاریخ گفته شده علم ایشان فراتر از زمان خویش است.
حجتالاسلام شریفی صادقی در ادامه اظهار کرد: در مثیرالاحزان ابن حلی آمده است که وقتی حضرت زینب(س)، در مجلس یزید شروع به صحبت فرمودند، آنچنان با صلابت و قدرت جملات خود را بیان میکردند که دیگران گفتند گویی دوباره علی زنده شده و سخن میگوید. همچنین علامه مجلسی مکالمه حضرت زینب(س) را با یزید آورده که حضرت بعد از تحمل آن همه سختی و دشواری غیرقابل تصور میفرمایند در این حادثه من چیزی جز زیبایی ندیدم.
وی با اشاره به سایر ویژگیهای حضرت زینب(س)، گفت: یکی از مهمترین ویژگیهای آن حضرت این بود که در لحظات بحرانی و سخت، بندگی خدا را فراموش نکرد و علاوه بر واجبات، به مستحبات نیز میپرداخت؛ در مواضعی خداوند اجازه داده ما خود را به سختی نیندازیم، ولی ایشان بندگی خدا را تمام کرد. حضرت ازعاشقان عبادت و شب زندهداران عاشق بود و هیچ مصیبتى او را از عبادت باز نداشت. امام سجاد (ع) فرمود: «ان عمتى زینب کانت تؤدى صلواتها، من قیام الفرائض والنوافل عند مسیرنا من الکوفه الى الشام وفى بعض منازل کانت تصلى من جلوس لشده الجوع والضعف؛ عمه ام زینب در مسیر کوفه تا شام همه نمازهاى واجب و مستحب را اقامه مى نمود و در بعضى منازل از شدت گرسنگى و ضعف، نشسته نماز میگزارد»؛ امام حسین(ع) که خود معصوم و واسطه فیض الهى است هنگام وداع به خواهر مى فرماید: «یا اختاه لا تنسینى فى نافله اللیل؛ خواهر جان! مرا در نماز شب فراموش مکن!» این نشان از آن دارد که این خواهر، به قله رفیع بندگى و پرستش راه یافته و به حکمت و هدف آفرینش دست یازیده است.
مدیر مؤسسه علمی فرهنگی تمدن علوی در ادامه با تاکید بر اینکه حضرت زینب (س) و زنان اهلبیت (ع) کانون غیرت هستند، اظهار کرد: ایشان رهبری کاروان اسرای کربلا را بر عهده داشت، که یک شخصیت معنوی، عرفانی و تربیتی ویژه داشتند بود که همه نشان از تربیت حضرت زهرا (س) و حضرت علی (ع) بود. حضرت زینب (س) اسوه صبر است که این صبر منطبق بر بصیرت بود و توانست عملیات سخت و سنگین امامش را به اتمام و اهداف و آرمان حضرت اباعبدالله (ع) را به نتیجه برساند.
وی تصریح کرد: الگو و سرمشق حضرت زینب (س) در صبر مادرش حضرت فاطمه زهرا (س) بود که، چون کوه در مقابل مشکلات مقاومت کرد و در تمام شئون صبر میکرد و این خود درس عملی برای دخترش زینب کبری (س) بود. حضرت زینب (س) حق صبر را ادا کرد و هیچگاه دست از شکیبایی برنداشت. فقدان جدش رسول خدا (ص)، مشکلات بعد از رحلت جدش و شهادت مادرش حضرت زهرا (س) و پدرش، شهادت برادرش امام حسن (ع) و مشاهده قطعات جگر او در اثر خوردن سم، تیرباران کردن جنازه او، همه این مصائب یک طرف و ظلمها و ستمهایی که به امام حسین (ع) در واقعه کربلا شد طرف دیگر؛ اسارت زنان و کودکان و تشنگی و گرسنگی آنان؛ حضرت زینب (س) همه اینها را دید و صبر کرد.
حجتالاسلام شریفی صادقی اظهار کرد: زینب(س) در فصاحت و بلاغت و زهد و عبادت و فضیلت و شجاعت و سخاوت شبیهترین مردم به پدر خود علی(ع) و مادر خود فاطمه(س) بود. در حماسه حسینی آن کسی که بیش از همه درس تحمل و بردباری را آموخت و بیش از همه این پرتو حسینی بر روح مقدس او تابید ایشان بود. این در حالی بود که همه انتظار داشتند بعد از حادثه کربلا که زینب (س) به زانو درآید، اما این بانوی اسلام با درک از قیام عاشورا به زیبایی شکرگزاری کرد و مسیر آدمیت، افتخار و عزت را به همه نشان دادند و باید این بانوی صبر، الگوی همه ما بهویژه زنان جامعه باشد و ما هم که پیرو راه آن حضرت هستیم باید او را در همه مراحل زندگی الگو و اسوه قرار دهیم و راه آن حضرت را ادامه دهیم.
انتهای پیام