فضای علم و فنآوری در ارتباط با حوزه تمدن‌سازی مطرح شود

پیمان محمدی، استاد دانشگاه قزوین و کارشناس حوزه سیاست‌گذاری علم و فنآوری در گفت‌وگو با ایکنا از قزوین، با اشاره به جایگاه علم و فنآوری و خدمت این عرصه به تمدن‌سازی اظهار کرد: علم و فنآوری باید مسئله‌محور و درصدد رفع مشکلات و مسائل اجتماعی گریبان گیر کشور باشد و فضای علم و فنآوری باید در ارتباط با حوزه تمدن‌سازی مطرح شود.
وی با بیان اینکه در این خصوص می‌توان سه رویکرد داشت، افزود: نخست آن‌که بگوییم بخش علم و فنآوری کشور درگیر یک سری ترندها و روندهای در حال پیشرفت جهانی شود و به‌اصطلاح رویکردی استراتژیک البته با توجه به توان خود برگزیند.
محمدی تصریح کرد: در این رویکرد، توجه به مسائل بومیِ کوچک به‌عنوان نمونه مشکل برخی از کالاهای اساسی در کشور چه به لحاظ قیمت و چه به لحاظ تأمین کمرنگ خواهد شد و مسئولیت رفع این مسائل به کارگزاران اجرایی محول می‌شود.
وی با اشاره به رویکرد دوم بیان کرد: بخش علم و فنآوری کشور درگیر رشد و توسعه درون‌زاد و مسائل اساسی شده و اولویت بعدی خود را حوزه استراتژیک و روندهای پیشرفت بین‌الملل قرار دهد.
این استاد دانشگاه بیان کرد: رویکرد سوم یک رویکرد تلفیقی است یعنی کنشگران علم و فنآوری مرتبط با مناطقی که مزیت نسبی آنان تولید و تأمین کالاهای اساسی است در این بخش مشارکت کنند و سایر کنشگرانی که ماهیت فعالیتی‌شان معطوف به این موضوع نیست یا کنشگران سایر مناطق رویکرد راهبردی و جهانی را دنبال کنند.
وی ادامه داد: البته این‌که کدام رویکرد موفق است یا گزینش آن بهتر است، نیاز به بحث و تبادل‌نظر و اقامه دلایل از سوی موافقان و مخالفان هر یک از رویکردها دارد منتهی چیزی که به نظر می‌رسد این است که رویکرد نخست به دلیل تجربیات اخیر پسابرجامی ما و این‌که شاهد تدابیر ناموثر و ناکافی کارگزاران اجرایی در مسائل اساسی کشور بودیم، غیراثربخش و ناشدنی است.
کارشناس حوزه سیاست‌گذاری علم و فنآوری ادامه داد: این سخن بدین معناست که به لحاظ تجربی ثابت شد نمی‌شود مشابه سایر کشورها، این مشکلات را به بخش دولتی واگذار کرد و از فعالیت، فکر و مشارکت کنشگران علم و فنآوری در بخش کالاها و نیازهای اساسی کشور بهره‌مند نشد.
محمدی در پایان خاطرنشان کرد: شاید این موضوع نیازمند باز مهندسی حکمرانی علم و فنآوری به‌ویژه حکمرانی نوع منطقه‌ای آن باشد.
انتهای پیام