جوان ایرانی نیازمند جامعه‌ای با ثبات و آرام است
گروه اجتماعی ــ عضو هیئت علمی گروه جامعه‌شناسی دانشگاه هرمزگان گفت: پیش‌شرط همه نیازهای جوان ایرانی، برقراری ثبات و آرامش در جامعه است تا در پرتو آن جوان ایرانی بتواند برای زندگی خود برنامه‌ریزی انجام دهد.
یاسر رستگار، عضو هیئت علمی گروه جامعه‌شناسی دانشگاه هرمزگان در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان، با بیان اینکه در شرایط فعلی نمی‌توان الگوهای ایده‌آل برای جوانان در نظر گرفت، اظهار کرد: اگر جامعه وضعیت معیشتی و اقتصادی مناسبی داشت، می‌توانستیم برای وضعیت فرهنگی جوان ایرانی نیز برنامه‌ریزی کنیم، ولی در شرایطی که از دو و نیم نفر جوان ایرانی، یک نفر بیکار است، نمی‌توان انتظار فکر و عمل مستقل در تراز بین‌المللی داشت.
وی ادامه داد: با توجه به بحران معیشتی و اقتصادی فعلی که نه تنها جوان ایرانی، بلکه عموم جامعه با آن درگیر هستند، مسئله اصلی این است که چگونه می‌توانیم از این بحران عبور کنیم و چه اقداماتی انجام دهیم تا جوان ایرانی کمترین آسیب را دیده و با کمترین چالش مواجه شود.
جوان ایرانی نیازمند وضعیت با ثبات است
عضو هیئت علمی گروه جامعه‌شناسی دانشگاه هرمزگان با اشاره به اینکه اگر امید به آینده در جامعه از بین برود یا تضعیف شود، وضعیت بحرانی و خطرناکی به وجود می‌آید، افزود: شرایط کشور باید به حدی از استمرار و پایداری برسد که جوان ایرانی بتواند برای زندگی خود برنامه‌ریزی انجام دهد و این موضوع، قبل از آن است که فکر کنیم نیاز کنونی جوان ایرانی در زمینه‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی چیست.
رستگار اضافه کرد: وضعیت با ثبات زمانی ایجاد می‌شود که به لحاظ سیاسی، چشم‌انداز روشنی وجود داشته و به لحاظ بین‌المللی، استراتژی‌ها کاملا واضح باشد. زمانی که وضعیت با ثبات ایجاد شد، در مرحله بعد جوان ایرانی می‌تواند برای آینده خودش برنامه‌ریزی کند؛ بنابراین پیش‌شرط همه نیازهایی که می‌تواند وجود داشته باشد، نیاز به استمرار، ثبات و آرامش در جامعه بوده که نیازمند تصمیم کلان و جمعی است.
وی بیان کرد: اگر در جامعه وضعیت با ثباتی ایجاد شد، می‌توانیم از نیازهای جوانان سخن بگوییم؛ در این وضعیت با ثبات، آمارها و ارقام متعدد بیانگر این است که مهم‌ترین نیاز جوان ایرانی، ایجاد اشتغال و بهبود وضع اقتصادی محسوب می‌شود.
کار فرهنگی در شرایط بحران اقتصادی جواب نمی‌دهد
عضو هیئت علمی گروه جامعه‌شناسی دانشگاه هرمزگان تصریح کرد: اساسا در جامعه‌ای که نیازهای معیشتی و اقتصادی وجود دارد، طرح مسائل فرهنگی به حل مشکلات کمک نمی‌کند. نباید تصور کنیم که مثلا چون دچار بحران اقتصادی هستیم، اگر خود را به لحاظ دینی و فرهنگی تقویت کنیم، می‌توانیم از بحران عبور کنیم و مسیر روشنی پیش روی ما قرار دارد؛ در حالی که اصلا این‌گونه نیست و تجربه همه جوامع نشان داده زمانی که شرایط ساختاری دچار اشکالات جدی باشد، استراتژی‌های فرهنگی نه تنها پاسخگو نیست، بلکه هدررفت هزینه است و بعضا نتایج عکس نیز می‌دهد.
وی با بیان اینکه جوان هر چه قدر هم با انگیزه باشد، تا زمانی که وضعیت اشتغال مناسب نباشد، نمی‌تواند کاری انجام دهد، گفت: آرامش روانی از شرایط اقتصادی و ساختاری حاکم بر جامعه به دست می‌آید، بنابراین نکته مهم این است که چگونه می‌توان مسائل را تغییر داد، به جای اینکه تصور کنیم همیشه باید کار فرهنگی انجام دهیم. من به عنوان جامعه‌شناسی با تخصص فرهنگ، معتقدم آن میزان نیازی که به اصلاحات ساختاری و سیاستگذاری وجود دارد، به کار فرهنگی وجود ندارد.
رستگار خاطرنشان کرد: در کشور ما نوعی بی‌اعتمادی نسبت به مدیران جوان و ظرفیت‌های جوانان وجود دارد، بخشی از آن به این مسئله برمی‌گردد که مدیریت محافظه‌کارانه در کشور ما حاکم است. معمولا وقتی کشور در دوره‌ای طولانی با الگوی مدیریت محافظه‌کارانه اداره شود، وقتی بخواهیم اداره مجموعه‌ای را به عهده جوانان بگذاریم، بی‌اعتمادی وجود داشته و بخش زیادی از ظرفیت جوانان نادیده گرفته می‌شود. در زمینه‌های آموزشی و اجرایی با توجه به وجود بحران، نیازمند مدیران جوان، با انگیزه و جسور هستیم تا مشکلات را با اندیشه‌های نو پشت‌سر بگذاریم.
انتهای پیام
