رموز محبوب خداوند شدن در دعای روز پنجم ماه رمضان

به گزارش ایکنا؛ انسان‌هایی هستند که «پروردگار دوست دارد سخنان آنها را بشنود، آنچنان که مادر، سخن گفتن فرزند را دوست دارد». همه انسان‌ها به نفسه چون انسان هستند می‌توانند به چنین مقامی برسند، آنچنان که خداوند خوب عبادت کردن را خود به آنها بیاموزد. برای رسیدن به چنین مقامی توجه و عمل به عمق مفاهیم و رموز روز پنجم ماه رمضان می‌تواند به ما کمک کند.

در دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان از خداوند می‌خواهیم:

«اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنَ الْمُسْتَغْفِرِینَ وَ اجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ الْقَانِتِینَ وَاجْعَلْنِی فِیهِ مِنْ أَوْلِیَائِکَ الْمُقَرَّبِینَ بِرَأْفَتِکَ یَاأَرْحَمَ الرَّاحِمِین؛ خدایا مرا در این روز، از توبه و استغفارکنندگان قرار ده و از بندگان صالح مطیع خود مقرر فرما و هم در این روز، مرا از دوستان مقرب درگاه خود قرار ده، به حق لطف و رأفتت ای مهربانترین مهربانان عالم».

پیام اول: قرار گرفتن جزء توبه‌کنندگان و استغفارکنندگان

توبه و استغفار یکى از حقایق بلند اسلام و از آموزه‌های مترقی قرآن کریم است که در بیش از 80 آیه از قرآن، بر اهمیت آن انگشت تأکید نهاده شده است. توبه واقعى چهار شرط اساسی و دو رکن تکمیلی دارد. چهار شرط توبه عبارت‌اند از:

1. پشیمانی از گذشته 2. تصمیم جدی بر اینکه، دوباره به معصیت برنگردد 3. ادای حقوق الهى 4. ادای حقوق مردم (اعم از مالى، عرضی و بدنی)

دو شرط تکمیلى به قرار زیر هستند:

1- چشیدن رنج عبادت.

2- ذوب کردن گوشت‌های روییده در دوران معصیت.

توبه‌کار کیست؟

پیامبر اکرم(ص) فرمود: آیا می‌دانید توبه‌کار کیست؟ پس گفتند: به خدا، نه! فرمود: هرگاه بنده‌ای توبه‌کار، شاکی‌ها [و طلب‌کارها]ی خود را راضی نکند، توبه‌کار نیست. کسی که توبه کند و مجلس و غذایش را تغییر ندهد، توبه کار نیست. کسی که توبه کند و رفقای [دوران گناه] خویش را تغییر ندهد، توبه کننده نیست و کسی که توبه کند و بر عبادتش نیافزاید، توبه‌کار نیست. کسی که توبه کند و لباس [گناه آلوده]اش را تغییر ندهد، تائب نیست. کسی که توبه کند و فرش و تکیه‌گاه [دوران گناه] خود را عوض نکند، تائب نیست. کسی که توبه کند و قلبش باز نشود (و دریا دل نگردد) و دستش [در انفاق] توسعه نیابد، توبه کار نیست. کسی که توبه کند و آرزوهای [نارواى] خود را کوتاه نکند و زبانش را حفظ نکند، تائب نیست و کسی که توبه کند و اضافه غذای خود را تقدیم [به فقرا] نکند، تائب نیست و هرگاه بر این اوصاف استقامت ورزید، این تائب [کامل و واقعى] است.

پیام دوم: قرار گرفتن در زمره‌ بندگان صالح  و مطیع

اگر انسان اهل اطاعت خدا باشد، خدا هم او را دوست خواهد داشت. امام علی(ع) می‌فرماید: «اذا احبَّ اللهُ عبداً اّلْهَمَهُ حُسنَ العباده وقتی خداوند بنده‏‌ا‌ی را دوست ‏بدارد، خوب عبادت کردن را به او می‏‌آموزد». در شب معراج خداوند به رسولش چنین فرمود: ای احمد! اگر شیرینی گرسنگی، سکوت، خاموشی، گوشه‌نشینی و نتیجه‌شان را بچشی، از آنها دست برنداری. ای احمد! در بهشت، کاخی است که از جواهر ساخته شده است و در آن جا، هیچ چیز نابود نمی‌شود. آن قصرها، جایگاه بندگان خاص من است که در هر روز، هفتاد مرتبه به آنان نظر و توجه می‌کنم و با آنان سخن می‌گویم. هر مرتبه‌ای که به ایشان توجه کنم، کاخ‌هایشان را هفتاد برابر کنم. اهل بهشت با نعمت‌های بهشتی لذت می‌برند ولی ایشان به گفت‌وگو و سخن گفتن با من لذت می‌برند.

نشانه گروهی که از سخن گفتن با خدا لذت می‌برند

پیامبر‌(ص) عرضه داشت «پروردگارا! نشانه این گروه چیست؟» خداوند فرمود «اینها همیشه زندانی‌اند. زبان‌هایشان از سخن گفتن بیهوده، در حبس است و شکم‌هایشان از غذای حرام خالی است» ای احمد! دوستی خدا، دوستی با فقیران و نزدیکی جستن با ایشان است. حضرت پرسید «پروردگارا! فقرا چه کسانی هستند؟» خداوند فرمود: کسانی هستند که به کمی از دنیا، قانع و راضی شده‌اند، بر گرسنگی صبر می‌نمایند و بر آنچه که به ایشان می‌رسد، شکر می‌کنند. از گرسنگی و تشنگی خود، به کسی شکایت نمی‌کنند، دروغ نمی‌گویند و به من غضب نمی‌کنند (که ایشان را فقیر نموده‌ام) برای آنچه که از دست می‌دهند، غم و اندوه نمی‌خورند و برای آنچه که به دست می‌آورند، شادی نمی‌کنند.

ای احمد! اهل خیر و آخرت صورت‌هایشان لاغر و حیایشان بسیار، حماقت و نفهمی ایشان در کارها، اندک و نفعشان برای مردم، زیاد است. مکر و حیله و تزویر نمی‌کنند. مردم از آنان در آسایش و خود در اذیتند. سخنانشان با ادب و متانت است. به حساب تمامی اعمال خود، دقیقا رسیدگی می‌‌کنند. چشمانشان به خواب می‌رود ولیکن قلب‌هایشان به خواب نمی‌رود. چشمانشان از خوف خدا، گریان و قلوبشان ذاکر است. در آغاز هر نعمتی، خدا را ستایش کرده و در پایان آن سپاسگزاری می‌کنند. دعای آنان مستجاب و به سخنان ایشان توجه می‌شود. فرشتگان به وجود آنان شاد می‌شوند و دعایشان در زیر حجاب‌هاست. پروردگار دوست دارد که سخنان آنها را بشنود آنچنان که مادر، سخن گفتن فرزند را دوست دارد. آنی از یاد خدا غافل نیستند. به فکر غذای زیاد، سخن گفتن بسیار و یا لباس فراوان نیستند. مردم در نظرشان مانند مردگان و خدا در نزدشان، زنده و کریم است. دوراندیشان را از روی کرم دعوت می‌کنند و هرکس به آنان روی آورد، با او مهربانی می‌کنند. دنیا و آخرت در نظرشان یکسان است.

پیام سوم: قرار گرفتن در زمره‌ اولیای مقرب خدا

خداوند دوستان و بندگانی دارد که مقربین درگاه الهی هستند. ایشان «فِی مَقعَدِ صِدقٍ عِنَد مَلیکٍ مُقتَدِر» هستند. در مقام حضور الهی هستند و در بهشت خاص الهی وارد شده‌اند. خود بهشت مراتب دارد، این گروه که عاشقان الهی بوده‌اند و عبادت ایشان به خاطر خدا بوده، مخاطب به این آیه قرآن هستند: «فَادخُلی فی عِبادی وَ ادخلی جَنَتی؛ اگر داخل در بندگان خدا شدی، آنگاه در بهشت خاص الهی هم وارد خواهی شد».

پیام چهارم: رأفت و رحمت خداوند متعال

روز حساب و واپسین، روز دشوار و سختی است و در چنان روزى، هفت گروه از رحمت خاص و ویژه الهی بهره می‌برند؛ چنان که پیامبر اکرم(ص) فرمود: خداوند در روزی که سایه‌ای جز سایه او وجود ندارد، بر هفت گروه سایه می‌افکند: 1. پیشوای عادل 2. جوانی که با عبادت خداوند رشد کرده‌ است و جوانی را با عبادت گذرانده است. 3. کسی که دلبسته به مسجد است؛ به گونه‌ای که وقتی از آن خارج می‌شود، منتظر می‌ماند تا برگردد. 4. دو انسانى که برای خدا، با هم دوستی می‌کنند. پس بر آن محبت الهى جمع می‌شوند و بر همان محور از هم جدا می‌شوند. 5. مردی که در خلوت‌ها، خدا را یاد کند. پس با یاد خدا از دو چشمش اشک جاری شود. 6. مردی که زنی دارای مقام و زیبایی، او را به کار خلاف عفت دعوت کند، پس جواب او را یوسف گونه بگوید: من از خدای خودم، پروردگار جهانیان، که در همه جا حضور دارد، می‌ترسم. 7. مردی که صدقه‌ای داده است، پس آنچنان آن را مخفی کرده که گویا حتی دست چپ نفهمیده است آنچه دست راستش انفاق کرده است.

برگرفته از کتاب «۱۲۰ نکته و پیام از ادعیه ماه مبارک رمضان» نوشته حجت‌الاسلام روح‌الله بیدرام.

انتهای پیام