آیتالله توکل، نماینده مردم مازندران در مجلس خبرگان رهبری، در گفتوگو با ایکنا از مازندران، با اشاره به موضوع تشهد در نماز یومیه، گفت: تشهد اول نماز، شهادت به اینکه معبود ما فقط اوست و در کنار او کسی نیست و شهادت دوم که «عبده» بر «رسوله» تقدم شد باید از خودمان بپرسیم که این تقدم بر چه معناست.
تقدم و تأخر کلمات الهی حکمت دارد
وی با بیان اینکه، نماز دارای چارچوب خاصی است و تقدم و تأخر کلمات الهی حکمتی دارد، افزود: «عبده» در تشهد نماز، علت «رسوله» است و به این معنا است که چون او را عبدالله یافتیم، پیغمبر خود قرار دادیم.
نماینده مردم مازندران در مجلس خبرگان رهبری تصریح کرد: امام و پیغمبر شدن یک عنوان مقدس است که یک رتبه خاص میخواهد و ما این عنوان را نداریم چون آن رتبه را نداریم او را عبدالله دیدند بعد رسولالله کردند.
وی با بیان اینکه همه انبیا و اولیاء انسانهای خوبی بودند، افزود: برای عبدالله شدن نیاز به کارزار داریم و هوای نفس غلبه یافتن و تقدم خواست الهی بر خواست خود شعارش آسان است اما اینکه انسان جانش را مرکز فرمان حق تعالی قرار دهد و از خواسته نفس بگذرد، مرد میدان عمل میخواهد.
«عبدالله» شدن علت و «رسوله» معلول است
توکل با بیان اینکه، «عبدالله» شدن علت و «رسوله» معلول است و همه جا علت بر معلوم تقدم دارد، اظهار کرد: خداوند در بخش تشهد نماز به ما میفهماند، اگر مقامات خاص همچون، «رسوله» به پیامبر اسلام دادیم به جهت عبودیت خاص بود و ما باید تلاش کنیم تا عبدالهی باشیم نه عبد هوای نفس، تا بتوانیم وجودمان را در مسیر مقامات قرار دهیم.
انتهای پیام