غلامرضا موسوی، تهیهکننده سینما در گفتوگو با ایکنا پیرامون حضور سینمای ایران در جشنوارههای خارجی گفت: حضور سینمای ایران در جشنوارههای خارجی همانند شرکت تیمهای ورزشی کشورمان در مسابقات جهانی است با این تفاوت که برای مسابقات ورزشی دولت هزینههای فراوانی انجام میدهد تا آن تیمها بتوانند برای کشورمان افتخارآفرینی کنند اما در سینما دولت فیلمهایی که بخش خصوصی تولید کرده را به صورت آماده به فستیوالها خارجی میفرستد. آیا این مسئله چیزی جز سود برای سینما ایران در پی دارد؟
وی افزود: سینمای ایران اگر نتواند در جشنوارههای خارجی حضوری پررنگ داشته باشد هیچگاه موفق نخواهد شد در پروژههای بینالمللی مشارکت داشته باشد. درضمن با توجه به دستآوردهای خوبی که هنرمندان ایرانی در جشنوارههای خارجی داشتهاند، حضور فیلمهای ایرانی در فستیوالهای خارجی بسیار مثبت ارزیابی میشود. با این توضیح من حضور فیلمهایی ایرانی را در فستیوالهای خارجی یک الزام میدانم.
این تهیهکننده در پاسخ به این سوال که آیا برخی فیلمهای ایرانی در پی نشان دادن چهرهای زشت از کشورمان در جشنوارههای خارجی هستند؟ چنین توضیح داد: هنرمندان ایرانی نسبت به کشورمان تعهد دارند برای همین واقعیت امر این است که فیلمهای ایرانی هیچگاه در پی مخدوش نشان دادن چهرهای از کشورمان نبودهاند. درباره میزان علاقه سینماگران به کشورشان همین اندازه بس که بگویم در ورزش داشتهایم ورزشکارانی را که به دیگر کشورها پناهنده شدهاند اما آیا چنین امری را در سینما دیدهاید؟ جواب به این سوال نشان میدهد فیلمساز ایرانی کشورش را دوست دارد و هیچگاه در پی تخریب آن نیست، البته این طبیعی است که برخی مواقع فیلمسازان در کارها یا مصاحبههایشان حرفهایی را بزنند که مطلوب نظر مسئولان نیست. این اتفاق تنها به خارج از کشور خلاصه نمیشود چراکه اگر در داخل کشور نیز با آنها مصاحبه کنید طبیعتاً همین حرفها را خواهند زد.
این سینماگر تاکید کرد: نباید از یاد ببریم انقلاب اسلامی را دنیا به عنوان یک انقلاب فرهنگی میشناسند، بنابراین اگر به این امر اعتقاد داریم باید بدان معتقد و متعهد باشیم. نکته دیگر اینکه جشنوارههای خارجی را نمیتوان مختص به آدمهای خاص کرد. یعنی بگویم تنها عدهای خاص باید در این جشنوارهها حضور پیدا کنند. فیلمسازی، یک حرکت فرهنگی است که ربطی به گرایشات سیاسی ندارد. فیلمساز باید بتواند با تخصص و دانش خود بهترین دستآورد را برای کشورش به همراه داشته باشد.
تهیهکننده فیلم «من مادر هستم» ادامه داد: به واسطه دانش و کیفیت خوب فیلمسازان ایرانی امروز جهان به توانایی سینمای ایران واقف شده است، برای همین تحت هر شرایطی جشنوارههای خارجی سعی میکنند، همیشه از حضور فیلمسازان ایرانی در رویدادشان بهره برند پس چرا بخواهیم خودمان راهمان را سد کنیم؟
وی در پاسخ به سوالی دیگر مبنی بر اینکه آیا نحوه گزینش آثار ایرانی از طرف جشنوارههای خارجی هدایت شده، نیست؟ گفت: نمیتوان کتمان کرد هر جشنوارهای تلاش میکند به اهداف خود دست یابد همانگونه که ما در داخل کشورمان چنین امری را رقم میزنیم اما این موضوع قانون کلی نیست، چون اگر فیلمی خوب باشد جشنوارههای خارجی آن را خواهند پذیرفت. فستیوالهای خارجی در پی کشف استعدادها هستند در نتیجه فیلم خوب را حمایت خواهند کرد. گواه بارز این ادعا فیلمهای عباس کیارستمی است. وی هیچگاه در کارهایش از ایران و ایرانی بد نمیگوید اما آثارش همیشه با استقبال مخاطبان مواجه میشود.
موسوی در انتها تصریح کرد: در جشنوارههای خارجی فیلمهایی از سینمای غرب روی پرده میرود که در آنها به بدترین شکل فقر آنجا نشان داده میشود؛ آثاری که اگر در ایران ساخته میشد اجازه نمایش پیدا نمیکرد! این موضوع را چگونه معنا کنیم. آیا آنها با تشویق چنین فیلمهای میخواهند چهره خود را مخدوش کنند؟ البته باز هم میگویم هر رویدادی اهداف خود را دارد اما درباره آنها نمیتوان به صورت مطلق و کلی اظهار نظر کرد.
انتهای پیام