ثمره دوستی با خالق + فیلم

به گزارش ایکنا، درس‌گفتار «خدا به روایت خدا» از ۱۹ تیر به صورت هفتگی با کلام محمدمهدی حق‌گویان، حافظ کل قرآن، در ۱۰ قسمت حدوداً پنج‌دقیقه‌ای منتشر شده است. در ادامه متن و فیلم پنجمین قسمت این درس‌گفتار با عنوان «رفاقت با خدا چه موقعی به کارمان می‌آید؟» از نظرتان می‌گذرد.

«بسم‌الله الرحمن الرحیم

گاهی حس می‌کنیم، دلمان خوش نیست. هر کاری می‌کنیم باز هم چیزی کم است. هزار نوع خستگی را برای خودمان ایجاد می‌کنیم، آخر می‌بینیم دلمان گرم نشده است. می‌خواهیم یک موفقیتی را به دست بیاوریم، اما دائماً مضطرب هستیم.

افرادی هستند که با وسواس مواجه هستند. آسیب‌های روانشناختی یکی از معضلات کنونی جامعه ماست و خیلی‌ها به روانپزشک، روان‌درمان و مشاوره مراجعه می‌کنند تا به نتیجه‌ای برسند و با دارویی آرام شوند. از افرادی که داروی درمان این دردها را دریافت کرده‌اند، پرسیده‌ام که چه نتیجه‌ای گرفته‌اید؟ اغلب گفته‌اند بهتر شده‌ایم، اما کافی نبوده و هنوز به وضعیت سابق باز نگشته‌ایم.

در جلسات قبل گفتیم که رحمت خدا همه چیز را فرا گرفته است و خدا با کسانی که به او ایمان می‌آورند، دوست است و آنها را از ظلمت بیرون می‌آورد. خدا رفیق مومنان است. پس چرا این رفاقت در مواقعی که آسیب روحی به آنان وارد شده است به کارشان نمی‌آید؟

در اینجا و برای پاسخ به پرسش بالا، می‌خواهم چند آیه از قرآن را قرائت کنم. برای اینکه این آیات را چنان در قلبمان حک کنیم که هر جا اگر ترس یا غمی آمد، تکلیفمان با خودمان مشخص باشد یا باید به خودمان بگوییم به خدا ایمان ندارم، چون اگر ایمان داشتم این آیات را باور می‌کردم و دیگر نگرانی‌ و اندوهی نداشتم یا اگر واقعاً به خدا ایمان دارم، اینقدر مفاهیم این آیات را به خودمان یادآوری کنیم تا همه ترس‌ و غم‌ها از بین برود.

خداوند در آیه می‌فرماید، «أَلَيْسَ اللَّهُ بِكَافٍ عَبْدَهُ». این آیه زیبا می‌گوید که ای بنده من، آیا مرا به عنوان خدای خود قبول داری؟ آیا من برای تو کافی نیستم؟ ‌پس ترس و نگرانی تو برای چیست؟ وعده خدا وعده حق است، «إِنَّ اللَّهَ وَعَدَكُمْ وَعْدَ الْحَقِّ». وقتی خدا می‌فرماید: «إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ»، یعنی رفیق خدا باش، آن وقت نه ترسی خواهی داشت و نه غمی.

ما باید تکلیفمان با خودمان معلوم باشد یا بگوئیم ایمان نداریم - که البته این نیست - یا اگر واقعاً ایمان داریم، اینقدر آیات را به خودمان یادآوری کنیم که کم کم و رفته رفته بتوانیم یک سری از چیزهایی که برای ما ایجاد شده است، مهار کنیم.

آیه دیگری می‌فرماید: «وَمَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ» هر کسی به خدا توکل کند، خدا برای او کافی است یا «نَحْنُ قَسَمْنَا بَيْنَهُمْ مَعِيشَتَهُمْ فِی الْحَيَاةِ الدُّنْيَا» خدا در این آیه می‌فرماید من از ابتدا، زندگی و معیشت شما را تقسیم کرده‌ام؛ دیگر چرا حرص بیخودی می‌خورید؟ بله فعالیت خودمان را انجام دهیم و البته به خدا توکل کنیم.

یک آیه عجیب دیگر می‌فرماید: «وَكَأَيِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لَا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ يَرْزُقُهَا وَإِيَّاكُمْ» چه بسیار جنبندگانی که قادر به حمل روزی‌شان نیستند، اما خدا روزی او را می‌دهد «عَلَى اللَّهِ رِزْقُهَا».

به زندگی حضرت موسی(ع) توجه کنید که بعد از تحمل آن همه فشار در چنگال فرعون، فرمود: «فَسَتَذْكُرُونَ مَا أَقُولُ لَكُمْ وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِيرٌ بِالْعِبَادِ» فرمود هر کاری که دارم را به خدا می‌سپارم و «فَوَقَاهُ اللَّهُ سَيِّئَاتِ مَا مَكَرُوا وَحَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ» می‌بینیم که خدا او را حفظ کرد.

خداوند در جای دیگری می‌فرماید: «إِنَّ اللَّهَ يُدَافِعُ عَنِ الَّذِينَ آمَنُوا» قطعاً خدا از کسانی که ایمان آورده‌اند، دفاع می‌کند. اگر ایمان بیاوری و خدا را باور کنی، دیگر ترس و غم به وجود تو راه نخواهد داشت، غم و اندوه تو برای چیست وقتی خدا از تو دفاع می‌کند؟ می‌فرماید: «قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ» ما برای خدا هستیم، خدا قطعاً حواسش به آن چیزی که صاحب اوست، هست، پس دیگر نباید ترس و غمی داشته باشیم.

قرآن می‌فرماید: «وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ» دائم این پندها را به خودمان یادآوری کنیم، کم کم حالمان بهتر می‌شود.»