مرحوم شهیدیپور از نوابغ عرصه تلاوت قرآن بود + صوت
خادم‌القرآن کشورمان با اشاره به اطلاعات قرآنی و علم قرآنی استاد مرحوم شهیدیپور، گفت: نابغه بودن ایشان از ویژگی‌‌هایی است که مورد اعتراف همه افرادی است که در عرصه قرآن و قرائت قرآن فعالیت می‌کنند.
سیدمحسن موسوی‌بلده، خادم‌القرآن کشورمان در گفت‌وگو با ایکنا با تسلیت درگذشت حجت‌الاسلام والمسلمین محمدرضا شهیدیپور، پیشکسوت قرآن، گفت: بنده افتخار آشنایی با ایشان را پس از پیروزی انقلاب اسلامی دارم. مرحوم استاد شهیدیپور از لحاظ علمی و هوش بسیار نابغه بوده‌اند.
بیشتر بخوانید:
وی با تأکید بر اینکه ایشان نه تنها از نوابغ جامعه قرآنی کشور بلکه از نوابغ حوزه علمیه نیز بوده‌اند، افزود: نابغه بودن ایشان از ویژگی‌‌هایی است که مورد اعتراف همه افرادی است که در عرصه قرآن و قرائت قرآن فعالیت می‌کنند.
موسوی‌بلده اضافه کرد: اطلاعات و علم قرآنی استاد شهیدیپور، خارق‌العاده بود. ایشان حافظه عجیبی داشتند. به عنوان نمونه ایشان حتی تاریخ تلاوت را اینکه در چه مکان و زمانی انجام داده‌اند، به خاطر داشتند.
وی با بیان اینکه مرحوم شهیدیپور حافظ کل قرآن بودند ولی حفظشان را به رخ جامعه قرائت کشور نمی‌کشید، گفت: ایشان استاد دانشگاه المصطفی(ص) العالمیه بودند و در سطوح بالای قرائت تدریس می‌کردند.
این پیشکسوت قرآنی کشورمان درباره خصوصیات اخلاقی مرحوم حجت‌الاسلام شهیدیپور، گفت: مرحوم شهیدیپور از نظر اخلاقی بسیار سلیم‌النفس، خوش اخلاق و بسیار متواضع بودند. این اوصاف هیچ کدام درباره ایشان اغراق نیست و بنده حاضر نیستم با وجود احترامی که برای خیلی از اساتید قائل هستم، این واژه‌ها را برایشان به کار ببرم.
وی تأکید کرد: استاد شهیدیپور مظهر تواضع، اخلاق و فروتنی بودند و شاهد بودم در برخی از جلسات، برخی از اساتید نسبت به ایشان از لحاظ مباحث علمی، تند می‌شدند و تعابیر تندی را به کار می‌بردند اما عجیب این بود که در چهره استاد اثری از کدورت حاصله از این برخورد مشاهده نمی‌شد. این لبخند همیشه بر لب ایشان بود.
موسوی‌بلده بیان کرد: من این را اعلام می‌کنم در طول حدود 30، 40 سال که در جلسات، مسابقات، مراسم و در داوری‌های مختلف و مسافرت‌ها باهم همراه بودیم، یک لحظه در خاطرم نیست که ایشان عصبانی و تند شده باشد و پس از رحلتشان از این دنیا، جای خالیشان خود را نشان خواهد داد.
وی ادامه داد: هنگامی که انسان نعمتی از دست می‌دهد، متوجه می‌شود که چه نعمت ارزشمندی را از دست داده اما قدرش را نمی‌دانسته است. جامعه قرائت کشور، نعمت بزرگی را از دست داده است و جای ایشان نیز به سادگی پر نمی‌شود.
انتهای پیام
