تپش قرآن در قلب خانه‌ها
سیدعبدالله میراحمدی، استاد فلسفه و کلام دانشگاه فرهنگیان شهرکرد، بیش از سی سال است که با تشکیل جلسات خانگی قرآن، پیوند میان ایمان، خانواده و جامعه را زنده نگه داشته است. آنچه زمانی از دل یک خانه آغاز شد، امروز به شبکه‌ای با نام «جامعه ایمانی عصر» تبدیل شده است.
در روزگاری که برخی از محافل قرآنی رنگ رسمی به خود گرفته‌اند، هنوز خانه‌هایی در گوشه‌وکنار کشور هستند که صدای قرآن از آنها شنیده می‌شود؛ صدایی که از دل ایمان مردمی برمی‌خیزد و بی‌هیاهو نسل‌ها را پرورش می‌دهد. یکی از چهره‌های مؤثر در این حرکت مردمی، سیدعبدالله میراحمدی، استاد فلسفه و کلام دانشگاه فرهنگیان شهرکرد است. او بیش از سی سال است که با تشکیل جلسات خانگی قرآن، پیوند میان ایمان، خانواده و جامعه را زنده نگه داشته است.
آنچه زمانی با حلقه‌ای کوچک از دوستان در خانه‌ای ساده آغاز شد، امروز به شبکه‌ای بزرگ با نام «جامعه ایمانی عصر» تبدیل شده که بیش از سه‌هزار و پانصد جلسه خانگی در استان چهارمحال و بختیاری را دربر می‌گیرد و الگوی موفقی از فعالیت مردمی در عرصه قرآن کریم به شمار می‌رود.
ایکنا_ آقای میراحمدی، علاقه شما به قرآن از کجا شکل گرفت و چطور وارد مسیر برگزاری جلسات خانگی شدید؟
من از کودکی با صدای قرآن بزرگ شدم. پدرم هرگاه تلاوت می‌کرد، کنار او می‌نشستم و گوش می‌دادم. همین صدا، نخستین بذر علاقه به قرآن را در دلم کاشت. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، فضای جامعه دگرگون شد؛ مردم به قرآن روی آوردند و قرآن در متن زندگی آمد. من هم در همان سال‌ها در مسابقات حفظ، قرائت و مفاهیم شرکت کردم و به تدریج جلساتی در مسجد محل راه انداختم.
ایکنا_ اولین جلسات خانگی شما چگونه شکل گرفت؟
اوایل دهه هفتاد بود. چند نفر از دوستان و علاقه‌مندان دور هم جمع شدیم و تصمیم گرفتیم هر هفته جلسه‌ای ساده در خانه یکی برگزار کنیم. یک ساعت قرآن می‌خواندیم، گفت‌و‌گو می‌کردیم، چای می‌خوردیم. هیچ هزینه‌ای نداشت، اما برکتش بی‌پایان بود. همان جلسات کوچک، آغاز راهی شد که بعد‌ها به شبکه‌ای گسترده تبدیل شد.
ایکنا_ این جلسات چطور از یک جمع خودمانی به یک حرکت سازمان‌یافته تبدیل شد؟
وقتی خانواده‌ها، اقوام و همسایه‌ها هم وارد شدند، دیگر نمی‌شد جلسات را فقط در همان حلقه محدود نگه داشت. جمع‌ها بزرگتر شدند و ارتباط میان آنها شکل گرفت. کم‌کم احساس کردیم باید ساختاری منسجم‌تر داشته باشیم. از همین‌جا، فکر تشکیل شبکه‌ای با عنوان «جامعه ایمانی عصر» شکل گرفت.
این شبکه کاملاً مردمی است و تنها مجموعه‌ای در کشور به شمار می‌آید که به‌صورت تخصصی در زمینه جلسات خانگی قرآن فعالیت می‌کند. ایده‌اش در سال ۱۳۸۹ به وجود آمد؛ دغدغه ما این بود که اگر کسی در هر نقطه‌ای از کشور بخواهد جلسه قرآن در خانه‌اش برگزار کند، بتواند از تجربه و امکانات دیگران بهره بگیرد.
ایکنا_ برای تحقق این هدف، چه امکانات یا بستری فراهم کردید؟
پس از شکل‌گیری جامعه ایمانی عصر، سامانه‌ای طراحی کردیم که هر خانواده یا فرد علاقه‌مند می‌تواند از طریق آن، یک جلسه قرآنی در منزل خود راه‌اندازی کند. در این سامانه بسته‌های آموزشی، فایل‌های صوتی و تصویری، و حتی بسته‌های مناسبتی برای ایام مختلف قرار دارد.
اگر کسی بخواهد در شب میلاد امام حسین(ع) یا ایام فاطمیه جلسه برگزار کند، همه محتوا و دستورالعمل‌های لازم برای اداره آن را در این سامانه پیدا می‌کند. یکی از بخش‌های جالب سامانه هم «ثبت جلسات» است؛ یعنی هرکس جلسه‌ای تشکیل دهد، می‌تواند آن را در سامانه ثبت کند تا در شبکه سراسری قرار گیرد و از حمایت و ارتباط سایر جلسات بهره‌مند شود.
ایکنا_ آمار فعلی این جلسات در استان چهارمحال و بختیاری چقدر است؟
الحمدلله امروز بیش از سه‌هزار و پانصد جلسه خانگی فعال در استان داریم. این جلسات شبیه دارالقرآن‌ها هستند، اما به‌صورت خانوادگی و در محیط خانه‌ها برگزار می‌شوند. هر خانواده به نوعی «خانه قرآنی» است و این، برکت بزرگ الهی است که از دل همان جمع‌های کوچک بیرون آمده است.
ایکنا_ در این جلسات چه فعالیت‌هایی انجام می‌شود؟ فقط تلاوت است یا ابعاد دیگر هم دارد؟
قرآن ابعاد مختلفی دارد و ما تلاش کرده‌ایم همه آنها را در کنار هم ببینیم. تلاوت، حفظ، تفسیر، مفاهیم، اخلاق و حتی مسائل اجتماعی و فرهنگی در این جلسات مطرح می‌شود. به مرور زمان، کارکرد جلسات از صرفاً قرائت قرآن به سمت همکاری و همدلی اجتماعی رفت. صندوق‌های قرض‌الحسنه، کمک برای ازدواج جوانان، حمایت از بیماران، تهیه لوازم تحصیل برای دانش‌آموزان نیازمند؛ همه اینها از دل همان جلسات خانگی شکل گرفته‌اند.
ایکنا_در این جلسات به ارتباط قرآن و عترت هم توجه می‌شود؟
حتماً. ما قرآن و عترت را از هم جدا نمی‌بینیم. در هر جلسه، ابتدا قرآن تلاوت می‌شود و سپس حدیثی از اهل‌بیت(ع) خوانده می‌شود.
اگر مصادف با میلاد یا شهادت امامی باشد، جشن یا روضه‌ای هم برپا می‌کنیم. به همین دلیل می‌گویم این جلسات زنده و پیوسته با مناسبت‌های اجتماعی و مذهبی‌اند؛ قرآن در این محافل با نبض زندگی مردم می‌تپد.
ایکنا_ به نظر شما تأثیر اجتماعی این جلسات چگونه است؟
به‌جرئت می‌گویم که کارکرد اجتماعی آنها از همه چیز مهم‌تر است. وقتی اتفاقات بزرگی در جامعه رخ می‌دهد، مثل جنگ ۱۲ روزه، فضای جلسات هم متناسب با آن تغییر می‌کند. مضامین حماسی، دعا برای مظلومان و آیات مقاومت محور گفت‌و‌گو می‌شود.
در واقع، محتوای جلسات همیشه متناسب با زمان و نیاز جامعه است. از سوی دیگر، حضور نسل‌های مختلف در این جلسات نقطه قوت بزرگی است. نوجوانان و جوانان کنار پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگشان در یک حلقه می‌نشینند.
البته استقبال خانم‌ها بیشتر بوده است. برای نوجوانان و جوانان هم برنامه‌هایی خاص داریم. مسابقات، چالش‌های قرآنی، طرح‌های جذاب؛ تا آنها را به‌صورت طبیعی به سمت جلسات سوق دهیم.
ایکنا_ آیا از دل این جلسات، چهره‌های قرآنی هم رشد کرده‌اند؟
بله، و این از زیباترین بخش‌های کار ماست. بسیاری از جوانانی که سال‌ها پیش در جلسات ما شرکت می‌کردند، امروز قاریان و فعالان قرآنی شناخته‌شده‌ای هستند. شاید مقام و منصب رسمی ندارند، اما قرآنی زندگی می‌کنند. به نظرم همین که انسان در زندگی شخصی و خانوادگی‌اش رنگ قرآن بگیرد، بزرگترین افتخار است.
ایکنا_مهم‌ترین دستاورد این حرکت مردمی را چه می‌دانید؟
مهم‌ترین دستاورد این جلسات، تربیت نسلی برای آینده است. این محافل به تقویت نسلی کمک می‌کنند که بتواند جامعه را در مسیر تعالی و آمادگی برای عصر ظهور حرکت دهد. شاید این کار‌ها در ظاهر دیده نشود، اما ما انسان‌هایی تربیت می‌کنیم که ستون‌های پنهان جامعه‌اند. افرادی بی‌ادعا، اما مؤمن و فعال که با روحیه قرآنی‌شان، جامعه را آرام و مقاوم نگه می‌دارند.
باور دارم که این مسیر، تنها با برکت انقلاب اسلامی و الطاف الهی ممکن شده است. اگر انقلاب اسلامی زمینه بازگشت قرآن به خانه‌ها را فراهم نمی‌کرد، امروز این شبکه مردمی شکل نمی‌گرفت.
انتهای پیام
