نوای قرآن از سرچشمه/ تجلیل بانوان قرآنی از استاد

به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا)، گاهی قدردانی در یک کلمه، گاهی یک جمله و گاهی تنها در یک لحظه حضور خلاصه می‌شود. هر چند قدردانی از برخی شخصیت‌‌ها و مقام‌ها نه تنها با یک حضور خلاصه نمی‌شود، بلکه واژگان هم قادر به وصف آن نیستند و هر قدر واژه‌ها را در کنار هم قرار دهی و بالا و پایینش کنی تا جمله‌ای رقم زنی و دلی را به دست آری نمی‌شود که نمی‌شود، نه اینکه تو نتوانی نه، این واژه‌ها هستند که توان و رمقی برای ادای حق مطلب ندارند.
برخی اوقات با کمی تأمل و درنگ، تمام تلاشت را به کار می‌گیری و عزمت را جزم می‌کنی تا سپاس، گویی لطف عزیزی را. اما تا چه حد موفق می‌شوی آن خود جای بسی تأمل دارد.
این جمله‌ها و کلمات را بیان کردم تا به خود تلنگری زنم که هستند افرادی که در زندگی نه تنها همراهیشان، بلکه تمام وجودشان نعمتی است که در زندگیت جاری شده است. از میان تک تک همراهانت در زندگی شاید کم لطفی باشد که از مقام سراسر محبت و مهربانی وامدار شغل انبیا یادی نکنی. آری این وامدار انبیا، کسی نیست جز معلم.....
چه واژه زیبا و پر مفهومی است واژه معلم، واژه‌ای که حرف حرف آن کوله‌باری از امید به زندگی را یدک می‌کشد. حال از همه این حرف‌ها بگذریم تا چه حد توانسته‌ایم، ذره‌ای از ذره ذره آب شدن معلم را پاسخگو باشیم؟ آیا ادای دین کرده ایم؟ اگر تا به حال قدمی از قدم برنداشته‌ایم هنوز دیر نشده کمی همت می‌خواهد و حس پاسداشت.

برخی اوقات روزمرگی‌های زندگی آنقدر درگیرت می‌کنند که فراموشت می‌شود سری به تقویم جیبیت بزنی و مناسبت‌ها را برای خود یادآوری کنی، اما در این میان هستند برخی مناسبت‌ها که نه تنها از یادت نمیرود بلکه در تقویم دلت، جا خشک می‌کند و هر زمان که به آن زمانش نزدیک می‌شوی خود به خود آلارم می‌دهد و توجهت را جلب می‌کنند. یکی از این مناسبت‌ها که جای دارد توجه ای بس ویژه به آن داشته باشیم هفته معلم و هفته پاسداشت مقام وامدار شغل انبیاست.
همین موضوع، بهانه‌ای شد تا جمعی از خبرنگاران ایکنا، چون سال‌های گذشته در این روز، یادی کنیم از معلمان قرآن، معلمان و اساتیدی که به جرئت می‌توان گفت نه تنها چون معلمان دیگر رشته درس روتین خود را دارند، بلکه درس زندگی را هم چاشنی کلاس‌هایشان می‌کنند و وجودشان سراسر برکت و نور است.
روز یکشنبه بود که تصمیم گرفتیم تا به سراغ یکی از معلمان قرآن برویم معلمی که سال‌هاست جوانی و زندگیش را وقف قرآن کرده است و بزرگترین دغدغه‌اش تربیت افراد قرآنی است، افرادی که در آینده خود گرداننده محافل و جلسات این چنینی باشند.
حوالی ساعت چهار بود که راهی منزل سیدمحسن موسوی‌بلده، مدرس و پیشکسوت قرآنی شدیم. معلمی که دلسوزانه و با سعه صدر، روزهای یکشنبه و بیش از 20 سال است جلسه آموزش تجوید قرآن برای بانوان برگزار می‌کند.
تقریبا نیم‌ساعتی از کلاس این معلم قرآن گذشته بود که وارد منزلش شدیم و پای درسش نشستیم، گوشه گوشه خانه که نظاره‌گر بودم حضور زنان از هر قشر و سنی آن هم در کلاس قرآن توجهم را جلب می‌کرد، بانوانی که با تمام وجودشان کلام حق را فرا می‌گرفتند. چه عاشقانه گوش سپرده بودند به کلام وحی و معلم چه آرام نجوا می‌کرد.

علی‌رغم تصور برخی که می‌گویند کلاس قرآن کلاسی خشک و بی‌روح است اینجا همه چیز در راستای نقض این تصور باطل رقم خورده بود، آری بانوان از هر سن و سطح سوادی چنان مات کلام معلمشان شده بودند که گویا زمزمه عاشقی در گوششان زمزمه می‌شود شاید پر بیراه نباشد که بگوییم لحن بیان و حضور دلسوزانه معلم خود دلیل محکمی برای آن همه علاقه به آموزش است.
از مربی و معلم قرآن گرفته تا افراد مبتدی همگی شانه به شانه هم گردهم آمده بودند تا بیاموزند نکاتی قرآنی از دهان معلمشان و معلم چه با طمأنینه نکات تجویدی قرآن را بیان می‌کرد.
آرزو اسلامی و سما بابایی دو عزیز روشندل قرآنی که در حیطه آموزش قرآن دستی بر آتش داشتند چنان مشتاق به گفته‌های استاد، گوش می‌دادند که گویی هیچ وقت از فراگیری کلام وحی خسته که نمی‌شوند، هیچ؛ بلکه برای جلسه بعدی کلاس لحظه‌شماری می‌کنند.

خانم‌ها عباسی نظری و صحاف از دیگر عزیزان نام آشنای قرآنی بودند که در این کلاس حضور داشتند و پای درس استاد موسوی بلده تلمذ کرده بودند و هر از گاهی با بیان مطالبی قرآنی درس پس می‌دادند.
در میان بانوانی که در این مراسم برای آموزش قرآن حضور داشتند نونهالی با چهره‌ای دلنشین به چشم می‌خورد که از قضا وی نیز از همین عنفوان کودکی عشق به یادگیری آیات قرآن در وجودش غلیان کرده و شروع به روخوانی و حفظ قرآن کرده بود که در اواسط کلاس بود که معلم قرآن از وی خواست تا آیاتی از سوره واقعه را تلاوت کند و چه زیبا با لحن کودکانه آیات را تلاوت کرد.
کمی از کلاس گذشته بود که استاد همزمان با آموزش نکات تجویدی از سوره حجر به بیان نکاتی آموزنده به قرآن‌آموزان خود پرداخت و بر روی حرف «ع» در تلاوت آیات قرآنی تکیه و نکاتی را مورد توجه قرار داد.

تقریبا به لحظات پایانی کلاس نزدیک می‌شدیم که عنوان شد که بانوان قرآن‌آموز به پاس قدردانی از مقام معلم، مراسمی را تدارک دیده‌اند که استاد با توجه به این موضوع، مباحث این جلسه را جمع‌بندی و زمینه را برای برپایی این مراسم فراهم کرد.

بعد از پایان کلاس، شور و هیجانی وصف‌ناشدنی سراسر فضا را در برگرفت، شور و هیجانی که مالامال از قدردانی بود. تهیه کیک و گل و شیرینی همگی نشان از آن داشت که قرآن‌آموزان نه تنها با عملکردشان در کلاس، بلکه با این هدایای اینچنینی قدردان وجود معلمی چون موسوی‌بلده هستند و به وی اظهار می‌کردند که همه‌جوره دلسوزی‌ها و مهربانی‌هایش را قدردانند.
در اثنای این مراسم بود که همخوانی بانوان و ذکر صلوات فضای روحانی و معنوی را بر خانه حاکم کرد و همگی با هم و همنفس با صدایی بلند صلوات می‌فرستادند و تمامی ثوابش را هدیه به وجود استاد و خانواده‌اش می‌کردند.

در این میان این پیشکسوت قرآنی در پاسخ به محبت‌های قرآن‌آموزانش و تشکر بابت تدارک چنین مراسمی از همگی خواست که آنها هم معلمی دلسوز برای قرآن‌آموزان خود باشند و تمامی سعیشان را بکنند تا افرادی قرآنی برای جامعه پرورش دهند.
وی در میان کلام خود از پنج فردی که در تمام زندگی این پیشکسوت قرآنی نقش بسزایی داشتند و دارند تشکر کرد و گفت جای دارد از مرحوم پدرم و نیز مادرم که از نخستین کسانی بودند که بنده را در این راه همراهی کردند و پشتوانه‌ام بودند، تشکر کنم و در ادامه از دو استاد خود (وطنی و مرحوم مروت) یاد می‌کنم و در آخر از همسر خود تشکر ویژه دارم و جای دارد بگویم همسر و فرزندانم در تمامی این سال‌ها با وجود اینکه من خیلی فرصت نداشتم تا در کنارشان باشم ولی هیچ وقت کمک‌هایشان را از من دریغ نکردند و من همیشه قدردان این همه محبت آنها هستم.
گرفتن عکس یادگاری معلم با قرآن‌آموزانش پایان‌بخش این مراسم بود.

گزارش از مریم علئی

گزارش کامل تصویری را اینجا ببینید.