اتحاد فاشیسم و صهیونیسم برای اهدای جایزه صلح نوبل به ماریا کورینا

به گزارش ایکنا به نقل از القدس العربی، پیروزی سیاستمدار راست افراطی ونزوئلایی، ماریا کورینا ماچادو، برای جایزه صلح نوبل ۲۰۲۵، موجی از خشم و تمسخر را برانگیخته است، به‌ویژه در میان فعالان مخالف تحریم‌ها و مداخله خارجی، که معتقدند این جایزه وقتی به شخصیتی اعطا می‌شود که «از اسرائیل حمایت می‌کند و خواستار مداخله نظامی علیه کشورش است»، معنای خود را از دست داده است.

در مقاله‌ای که توسط میشل النر، فعال ونزوئلایی ـ آمریکایی، با عنوان «معنای صلح وقتی راست‌گرایان جایزه نوبل را می‌برند» منتشر شده است، او ماچادو را «چهره خندان ماشین تغییر رژیم واشنگتن، سخنگوی شیک تحریم‌ها، خصوصی‌سازی و مداخله خارجی که خود را پشت عنوان دموکراسی پنهان می‌کند» توصیف کرد.

نویسنده سیاست‌های ماچادو را «به دور از صلح‌طلبی» می‌داند و خاطرنشان می‌کند که او از جمله رهبران کودتای شکست‌خورده ۲۰۰۲ بود که موقتاً رئیس جمهور منتخب، هوگو چاوز را سرنگون و فرمانی را امضا کرد که قانون اساسی را لغو و نهادهای عمومی را منحل کرد.

او همچنین از تحریم‌های ایالات متحده حمایت کرد که نویسنده آن را «ابزار جنگی خاموش» دانست که با محروم کردن هزاران نفر از غذا، دارو و انرژی، آن‌ها را کشته است.

النر خاطرنشان می‌کند که ماچادو آشکارا خواستار مداخله نظامی خارجی در ونزوئلا شده است و حتی از بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، درخواست کرده است تا به «آزادسازی ونزوئلا با بمب» کمک کند.

وی می‌افزاید که او «آشکارا خود را با دولتی که آپارتاید را اجرا می‌کند، بیمارستان‌ها را بمباران می‌کند و غیر نظامیان را در غزه می‌کشد، همسو کرده است».

النر می‌گوید که برنده شدن جایزه نوبل ماچادو نشان‌دهنده «اتحاد جهانی بین فاشیسم، صهیونیسم و ​​نئولیبرالیسم» است، با توجه به اینکه این اتحاد «جنگ‌ها و هژمونی را به نام دموکراسی و صلح توجیه می‌کند».

وی با طعنه اضافه می‌افزاید: «وقتی هنری کیسینجر می‌تواند جایزه صلح را ببرد، چرا ماریا کورینا ماچادو نه؟ شاید سال آینده این جایزه به بنیاد بشردوستانه غزه به پاس قدردانی از دلسوزی‌اش در شرایط اشغال اهدا شود».

النر مقاله خود را با این جمله به پایان می‌رساند که اعطای جایزه به ماچادو «ریاکاری نهادهای غربی را که تسلیم را با صلح برابر می‌دانند، آشکار می‌کند» و تأکید می‌کند که مردمی مانند ونزوئلا، کوبا و فلسطین «شایسته صلحی مبتنی بر کرامت و حاکمیت هستند، نه کسانی که تحریم و خصوصی‌سازی را تبلیغ می‌کنند».