«بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ» ناظر بر اسم اعظم خداوند است که باید همه کارها از جمله قرائت، تدبر و تفکر در قرآن با اسم او باشد؛ «بسم الله» در اول سوره حمد، ریسمان اتصال با سوره شریفه بوده و هر ارتباطی اعم از تلاوت، تدبر و تفکر یا عمل که انسان میخواهد با سوره بگیرد، به برکت اسم خداوند است.