هانی چیت‌چیان:
سوره «قارعه» شرط داشتن زندگی سعادتمند را یادآور می‌شود
مدرس تدبر در قرآن گفت: سوره «قارعه» شرط زیست خوب در این دنیا را به انسان نشان می‌دهد؛ زیستی در کمال کیفیت و شرایط بهبودیافته که در این دنیا موجبات آرامش و آسایش او را فراهم کرده و تضمینی برای زندگی اخروی اوست که می‌تواند در آن آرامشی ابدی داشته باشد.
به گزارش ایکنا، شب گذشته یکشنبه 18 آبان، جلسه‌ای از سلسله‌جلسات تدبر در سوره‌های جزء سی‌ام قرآن که به همت مجمع مدارس دانشجویی قرآن و عترت دانشگاه تهران برگزار می‌شود، طبق معمول هر هفته در مسجد کوی دانشگاه تهران برگزار شد و هانی چیت‌چیان؛ مدرس و کارشناس قرآنی به بیان مطالبی در مورد سوره مبارکه «قارعه» پرداخت.چیت‌چیان در ابتدای این جلسه با اشاره به خشکسالی کم‌سابقه پاییز امسال و عدم بارش نزولات جوی در فصل آبی گفت: از گوشه و کنار شنیده می‌شود که به ویژه از سوی علما و معتمدین، مردم باید ترغیب به خواندن نماز باران شوند که این مسئله امری معمول برطبق سنت نبوی و سیره معصومین(ع) است که در طول تاریخ هم علما و بزرگان دین از آن تبعیت کرده و نتایج امیدوارکننده‌ای هم به دنبال داشته است.
ترک معاصی و توبه؛ شرط نزول مواهب الهی است
وی ادامه داد: با این حال باید به این نکته توجه شود که اقامه نماز باران برای برون‌رفت از خشکسالی اخیر که اتفاقاً هشدارها در این زمیه نیز بسیار جدی است، پیش‌نیاز و ملزوماتی دارد که باید پیش از نماز طلب باران و حین و پس از آن جامعه مسلمین خود را به رعایت آن ملزم کنند و از مهمترین آنها ترک معاصی و توبه به درگاه الهی است.
این کارشناس قرآنی تصریح کرد: وعده خدا صادق است و در آن هیچ اشکال و ایرادی نیست. خداوند مواهب و نعماتش را نثار بندگانش خواهد کرد، به شرط آنکه آنها هم هر زمان که مقدور بود از انجام کارهای ناشایست و ناصواب خود نادم و پشیمان باشند. تصور نکنید که منظور از ارتکاب به معاصی موارد دانه درشتی است که ممکن است، بسیاری در برابر این صحبت موضع بگیرند، اتفاقاً منظور آن دسته از معاصی است که به جهت تکرار و پافشاری در انجام آنها، کوچک شمرده شده، سهل‌انگارانه به آن نگاه کرده‌ایم و به اصطلاح قبح آنها شکسته است.
چیت‌چیان در ادامه گفت: استغاثه و تضرع در پیشگاه خداوند ستودنی است و در این اوضاع به صلاح است که هر کدام از ما چنین خاکساری را به درگاه احدیت داشته باشیم اما بی‌شک ترک گناه و ابراز ندامت از کرده‌های ناشایست که هر کدام از ما ممکن است در طول عمر به آن مرتکب شده باشیم، مجاری را برای نزول نعمات و مواهب الهی باز خواهد کرد.
تشابه اشارات عادیات و قارعه به شرایط کنونی جهان
این مدرس قرآن افزود: اتفاقاً مباحثی که طی این چند جلسه پس از آغاز سال تحصیلی جدید درباره سوره‌های «عادیات» و «قارعه» به توضیح آن پرداختیم، بی‌ربط به این موضوع نیست، در توضیح پیرامون سوره عادیات به جماعتی اشاره کردیم که قرآن از آنها تعبیر به کَنود کرده است؛ یعنی افرادی که با وجود ظاهر متدین اما در پیشگاه خداوند ناسپاسند و همچنین سوره قارعه که در آن هشدار درباره سهمگینی ضربه‌ای داده می‌شود که چون فرود آید، صف کافران را از ایمان‌آورندگان جدا می‌کند.
چیت‌چیان گفت: آنچه در سوره قارعه به آن اشاره می‌شود، مرحله‌ای است که خداوند حجت را بر بندگان خود تمام کرده است و بدون تعارف حال و روز صفوف ایمان‌آورندگان از کافران را جدا می‌سازد. به درستی اشاره می‌کند که هر کدام از آنها چه زندگی را به سبب کارهایی که در دنیا به آن مرتکب شده‌اند برای خود انتخاب کرده‌اند.
وی اظهار کرد: اما در امتداد مباحث طرح شده پیرامون سوره قارعه باید به این نکته مهم اشاره کنیم که این سوره با وجود اینکه شیوه بیان هشداری را برای خود برگزیده است، اما در باطن خود، شکلی از بیان تبشیری و نویددندگی را نیز برای خود اختیار کرده است. این امر را می‌‌توان در آیه هفتم این سوره جستجو کرد؛ آنجا که بیان می‌دارد: «فَهُوَ فِی عِيشَةٍ رَاضِيَةٍ» وصف انسانی که چون عملکرد مثبتی در این دنیا داشته و به این واسطه سمت اعمال نیک ترازویش سنگینی می‌کند در زندگی جاودانی قرار می‌گیرد که از آن راضی است.
این کارشناس قرآنی ادامه داد: اتفاقاً این آیه از این سوره شرط زیست خوب در این دنیا را به انسان نشان می‌دهد؛ زیستی در کمال کیفیت و شرایط بهبودیافته که در این دنیا موجبات آرامش و آسایش او را فراهم کرده و تضمینی برای زندگی اخروی اوست که می‌تواند در آن آرامشی ابدی داشته باشد.
دست‌یافتن به شرایط مطلوب زیست در این دنیا ناممکن است
چیت‌چیان تصریح کرد: البته کیفیت مطلوب زندگی نیز امری نسبی است؛ در این دنیا هرکس به سبب سبک زندگی که برای خود اختیار کرده است، به دنبال نوعی خاص از کیفیت زندگی است که میزان بضاعت و توانایی هم که دارد اغلب موجب می‌شود تا فاصله با مطلوب خود داشته باشد. به این سبب است که اغلب انسان‌ها در این دنیا حتی با وجود غرق شدن در امکانات و مایحتاج زندگی همچنان دنبال گمشده‌ای می‌گردند که تصور می‌کنند، هر میزان هم تلاش کنند به آن نمی‌رسند.
وی در ادامه گفت: اما این مطلوب و این خواسته انسان سردرگم در این دنیا، بشارتی است که قرآن به انسان می‌دهد، منتها به شرط آنکه سختی‌ها و مرارت‌های چند صباح دنیا را تحمل کرده و در نگه داشتن ایمان و اعتقاد خود پافشاری کند تا آنچه همواره در این دنیا به دنبال آن بوده در آخرت نصیب و روزیش شود؛ همان زندگی که سوره قارعه از آن تعبیر به «فِی عِيشَةࣲ رَّاضِيَةࣲ» می‌کند.
این مدرس قرآن در پایان افزود: در مقابل زندگی سراسر رضایت و آرامش، سوره قارعه از زندگی افراد نافرمان سخن به میان می‌آورد که زندگی آنها در دنیای آخرت نه در مجاورت بلکه در آغوش آتشی داغ و سوزان است که در اینجا از آن تعبیر به «هاویه» شده است. از این نظر گفته می‌شود که افراد خطاکار و کافر در آغوش چنین زندگی پر از رنج و محنت قرار می‌گیرند، چراکه از آن تعبیر به «فَأُمُّهُۥ هَاوِيَةࣱ» شده است. چرا باید گفته شود که مادر او هاویه است؟ چون همچون مادری که فرزند خود را در آغوش می‌گیرد، آتش و عذاب نیز چنین فردی را دربرمی‌گیرد.
