امام حسین(ع) یاران خود را آزمود و همه در وفا جام سرشار را نوشیدند. مگر ابوالفضل نبود که پناه شمر را با نفرین رد کرد و برای حسین تا رمق داشت، کوشید و هنگامی که دستها و چشمها و فرق سرش را گرفتند و دوختند و شکستند و با نیزهای برتن نشسته، او را به زمین انداختند.