نمونه‌هایی از ستایش و محبت ائمه(ع) نسبت به شیعیان + صوت

به گزارش ایکنا، چهارمین شب از مراسم سوگواری ماه محرم، شب گذشته، دهم مرداد، با سخنرانی سیدمجتبی حسینی، دین‌پژوه و مفسر قرآن در دبیرستان صدیقین برگزار شد.

حسینی طبق روال هر ساله به شرح عبارتی از دعای جامعه کبیره پرداخت.

«بِأبى أنْتُمْ وَ اُمّى وَ نَفْسى، كَيفَ أصِفُ حُسْنَ ثَنائِكُمْ وَ اُحْصى جَميلَ بَلائِكُمْ، وَ بِكُمْ أخْرَجَنَا اللّه مِنَ الذُلِّ وَ فَرَّجَ عَنّا غَمَراتِ الْكُروبِ وَ أنْقَذَنا مِنْ شَفاجُرُفِ الْهَلَكاتِ وَ مِنَ النّارِ»

ترجمه: پدرم و مادرم و جانم فدايتان باد! چگونه نيكويىِ ستايش شما را توصيف كنم و زيبايىِ نعمت شما را به شمار آورم؟ به واسطه شما خداوند ما را از خوارى، بيرون آورد و شدّت گرفتارى را از ما برداشت و ما را از آستانه پرتگاه هلاكت و آتش [ دوزخ ]، نجات داد.

گزیده‌ای از مباحث این جلسه را در ادامه می‌خوانید؛

در مورد ثنا صحبت کردیم و گفتیم یکی از مصادیق «حُسْنَ ثَنائِكُمْ»، ثنایی است که اهل بیت(ع) از پیروان خود انجام می‌دهند. از ویژگی‌های اهل بیت(ع) این است که کم نمی‌آوردند از پیروانشان تعریف کنند. بنده هم از شما تعریف می‌کنم ولی آنقدر شما را بالا نمی‌برم که خودم جا نداشته باشم. ضمنا نمی‌دانم وقتی تو را ثنا می‌کنم درست تشخیص دادم یا نه. باید ثنایی کرد که درست باشد و به تو کمک کند. در روایت اهل بیت(ع) شیعیان مورد ثنا قرار گرفته‌اند، به عنوان نمونه در روایتی آمده است: «حقوق شيعتنا علينا أوجب من حقوقنا عليهم، قيل له: وكيف ذلك يا ابن رسول الله؟ فقال: لأنهم يصابون فينا ولا نصاب فيهم» یعنی حقوق شیعیان بر گردن ما واجب‌تر از حقوق ما بر گردن آنها است. تو حاضری خودت را برای اهل بیت(ع) بکشی و اصلا تکاملت در این است. تکامل دانی این است برای عالی فدا شود؛ ولی امام می‌فرماید حقوق شما بر ما واجبتر از حقوق ما بر شما است.

دعوت عمومی امام حسین(ع) در مکه

وقتی شما فرمایشات حضرت امام حسین(ع) در قضیه عاشورا را نگاه می‌کنید مشخص است ایشان بالای تاریخ ایستاده و برای تمام عالم صحبت می‌کند. به همین دلیل حضرت در مکه که به فرموده قرآن «إِنَّ أَوَّلَ بَيْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذِي بِبَكَّةَ مُبَارَكًا» است خطاب به مردم فرمود: «من كان باذلاً فِينَا مهجتَه و موطِّناً على لِقَاء الله نفسه فلْيَرْحَل مَعَنا». مهجه خون نیست، به خون «دم» می‌گویند. مهجه خونی است که در قلب انسان وجود دارد. مهجه هر جایی تخلیه نمی‌شود. اگر کسی تصادف کند خونریزی می‌کند ولی مهجه بیرون نمی‌آید. در زیارت اربعین می‌خوانیم: «بذل مهجته فیک» یعنی امام حسین(ع) مهجه خودش را در راه خدا فدا کرد. برای چه مهجه خود را تقدیم کرد؟ که به بهشت برود؟ که مردم برایش پلاکارد بزنند؟ نه، «بَذَلَ مُهجَتَهُ فيكَ لِيَستَنقِذَ عِبادَكَ مِنَ الجَهالَةِ وحَيرَةِ الضَّلالَةِ». مهجه را بذل کرد تا مردم از گمراهی و ضلالت نجات پیدا کنند. امام هم فرمود هر کس حاضر است مهجه خود را بذل کند با ما همسفر شود.

حضرت در مکه خطاب به همه بشریت ندا داد «من كان باذلاً فِينَا مهجتَه و موطِّناً على لِقَاء الله نفسه فلْيَرْحَل مَعَنا». بعد فرمود: «من لحق بی استشهد» یعنی هر کس به من ملحق شود شهید است. یعنی هر کس هر زمان به من ملحق شود شهید است. آیا ما به او ملحق می‌شویم؟ آیا می‌شود ما را هم به خودت ملحق بکنی؟

در روایت دیگری فرمودند: «إِنَّا صُبَّرٌ وَ شِيعَتُنَا أَصْبَرُ مِنَّا قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ كَيْفَ صَارَ شِيعَتُكُمْ أَصْبَرَ مِنْكُمْ قَالَ لِأَنَّا نَصْبِرُ عَلَى مَا نَعْلَمُ وَ شِيعَتُنَا يَصْبِرُونَ عَلَى مَا لاَ يَعْلَمُونَ» ما صبرمان خیلی زیاد است ولی صبر شیعیان از ما بیشتر است. حضرت کدام شیعه را می‌گوید؟ من و تو؟ ما که ظرف قیمه‌مان از بغلی کمتر باشد صدایمان در می‌آید؟ ما که جایمان تنگ شود صدایمان در می‌آید؟ بعد حضرت می‌فرمایند دلیل اینکه صبر شیعیان از ما بیشتر است این است که ما می‌دانیم و صبر می‌کنیم ولی شیعیان نمی‌دانند و صبر می‌کنند. برو جایی که قدر صبرت را بدانند. برو جایی دل بده و سر بده که قدرت را بدانند و تو را مثل دستمال دور نیندازند.

پس اهل بیت(ع) هم ما را هم ثنا کردند چون می‌خواهند ما را بالا بیاورند. کجا قدر شما را می‌دانند؟ شما گفت‌وگوی سیدالشهدا با شهدای کربلا را نگاه کنید. خیلی از این شهدا غلام بودند ولی چقدر حضرت به آنها محبت داشتند؟ وسط میدان جنگ، بر سر بالین آنها می‌رفتند و سر آنها را روی زانو می‌گذاشتند.