حجت‌الاسلام محمدی شاهرودی:
ذکر برخی مصائب اهل بیت(ع) از مصیبت عاشورا بزرگ‌تر است
استاد حوزه علمیه گفت: متأسفانه برخی ذکر مصیبت‌ها درباره اهل بیت(ع)، خودش مصیبت و از مصیبت اصلی(عاشورا) بزرگ‌تر است؛ ما باید شأن و جایگاه اهل بیت(ع) را حتماً حفظ کنیم و کاری نکنیم که موجب وهن ایشان شود.
به گزارش ایکنا، حجت‌الاسلام والمسلمین محمدی شاهرودی، استاد حوزه علمیه، در ادامه سلسله مباحث حسینیه پاسخ به بحث «شأن و منزلت اهل بیت(ع) در هنگام مصیبت‌های وارده به ایشان» پرداخت که متن سخنان وی به شرح زیر است:یک سال بعد از واقعه عاشورا واقعه حره رخ داد ولی باز این پرسش مطرح است که چه شد عاشورا اینقدر در تاریخ مانا و پایا، اثرگذار و جاودانه شده است، ولی آن واقعه و وقایع دیگر اینطور نبود. در واقعه حرّه، تجاوز و جنایات زیادی رخ داد اما اثری باقی نگذاشت و الان کسی خبری از شهدای حره ندارد و مرقدی هم ندارند.
همچنین این پرسش مطرح است که چه شد مردم در نیم قرن به این همه انحطاط و سقوط در اخلاقیات رسیدند؟ گرچه عاشورا روز به روز پایا و پویاتر شده است و اگر خوب بررسی کنیم و به شبهات جوانان پاسخ دهیم، این پویایی تجلی بیشتری هم خواهد داشت. در همین راستا این پرسش مطرح است که آیا غارت لباس و پوشش زنان اهل بیت(ع) با شأن آنان سازگاری دارد؟
اولین نکته این است که همه حقایق واقعه عاشورا را نباید مکشوف برای همه مردم نقل کنیم؛ نکته دوم اینکه نباید تصور شود بکاء و تباکی، اصل است و ما باید با تحقیر اهل بیت(ع) و دروغ و پایین آوردن شأن اهل بیت(ع) این کار را محقق کنیم؛ خداوند فرموده است که تباکی و اندوهگین شدن هم کافی است.
نکته دیگر اینکه در روز عاشورا و بعد از شهادت حضرت اباعبدالله الحسین(ع) به خیمه‌ها حمله شد، غارت کردند و کسانی این کار را انجام دادند که خودشان می‌دانستند مرتکب کار بسیار زشتی شدند، فاطمه بنت الحسین(س) نقل کرده است که یکی از این غارتگران در حالی که خیمه را غارت می‌کرد، گریه هم می‌کرد و وقتی دلیل از او پرسیدند، گفت: من می‌دانم که خیمه چه کسی را غارت می‌کنم ولی اگر من هم غارت نکنم، دیگری خواهد کرد.
تردیدی در غارت خیمه‌ها نیست
بنابراین در اینکه غارت کردند تردیدی نیست و عمدتاً کسانی که به کربلا آمدند برای غارت و غنیمت آمده بودند وگرنه می‌دانستند کارشان بسیار زشت است؛ بلافاصله بعد از این غارت، وقتی حضرت زینب(س) به عمر سعد پرخاش کرد، او دستور داد که لباس و غنائم را برگردانند ولی برنگشت و لباس‌های نامناسب و کهنه بر تن آنان کردن، بنابراین بانوان اهل بیت(ع) در مسیر کوفه و شام و ... پوشش داشتند ولی در شأن آنان نبود. اینکه گفته شده است حجاب و پوشش نداشتند و بدنشان برهنه بود درست نیست و اگر یک لحظه هم اتفاق افتاده، بلافاصله برطرف شده است.
در نقل ام ایمن وقتی آمده است که؛ حضرت علی(ع) ضربه خورد و در منزل بودند، حضرت فرمودند؛ شما را می‌بینم در حال اسارت وارد کوفه می‌شوید و می‌ترسید و نگران هستید ولی آن وقت که وارد کوفه شدید خدا بر روی زمین بندگانی بهتر و عزیزتر از شما نخواهد داشت و شما را حفظ خواهد کرد؛ بنابراین اینکه مظلوم واقع شدند، درست است ولی تحقیقاً هیچ نگاه بدی به خاندان اهل بیت(ع) در طول مسیر کربلا تا بازگشت به مدینه وجود نداشت.
یکی از دلایل در تأیید این موضوع، این است که درست است دشمنان اهل بیت(ع) بودند ولی ظاهراً نام خود را مسلمان گذاشته بودند و می‌دانستند اینها فرزندان پیامبر(ص) هستند ضمن اینکه ابهت و عظمت اهل بیت(ع) سبب می‌شد تا مردم تحت تأثیر قرار بگیرند. همچنین حضرت زینب(س) صاحب کرامت و امام سجاد(ع) هم امام بودند و اگر قرار بود، چیزی رخ دهد که موجب وهن اهل بیت(ع) شود، حتماً امام سجاد(ع) از کرامت امامت استفاده می‌کردند و قدرت متصل به عالم غیب آنان بلای بزرگی بر سر تجاوزکاران در می‌آورد و مثلاً آنان را به سنگ تبدیل می‌کرد.
بنای امام حسین(ع) بر عدم استفاده از قدرت غیبی
بنابراین حتی اگر مظلومیت و تظلم و حتی شلاق‌خوردن وجود دارد، نه اینکه نمی‌توانستند از قدرت غیبی استفاده کنند، بلکه خودشان نمی‌خواستند؛ به زعفر جنی گفتند تو نباید از کربلا برمی‌گشتی و اینقدر به امام حسین(ع) التماس می‌کردی که از تو کمک بگیرد ولی او گفت کربلا پر از فرشته بود و کافی بود امام حسین(ع) فقط یک اشاره دست کند تا همه به کمک ایشان بروند.
بنده عرض می‌کنم امام حسین(ع) نیازی به جن و فرشته نداشت؛ او خودش مظهر تام هو الممیت و هو المحیی و مظهر تام همه اسماء و صفات خداست و اگر بنا بود از این قدرت‌ها استفاده کند، کافی بود روز عاشورا با دست اشاره کند و همه دشمنانش نابود شوند و این قدرت در امام سجاد(ع) هم وجود داشت. بنابراین تصور برخی که جسارتی رخ داده است، درست نیست و در مقتل و مصیبت‌خوانی نباید شأن اهل بیت(ع) را پایین بیاوریم.
در مجلس هارون به امام کاظم(ع) اهانت شد و ایشان به نقاشی شیر اشاره کردند و فرمودند: یا اسدالله خذ عدوالله؛ این قدرت در امام سجاد(ع) هم بود و اگر کسی اهانت و تجاوزی قرار بود به اهل بیت(ع) بکنند، حتماً با این نوع واکنش مواجه می‌شدند. متأسفانه برخی ذکر مصیبت‌ها خودش مصیبت و از مصیبت اصلی بزرگ‌تر است باید مراقب باشیم و کاری نکنیم که موجب وهن ایشان شود.
مطالب مرتبط
