
به گزارش خبرنگار ایکنا، در میلاد حضرت زینب کبری (س) و آیین بزرگداشت روز پرستار، نسرین ستاری ـ پرستار پیشکسوت و مدرس قرآن ـ شامگاه دوشنبه 6 آبانماه در جمع دانشجویان باشگاه قرآنی نور (شبکه دانشجویان قرآنی) وابسته به سازمان قرآنی دانشگاهیان کشور(جهاددانشگاهی) از تحصیل و حرفه خود سخن گفت و به شرح روزهایی پرداخت که از 8 سالگی و در محضر پدر، قرآن را آموخته و با علاقهای که هیچ مانعی نمیشناسد به این راه ادامه داده است. در طول سالها در محضر اساتید مختلف دورههای تربیت مربی، داوری و مسابقات قرآن را طی کرده است.
ستاری با اشاره به کسب ۱۴ رتبه برتر در مسابقات قرآن در رشتههای قرائت تحقیق، ترتیل و تفسیر، با وجود آنکه مادر 4 فرزند نیز بوده، شاغل بودن و مادری را مانعی نمیداست که بانوان به کسب معرفت نپردازند.
مشروح آنچه تقدیم مخاطب سرویس معارف و اندیشه ایکنا میشود حکایت صمیمانه از بانویی است که این روزها به شنیدن آن نیاز داریم؛ او پرستاری است که شغلش را با اعتقادش عجین کرده و در روزی که یادآور بانوی بزرگ اسلام است، از حضرت زینب(س) برایمان میگوید و ایشان را نهتنها نماد صبر و شکر، بلکه الگوی واقعی امامداری و همراهی با ولی زمان خویش میداند و بر این باور است که اگر جامعه از قرآن فاصله بگیرد، از مسیر رضایت الهی نیز دور خواهد شد.
در این نشست، نسرین ستاری، ضمن تبریک این روز به اصحاب سلامت گفت: حضرت زینب(س) را شریکالحسین مینامند چون در طول حرکت عاشورا همراه و پشتیبان امام زمان خویش بود. ایشان فقط به عنوان خواهر امام حضور نداشتند، بلکه در مقام مأموم امام زمان حرکت کردند.
ستاری با بیان اینکه نکتهای که باید به آن توجه کنیم و متأسفانه از آن غافل هستیم آن است که اغلب باور کردیم که خداوند از ابتدا حضرت زینب(س) را فاضله و حکیمه خلق کردند؛ در حالی که مقام ایشان نتیجه سالها تقوا، تزکیه و مراقبتهای نفسانیشان بوده و از سویی بالاترین مقام حضرت زینب(س) را میتوان «مقام امامداری» دانست؛ اگر عابد و زاهد باشیم اما همراه امام زمانمان نباشیم، به سعادت نمیرسیم چرا که بالاترین مرتبه بندگی، معیت با امام است.

وی با اشاره به نقش حضرت زینب(س) در تکمیل مسیر قیام عاشورا افزود: خطبه حضرت در کاخ یزید، ادامه رسالت امام حسین(ع) بود و کار ناتمام عاشورا را به ثمر رساند. این نشاندهنده مقام والای ایشان است که نتیجه سالها تقوا، تزکیه و مراقبتهای نفسانی است و این مقام امامداری و معیت با امام زمان، بالاترین سطح سلوک و عرفان است و رسیدن به آن برای همه ممکن است، هر چند که بسیار کار دشواری است و مشروط بر این است که از الگوهای معصومین، به ویژه حضرت زینب(س) درس بگیریم.
ستاری در بخش دیگری از سخنانش با تأکید بر پیوند عمیق قرآن و زندگی دینی گفت: ما مشغلههای بسیاری در زندگی داریم و زندگی خود را مصروف به حاشیهها میکنیم، این در حالی است که اگر ما در این مشغلهها سبک زندگی الهی را انتخاب کنیم و در الگوگیری از معصومین(ع) صرفا به اشک و آه قانع نشویم، به معارفی از زندگی اهل بیت(ع) میرسیم که میتواند راهگشای زندگی ما باشد.
وی با اشاره به زندگی این بانوی بزرگ به واقعه شهادت و اسارت کاروان کربلا و نقش حضرت زینب(س) از موضع اقتدار اشاره کرد و گفت: این کار حضرت زینب(س) با هدف احیای واقعه غدیر و دفاع از ولایت بود. حضرت زینب(س) چه در شهادت پدر و چه در واقعه عاشورا همیشه در سختترین شرایط قرار داشتند.
این قرآن پژوه با اشاره به اینکه مقام عصمت کسب کردنی است، به مقام حضرت زینب(س) و حضرت ابوالفضل(ع) اشاره کرد و گفت: اگر عباس بن علی(ع) با دستهای بریده وارد علقمه شد و اینگونه از ولایت دفاع کرد، حضرت زینب(س) با دستهای بسته و کلامی غرا در کاخ یزید از ولایت دفاع کردند، کلام این بانو همانند شمشیر برنده امیرالمومنین(ع) بود.
وی ادامه داد: ما در سلوک اخلاقی سه مقام داریم، یکی از آنها صبر است که در سوره بقره آمده «وَاسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ» میفرماید: در گرفتاریها و سختیها از نماز و صبر کمک بگیرید و این صبر با تزکیه و تقوا تبدیل به مقام میشود و اما مقام دیگر رضا است و انسان گاهی چنان رشد میکند که از این مقام نیز عبور کرده و به مقام شکر میرسند.
وی با اشاره به سیر معنوی حضرت زینب(س) گفت: صبر آغاز راه، رضا مرحله بعدی، و شکر نهایت مسیر کمال است. حضرت زینب(س) هنگام شهادت اهل بیت(ع) فرمودند: «ما رأیتُ الّا جمیلاً» و این نشانه رسیدن به مقام شکر است؛ این زیبا دیدن نتیجه رضایت و امامداری و دفاع از امام زمان خودشان بوده است.
ستاری با اشاره به نقش حیاتی حضرت زینب(س) در تثبیت و تداوم پیام عاشورا، تصریح کرد که رسالت کربلا تنها با شهادت پایان نیافت، بلکه نیازمند تبیینی قوی و شجاعانه بود، خطبه حضرت زینب(س) در کاخ یزید، ادامه رسالت امام حسین(ع) بود و اگر ایشان در آن مقطع سکوت میکردند، خون شهدا ابتر میماند و پیام قیام در پیچ و خم دستگاههای اموی مدفون میشد. این همان امامداری است؛ دانستن زمان، مکان و ابزار لازم برای حمایت از حق.
این قرآن پژوه با بیان اینکه چرا نمیتوانیم رضایت خدا را بدست بیاریم گفت: ما باید سخن خدا را یاد بگیریم و به آن عمل کنیم، قرآن فقط کتاب خواندنی نیست؛ برنامه زندگی است و هرکس گمان کند به خاطر مشغله کاری از قرآن دور مانده در اشتباه است. من در تمام سالهای پرستاری ـ با وجود شیفتهای شبانه و تربیت چهار فرزند ـ از آموزش و تفسیر قرآن فاصله نگرفتم.

وی با اشاره به تجربه خود از تدریس قرآن از دوران کودکی در محضر پدرش افزود: کار و زندگی هیچ مانعی برای خدمت قرآنی نیست و خداوند به اهل خدمت در راه قرآن نیرو و برکت میدهد.
در بخش دیگری از این نشست ستاری در پاسخ به پرسش شرکتکنندگان درباره ارتباط میان کار پزشکی و فعالیت قرآنی، گفت: این تصور که پزشکان و پرستاران از فضای قرآن دورند، اشتباه است. در میان پزشکان قاری، حافظ و داور بینالمللی فراوان داریم، کافی است قرآن را در متن زندگی و کارمان وارد کنیم.
وی افزود: قرآن نیامده تا در قفسهها بماند؛ آمده تا در تصمیم و رفتار ما جاری شود. خدای متعال فرمود:«وَاعتَصِموا بِحَبلِ اللَّهِ جَميعًا» اگر به این ریسمان الهی چنگ بزنیم، از دره دنیا سقوط نمیکنیم.
مدرس قرآن با اشاره به دهههشتادی و نودیها گفت: قرآن دفترچه راهنمای انسان است، مانند بروشور استفاده از یک وسیله است و به ما میآموزد از چشم، گوش و زبانمان چگونه استفاده کنیم. باید قرآن را بفهمیم، نه فقط قرائت کنیم و همچنین در تفسیر نیز، آیات قرآن باید با زبان زندگی روزمره و مسائل عینی جوانان پیوند داده شود.
وی ادامه داد: اگر قرآن را سرلوحه زندگی قرار دهیم، هم رضایت خدا و هم رضایت خلق را جلب میکنیم. انسان ابدی است و باید برای خانه ابدیاش کولهبار تقوا فراهم کند. این همراهی، مبتنی بر فهم عمیق از رسالت امام معصوم(ع) بوده است.
ستاری در پایان گفت: پرستار و فعال قرآنی باید بداند که هر خدمتی در مسیر حقیقت، ابدی است. انسان ابدی و باید برای خانه ابدیاش کولهباری از تقوا، بصیرت و عمل صالح فراهم کند. حضرت زینب(س) نمونه اعلای کسی بود که بار زندگیاش را برای خانه ابدیت آماده کرد.
