دریای محل عبور حضرت موسی کجاست؟

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا)، حجت‌الاسلام والمسلمین عبدالکریم بی‌آزار شیرازی، مفسر و محقق قرآنی در نشست تخصصی «شگفت‌هایی علمی قرآن» که ساعتی پیش در سالن کنفرانس باغ موزه دفاع مقدس برگزار شد، اظهار کرد: قرآن کتابی نیست که برای استفاده در علومی چون فیزیک و شیمی فرستاده شده باشد، اما در این معجزه آسمانی که برای هدایت انسان‌ها آمده از نشانه‌های طبیعی هم استفاده شده است. علائمی که امروزه به وسیله محققان و دانشمندان، صحیح بودنشان ثابت شده است. برای درک بهتر موضوع به یکی از این نشانه‌هایی که محور این جلسه است اشاره می‌کنم.

وی افزود: در قرآن کریم درباره داستان زندگی حضرت موسی (ع) سخن گفته شده، همانگونه که در تورات و انجیل درباره آن آمده، اما این‌که کدامیک از این روایات کاملا منطبق بر واقعیت است محور این جلسه است. در قرآن کریم آمده حضرت موسی (ع) قومش را شبانه از مصر خارج کرد، سپس نزدیکی دریایی رسید، اما وقتی دید که فرعونیان در تعقیبشان هستند عصایش را به آب زد و دریا شکافته شد و آنها از دریا گذشتند و فرعونیان نیز در آب دریا غرق شدند. حال می‌خواهیم ببینیم این دریا در کدام نقطه است.

رئیس سابق دانشگاه مذاهب اسلامی ادامه داد: درباره این‌ موضوع که این دریا کجاست نظریات مختلف وجود دارد. اول این‌که حضرت موسی (ع) قومش را از دریای «مجدل» عبور داده است. روایتی که مورد تایید تورات است. نظر دوم می‌گوید موسی (ع) قومش را از طریق کانال سوئز عبور داده است. نظر سوم هم این است که آنها از طریق دریای مدیترانه عبور کرده‌اند، اما قرآن کریم گفته است که حضرت موسی از طریق خلیج عقبه عبور کرده است. برای این‌که ثابت شود کدام نظر درست است به تحقیقات پروفسور موریس بوکان فرانسوی رجوع می‌کنیم.

جاده آبی در خلیج عقبه

این استاد دانشگاه اضافه کرد: این پروفسور در سفرهای متعددی که به روی خلیج عقبه داشت متوجه شد، قسمتی از خلیج رنگش، آبی کم رنگتری است. این قسمت نیز همانند راهی است که یک طرف خلیج را به طرف دیگر وصل می‌کند. این باستان شناس در تحقیقات متعدد خود که توسط غواصان انجام شده دریافت که این جاده‌ای است که در زیر آب ایجاد شده است.

حجت‌الاسلام بی آزار شیرازی بخش دیگری تحقیقات این پروفسور فرانسوی را چنین توصیف کرد: موریس بوکان غواصانی را به زیر آب فرستاد تا اگر به نشانه‌های برخوردند کشف کنند. این غواصان استخوان‌هایی پیدا کردند که توسط دانشگاه استخوان شناسی استکلهم تشخصیص داده شد که استخوان‌های اسب است. در ضمن آنها دو چرخ ارابه یافتند که یکی را جلبرگ پوشانده بود و چرخ دیگر روکشی از طلا داشت. درباره چرخ طلا طبق نقاشی‌های مصر قدیم مشخص شد که چرخ مربوط به ارابه فرعون است.

این پژوهشگر قرآنی اعلام کرد: این باستان شناس در ادامه تحقیقاتش دو ستونی دو طرف خلیج عقبه یافت که به روی آنها نوشته شده بود این دوستون توسط حضرت سلیمان(ع) بر پا شده تا پاسداشتی باشد از معجزه شکافته شدن دریا توسط حضرت همچنین در تحقیقات این باستان‌شناس از جنازه فراعنه مصر به جسدی برخورد که مربوط به فرعون زمان حیات حضرت موسی (ع) می‌شد.

وی ادامه داد: از تحقیقاتی که به روی جنازه انجام شد، مشخص شد که به روی جسد بقایای از نمک وجود دارد که مربوط به آب دریا می‌شود. نکته دیگر این‌که جنازه این فرعون در مقایسه با دیگر فراعنه بسیار سالم‌تر است، چون بلافاصله بعد از غرق شدن جسد به ساحل بازگردانده شده بود و بلافاصله هم مومیایی شده بود. اتفاقی که در قرآن ذکر شده است.

این پژوهشگر علوم قرآنی تاکید کرد: وقتی این پورفسور تحقیقات خود را کامل کرد در کنفرانسی آن را ارائه کرد. در همان جلسه با استاد مسلمانی رو به رو شد که به وی گفت که تمام این تحقیقات به صورت دقیق در قرآن آورده است. وی این گفته را باور نکرد، اما وقتی با آیه‌‌های 90 تا 93 سوره یونس برخورد متوجه شد که قرآن چگونه تمام تحقیقات وی را ذکر کرده است.

وی در پایان مسلمان شدن باستان شناس فرانسوی را چنین توضیح داد: این استاد بعد از مواجه شدن با چنین امری قرآن را با انجیل و تورات مقایسه کرد و متوجه شد که این کلام قرآن است که به طور دقیق و درست به آنچه که وی به آن پی برده، اشاره کرده است. در حالیکه در انجیل گفته شده فرعون در آن واقعه وارد دریا نشد و زنده ماند و در تورات هم اشاره‌ای به آمدن جسد به روی آب نشده و جسدی از وی یافت نشده است. وقتی این پروفسور این نشانه‌ها را دقیق مطالعه کرد فهمید که گفته‌های قرآن وحی آسمانی است و به اسلام ایمان آورد.