ضوابطی که به دنبال گسترش ارتباط نامحرمان در جامعه باید رعایت شود

حجت‌الاسلام والمسلمین محمد داوری، عضو هیئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن (ایکنا)، با اشاره به گسترش زمینه‌های ارتباط بین دختران و پسران در محیط‌های کاری و دانشگاهی به بیان مؤلفه‌هایی برای حفظ سلامت روان و حدود شرعی آن پرداخت.

وی با بیان اینکه فعالیت بانوان در جامعه با در نظر گرفتن شرایط و شاخصه‌هایی از دیدگاه مبانی دینی بلامانع است، گفت: حضور زن در اجتماع نباید مانعی برای رسیدن به کمال مطلوب و آلوده شدن به گناه باشد.

حجت‌الاسلام داوری با اشاره به تفاوت‌هایی که بین روابط مختلف زنان و مردان همچون خواهر و برادر، مادر و پسر، زن و شوهر و زن و مرد نامحرم وجود دارد، اظهار کرد: در تعامل بین زن و مرد نامحرم باید شاخصه‌های مختلفی رعایت شود تا طرفین دچار مشکلات روحی و روانی و آسیب دیدگی کانون خانواده خود نشوند.

اولین گام؛ رعایت پوشش

وی رعایت پوشش مناسب را در این میان از اهمیت بسزایی برخوردار دانست و گفت: شرط اول در این تعامل داشتن پوشش کامل از سوی زن و مرد و به دور از هر گونه خودنمایی و جلوه گری است.

مراقبت از لحن کلام

حجت‌الاسلام داوری لحن صحبت زن و مرد نامحرم را در سالم ماندن یک ارتباط بسیار مهم ارزیابی و عنوان کرد: وقتی هدف از ارتباط، انجام یک مأموریت کاری یا علمی است، باید به دور از ناز و کرشمه و اغوا گری و در مسیر مکالماتی باشد که به هدف کاری و یا علمی مورد نظر بیانجامد.

وی با اشاره به آیه 32 سوره مبارکه احزاب که می‌فرماید: «یَا نِسَاء النَّبِیِّ لَسْتُنَّ کَأَحَدٍ مِّنَ النِّسَاء إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلَا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلًا مَّعْرُوفًا؛ اى همسران پیامبر شما مانند هیچ یک از زنان [دیگر] نیستید اگر سر پروا دارید پس به ناز سخن مگویید تا آنکه در دلش بیمارى است طمع ورزد و گفتارى شایسته گویید» اظهار کرد: میان زن و مرد کارمند که رابطه‌ای جز همکاری برقرار نیست، نباید سخنی غیر از موارد کاری سازمان یا اداره مربوطه برقرار شود. کلام اداری و علمی باید به دور از عشوه گری باشد تا به هدف منجر شود.

حیا دژ امان

وی حیا را عامل دیگری در سالم ماندن یک ارتباط میان زن و مرد دانست و گفت: نداشتن حیا حرمت‌ها و حریم‌ها را از بین می‌برد و روابط را از حالت رسمی به عادی و دوستانه تبدیل می‌کند در صورتی که بین دو نامحرم هیچ رابطه دوستی وجود ندارد و لزومی نیست که این رابطه از حالت رسمی خود خارج شود.

این جامعه شناس دینی بر ضرورت کنترل نگاه تأکید و تصریح کرد: در ارتباط بین نامحرمان باید هدف اول و آخر حل مسائل کاری و یا علمی مورد نظر باشد اگر در ذهن طرفین چیزی جز این وجود داشته باشد زمینه برای گناه و آسیب دیدگی روحی ایجاد می‌شود.