جبار آذین، منتقد و کارشناس سینما در گفتوگو با خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) درباره جشنواره جهانی فیلم فجر که روز گذشته، 6 اردیبهشت اختتامیه آن برگزار شد، چنین اظهار نظر کرد: تراژدی سینمای ایران با ملودرام سطحی و غم انگیز برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر کامل شد، زیرا این رویداد در نهایت بیبرنامگی و بدون تاثیرگذاری در جریانسازی فرهنگی و هنری اجرا شد. این اتفاق نیز به نوعی بهت و نگرانی اهالی سینما را در پی داشت که چگونه این هزینههای کلان، صرف کارهایی میشود که هیچ گاه جوابگویی لازم را ندارد.
وی افزود: در این جشنواره سعی شده بود تا با بهره بردن از چهرههای شناخته شده که همسو با خطوط سیاسی مدیران بودند، اعتباری برای جشنواره فراهم شود، اما مشخصاً این رویکرد سبب نشد تا جشنواره اعتباری به دست آورد. در این میان به لطف بیتالمال، تنها دکورها و تشریفات عظیم دیده شد، ولی در بحث کیفیت، ما شاهد ضعیفترین آثار ممکن بودیم. در ضمن اسرافی که در جشنواره بیناللمللی انجام شد در شرایطی است که بسیاری از نیازهای فرهنگی کشور در انتظار کمکهای دولتی است تا محصولی فرهنگی تولید شود.
این کارشناس سینمایی ادامه داد: برگزاری جشنواره جهانی فیلم فجر بار دیگر به همگان نشان داد آنچه که سازمان سینمایی در این حوزه اندیشیده، اشتباه محض بوده، چون علاوه بر اینکه دستاورد مورد نظر حاصل نشده به نوعی آسیبهای جدیدی نیز به وجود آمده است که برای رفع آن باید هزینههای جدیدی انجام داد. نکته درخور توجه اینکه، هزینههایی که بابت این جشنواره انجام شده به هیچ وجه با توجه به میهمانانی که دعوت شدند دستاوردی برای سینمای ما به همراه نداشته است. نمود بارز این خنثی بودن را در بازار فیلم جشنواره به راحتی میشد مشاهده کرد.
وی درباره حضور تماشاگران در سینما نیز اینگونه اظهار نظر کرد: با وجود اینکه این جشنواره رایگان اعلام شده بود باز هم فیلمها در سالنهایی خالی از تماشاگر به نمایش درآمد. معضلی که نشان میدهد مسئولان برگزار کننده این رویداد تا چه حد در حوزه تبلیغات و برنامهریزی دارای ضعف هستند. دلیل این اتفاق نیز به نظرم از تصورات مدیران نشئت گرفته، چون نگاهی که آنها از سینما در ذهن دارند تنها با معیار جشنوارههای خارجی و غربی مطابقت دارد.
آذین در پاسخ به این سوال که جدا از ضعفهای عنوان شده چه راهکاری برای ارتقای کیفیت جشنواره جهانی فجر وجود دارد؟ اینگونه پاسخ داد: برای آسیبهای فراوانی که در جشنواره وجود دارد نباید انتظار داشت که با فاصله یک ساله، تمام آن نقاط ضعف از بین برود. چون نیاز است تا در چند دوره و برگزاری کارگاههای مختلف تک تک آسیبها شناسایی و راههای رفع آن نیز اندیشیده شود. مطلب دیگر اینکه نبود ارتباط مناسب با سینمای جهان باعث شده، فیلمها و سینماگرانی در جشنواره حضور داشته باشند که وجودشان برای تماشاگر هیچ جذابیتی ندارد. با این توضیح باید راهکاری مناسب برای این ضعف آشکار اندیشیده شود.
وی در پاسخ به سؤال پایانی مبنی بر اینکه بخش بینالملل جشنواره تا چه حد همسو با آرمانهای انقلاب اسلامی است؟ گفت: به نظرم بیش از اینکه جشنواره همسو با آرمانهای انقلاب باشد با ایدهآلهای جشنوارههای غربی همخوان بود. برای همین نباید در این رویداد به دنبال ارزشهای برتر دینی و انقلاب بگردیم.