امیرحسین شریفی عنوان کرد:
تلخی؛ ویژگی بارز جشنواره سیوپنجم فیلم فجر/ هیئت داوران فیلم‌ها را ندیدند!
گروه هنر: در جشنواره سیوپنجم فیلم فجر آنچه بیش از همه نمود داشت ناامیدی و تلخی بود که در اکثر فیلم‌ها موج می‌زد؛ همچنین باید از داوری‌ها هم به عنوان نقطه تاریک نام ببریم؛ چون در برخی موارد به اندازه‌ای بد عمل شد که این شبهه به ذهن خطور می‌کرد که هیئت داوران فیلم‌ها را به‌خوبی تماشا نکرده‌اند.
امیرحسین شریفی، تهیه‌کننده سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) درباره سی‌وپنجمین جشنواره فیلم فجر چنین اظهار نظر کرد: جشنواره‌ای که این دوره برگزار شد را باید یکی از ضعیف‌ترین دوره‌های جشنواره فیلم فجر نام برد که در آن تعداد کارهای خوب بسیار کم بودند و اکثر تولیدات نتوانست رضایت مخاطبان و اهالی سینما را به سمت خود جذب کند.
وی افزود: البته پر واضح است که در میان 33 فیلم به نمایش در آمده در نهایت چند کار خوب نیز وجود دارد، اما آیا به‌راستی سرمایه سینما تنها در 4 یا 5 فیلم خلاصه شده تا بخواهیم با توجه به آن درباره جشنواره فیلم فجر اظهار نظر کنیم؟ در توضیح بیشتر باید بگویم که اگر در این رویداد حداقل نیمی از کارها از استاندارد لازم بهره می‌برد می‌توانستیم بگوییم، جشنواره خوبی برگزار کرده‌ایم، اما تنها با 3 یا 4 اثر نمی‌توان یک فستیوال را خوب نامید.
این تهیه‌کننده ادامه داد: «ماجرای نیمروز»، «ویلایی‌ها» و «بدون تاریخ، بدون امضاء» جز کارهایی بودند که توانستند رضایت مردم و اهالی سینما را به سمت خود جذب کنند. در این 3 کار آنچه دیده می‌شد، ارزش‌هایی بود که ما به تصویر کردن آن در سینما مفتخر هستیم، اما ای کاش این داشته را در کارهای دیگر هم می‌دیدیم.
تهیه‌کننده فیلم دفاع مقدسی «اشک سرما» به توضیح فوق اضافه کرد: جدا از فیلم‌های بی‌کیفیتی که در جشنواره سیوپنجم به نمایش درآمد باید از داوری‌ها هم به عنوان نقطه تاریک نام ببریم، چون در برخی موارد به اندازه‌ای بد عمل شد که این شبهه به ذهن خطور می‌کرد که هیئت داوران فیلم‌ها را به‌خوبی تماشا نکرده‌اند، والا چگونه می‌شود که در این دوره تا به این حد نسبت به فیلم‌ها اعتراض شود.
وی در پاسخ به این سوال که در جشنواره این دوره امید را تا چه حد در فیلم‌ها متبلور دیده؟ گفت: به جای امید باید از جشنواره سیوپنجم به عنوان رویدادی نام برد که در آن تلخی و سیاهی ویژگی بارز آن است؛ برای همین انتظار امید از این رویداد سینمایی به نظرم در شرایط فعلی انتظاری بی‌جا و غیرمعقول است. این رویکرد فیلم‌ها به موضوعات تلخ و ناامیدکننده در شرایطی است که سینما موظف است در شرایطی که مردم نیازمند انگیزه و امید هستند به آنها انرژی مثبت دهند نه اینکه باری بر دوش آنها اضافه کند.
شریفی درباره نگاه جشنواره فجر به موضوعات دینی و انقلابی در جشنواره سیوپنجم هم تاکید کرد: چند فیلم خوب در این حوزه وجود داشت که در توضیحات فوق به آن اشاره داشتم، اما جدا از این فیلم‌ها، کارهایی که با این محوریت در جشنواره به نمایش در آمدند، آثاری بسیار ضعیف و بدی بودند. درضمن به نظرم فیلم‌های جشنواره، یک ضعف بارز دیگر هم داشت که به‌نوعی هم به تولیدات دینی و هم آثار اجتماعی ضربه زده بود، آن‌هم نبود قصه در کارها بود که سبب گنگ‌شدن فیلم‌ها شده بود.
وی در پایان این گفت‌وگو از نحوه اجرای جشنواره هم به عنوان نقطه تاریکی دیگر در کارنامه این دوره یاد کرد و گفت: متأسفم که در این دوره به‌انحای مختلف به سینماگران توهین شد، چون افرادی در برج میلاد متصدی کنترل ورود و خروج بودند که سینماگران را به چهره نمی‌شناختند، برای همین برخورد بسیار بدی با آنها داشتند. در ضمن در آیین افتتاحیه و اختتامیه نیز تعداد افراد مرتبط با سینما کم بود، در صورتی که به نظرم در این‌گونه مراسم‌ها نباید بجز سینماگر و اهالی رسانه فرد دیگری حضور داشته باشد.
وی افزود: البته پر واضح است که در میان 33 فیلم به نمایش در آمده در نهایت چند کار خوب نیز وجود دارد، اما آیا به‌راستی سرمایه سینما تنها در 4 یا 5 فیلم خلاصه شده تا بخواهیم با توجه به آن درباره جشنواره فیلم فجر اظهار نظر کنیم؟ در توضیح بیشتر باید بگویم که اگر در این رویداد حداقل نیمی از کارها از استاندارد لازم بهره می‌برد می‌توانستیم بگوییم، جشنواره خوبی برگزار کرده‌ایم، اما تنها با 3 یا 4 اثر نمی‌توان یک فستیوال را خوب نامید.
این تهیه‌کننده ادامه داد: «ماجرای نیمروز»، «ویلایی‌ها» و «بدون تاریخ، بدون امضاء» جز کارهایی بودند که توانستند رضایت مردم و اهالی سینما را به سمت خود جذب کنند. در این 3 کار آنچه دیده می‌شد، ارزش‌هایی بود که ما به تصویر کردن آن در سینما مفتخر هستیم، اما ای کاش این داشته را در کارهای دیگر هم می‌دیدیم.
تهیه‌کننده فیلم دفاع مقدسی «اشک سرما» به توضیح فوق اضافه کرد: جدا از فیلم‌های بی‌کیفیتی که در جشنواره سیوپنجم به نمایش درآمد باید از داوری‌ها هم به عنوان نقطه تاریک نام ببریم، چون در برخی موارد به اندازه‌ای بد عمل شد که این شبهه به ذهن خطور می‌کرد که هیئت داوران فیلم‌ها را به‌خوبی تماشا نکرده‌اند، والا چگونه می‌شود که در این دوره تا به این حد نسبت به فیلم‌ها اعتراض شود.
وی در پاسخ به این سوال که در جشنواره این دوره امید را تا چه حد در فیلم‌ها متبلور دیده؟ گفت: به جای امید باید از جشنواره سیوپنجم به عنوان رویدادی نام برد که در آن تلخی و سیاهی ویژگی بارز آن است؛ برای همین انتظار امید از این رویداد سینمایی به نظرم در شرایط فعلی انتظاری بی‌جا و غیرمعقول است. این رویکرد فیلم‌ها به موضوعات تلخ و ناامیدکننده در شرایطی است که سینما موظف است در شرایطی که مردم نیازمند انگیزه و امید هستند به آنها انرژی مثبت دهند نه اینکه باری بر دوش آنها اضافه کند.
شریفی درباره نگاه جشنواره فجر به موضوعات دینی و انقلابی در جشنواره سیوپنجم هم تاکید کرد: چند فیلم خوب در این حوزه وجود داشت که در توضیحات فوق به آن اشاره داشتم، اما جدا از این فیلم‌ها، کارهایی که با این محوریت در جشنواره به نمایش در آمدند، آثاری بسیار ضعیف و بدی بودند. درضمن به نظرم فیلم‌های جشنواره، یک ضعف بارز دیگر هم داشت که به‌نوعی هم به تولیدات دینی و هم آثار اجتماعی ضربه زده بود، آن‌هم نبود قصه در کارها بود که سبب گنگ‌شدن فیلم‌ها شده بود.
وی در پایان این گفت‌وگو از نحوه اجرای جشنواره هم به عنوان نقطه تاریکی دیگر در کارنامه این دوره یاد کرد و گفت: متأسفم که در این دوره به‌انحای مختلف به سینماگران توهین شد، چون افرادی در برج میلاد متصدی کنترل ورود و خروج بودند که سینماگران را به چهره نمی‌شناختند، برای همین برخورد بسیار بدی با آنها داشتند. در ضمن در آیین افتتاحیه و اختتامیه نیز تعداد افراد مرتبط با سینما کم بود، در صورتی که به نظرم در این‌گونه مراسم‌ها نباید بجز سینماگر و اهالی رسانه فرد دیگری حضور داشته باشد.
