حجت الاسلام والمسلمین اشرفی ادامه داد: همچنین به ایشان شیخ ابطح میگفتند زیراکه کسی بود که شعرهای توحیدی زیادی به او منسوب است. افرادی سعی بر این داشتند تا ایشان را یک فردی که به پیامبر ایمان نیاورد جلوه دهند اما اگر رفتار وی را با پیامبر بررسی کنید درمییابید شخصی که رسول خدا را در دامنش بزرگ کرده نمیتواند نسبت به پیامبر بیتفاوت و یا بیایمان باشد که این دفاع و محبت این عزیز در حق پیامبر از ویژگیهای اخلاقیشان محسوب میشود و تا آخرین لحظه از توحید، یگانگی و نبوت پیامبر اسلام دفاع کرد حتی زمانی هم که قریش او را محکوم و مجبور به دوری از پیامبر کردند ایشان در پاسخ به قریش گفت: مگر محمد(ص) از شما چه میخواهد؟ آیا چیزی بیشتر از این میخواهد که خدای یگانه را قبول کنید؟
وی تصریح کرد: پس این نکته نشان میدهد که حضرت ابوطالب یگانه پرست بود و توحید بالایی داشت و مضمون همه شعرهای برجای مانده و منسوب به ایشان توحید است اما در آن زمان خیلی در ملأ عام سخنرانی نمیکرد.
این کارشناس مذهبی اظهار کرد: سپس در زمان ازدواج پیامبر با حضرت خدیجه(س) و زمانی که پیامبر در شعب ابوطالب زندگی میکردند مدافعان اصلی ایشان حضرت خدیجه(س) و حضرت ابوطالب(ع) بودند تا حدی که وقتی این دو بزرگوار به فاصله چند ماه در یک سال از دنیا رفتند پیامبر انقدر محزون شدند که آن سال را سال «عام الحزن»، (سال حزن و اندوه) نامیدند که این امر نشان میدهد این بزرگواران چقدر یکدیگر را دوست داشتند.
رئیس اداره اوقاف دماوند در پایان افزود: پیامبر اکرم دوران کودکی و نوجوانی را در دامان ابوطالب سپری کرد تا بعد از مبعث که تا لحظه آخر به عنوان یک حامی که در مکه و قریش نفوذ داشت و در واقع در میان عموهای پیامبر نیز بزرگترین و صاحب نفوذ بودند؛ اگر یک حرکت انقلابی مانند مبعث را در نظر بگیریم که در میان جمعی که همه دشمن هستند اتفاق بیفتد آن زمان است که دفاع یک نفر مانند عموی پیامبر به مثابه حفظ کیان و گسترش اسلام است که نقش اصلی حضرت ابوطالب در حفظ این هسته مرکزی مسلمانان بیبدیل بود.
زینب رحیمی