آتش به اختیار، تنها مختص به جنگ نرم است/آتش به اختیار تیر در تاریکی انداختن نیست
گروه فرهنگی: رئیس دانشکده اهل البیت دانشگاه اصفهان گفت: آتش به اختیار فقط مختص به جنگ نرم است و در مسائل نظامی و امنیتی این واژه معنایی ندارد.
به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از اصفهان، امیر حسین بانکی، رئیس دانشکده اهل البیت دانشگاه اصفهان روز گذشته در کنفرانس مطبوعاتی پیرامون «آتش به اختیار فرهنگی؛ رویکردها، نمونه‌ها و افق‌ها» که در محل دفتر تبلیغات اسلامی اصفهان برگزار شد، اظهار کرد: ما باید در حوادثی که برای کشور مان اتفاق می‌افتد، ابتکار عمل داشته باشیم و در اینجا باید گفت که حمله موشکی ایران به مواضع داعش نوعی ابتکار عمل بود.
وی با بیان اینکه جریان موشک اندازی به مواضع داعش معادل واژه آتش به اختیار فرهنگی است، گفت: رسانه‌ها در پوشش خبری این موضوع بسیار خوب عمل کردند، زیرا که فضای رسانه‌ای قدرت این را دارد که فرصت را به تهدید و تهدید را به فرصت تبدیل کند.
وی افزود: متاسفانه رسانه‌ها در جریان تفهیم واژه آتش به اختیار خوب عمل نکردند، این واژه بر اساس دو مؤلفه آزادی و استقلال فکری بیان شده است.
بانکی با تاکید بر اینکه واژه آتش به اختیار، واژه‌ای خلق الساعت نبوده است، تصریح کرد: توجه به بند( م) وصیت نامه امام خمینی که سند گفتمان انقلاب اسلامی است این نکته را برای ما روشن می‌کند که اولا مبنای این سخن در گفتمان انقلاب اسلامی بوده و در ثانی واژه آتش به اختیار برای گروه‌های خودجوش مردمی واژه‌ای ذاتی است.
بانکی ادامه داد: این واژه این پیام را برای دولتی‌ها و گروه‌های حاکمیتی دارد که سیستم‌های فرهنگی ما مختل است و به گروه‌های غیر دولتی و نهادهای مردمی این پیام را می‌رساند که در کار خود خلاقیت به خرج دهید، باید خلاها را تشخیص دهید و برای رفع آنها فعالیتی خلاقانه انجام دهید.
بانکی ادامه داد: آتش به اختیار فقط مختص به جنگ نرم است و در مسائل نظامی و امنیتی این واژه معنایی ندارد.
وی اظهارکرد: واژه آتش به اختیار به فرد خاصی توصیه نشده، بلکه به هسته‌های فکری، عملی، جهادی و فرهنگی در سراسر کشورتوصیه شده است.
بانکی تصریح کرد: آتش به اختیار تیری در تاریکی زدن نیست و برای تحقق آن نیاز به گروهای اندیشه ورزی، برنامه ریزی و مشورت است تا به خوبی تحقق یابد.
این استاد دانشگاه گفت: اردوهای جهادی و مؤسسه‌های خیریه، مصداق‌های خوبی برای نشان دادن آتش به اختیار در جامعه هستند.
