به گزارش
خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) نگاه عوامانه و سطحی نگر نسبت به ولایت اهل بیت(ع) همواره موجب پیدایش این نگاه بوده است که صرف ادعای ولایت ائمه معصومین(ع) میتواند راهگشا باشد و ما را از جهد و کوشش در حوزه علم و عمل بینیاز سازد. روایات متعددی از اهل بیت(ع) صادر شده است که منافی این اعتقاد خام و سطحینگر است. از جمله امام باقر(ع) میفرمایند:
«إنّا لا نُغني عَنكُم واللّهِ شَيئا إلّا بِالوَرَعِ، وإنّ وِلايَتَنا لا تُدرَكُ إلّا بِالعَمَلِ؛ به خدا سوگند ما شما را بینیاز نمیسازیم (به کار شما نمیآییم) جز آنکه پرهیزگار و بیگمان ولایت ما جز با عمل به دست نمیآید». امام باقر(ع) در این روایت در نهایت صراحت قسم خورده است که راه بهرهمندی از ولایت ما، پرهیزگاری و ورع داشتن است. همچنین ولایت اهل بیت(ع) جز از راه عمل به دستورات ما به دست نمیآید.
معنای «ورع»
امام صادق (ع) فرموده است: «ورع عاملی است که انسان را از محرّمات خداوند باز داشته و او را از شبهات دور گرداند». همچنین از همان حضرت روایت شده است: «الورع، الوقوف عند الشبهة؛ ورع آن است که در برخورد با شبهه انسان توقف کند». امام صادق(ع) برای ورع يازده اصل و پايه ذكر كرده، که اولین پایه آن محاسبه نفس است.
منبع حدیث: مصادقة الإخوان: ص۱۳۶ ح ۶.