در برنامه شابک مطرح شد:
در حوادث پس از انقلاب دچار ضعف و عدم تاریخ نگاری هستیم
کانون خبرنگاران نبأ: جواد موگویی با بیان این که در حوادث پس از انقلاب دچار ضعف و عدم تاریخ نگاری هستیم گفت: فیلم ساختن و به تصویر کشیدن یک واقعه در یک زمان محدود سخت‌تر است و ظرافت‌های بیشتری نیاز دارد، اما نویسنده بودن و نوشتن لذت‌بخش‌تر است و کاملا متکی به خود نویسنده است و به افراد دیگر وابسته نیست.
به گزارش کانون خبرنگاران ایکنا، نبأ جواد موگویی نویسنده و مستندساز با حضور در برنامه تلویزیونی شابک در خصوص حرفه مستندسازی و نویسندگی گفت: فیلم ساختن و به تصویر کشیدن یک واقعه در یک زمان محدود سخت‌تر است و ظرافت‌های بیشتری نیاز دارد، اما نویسنده بودن و نوشتن لذت‌بخش‌تر است و کاملا متکی به خود نویسنده است و به افراد دیگر وابسته نیست.
وی ادامه داد: من در دانشگاه، پیراپزشکی خواندم و کم کم به نوشتن علاقه‌مند شدم و بعد در دهه 60 و 70 خلأ تاریخ‌نگاری را احساس کردم و اینکه حتی یک روایت ساده از خیلی از حوادث این دو دهه صورت نگرفته است و به همین دلیل وارد دهه 60 و 70 شدم تا بتوانم موضوعات برجسته‌تر را با روایتی ساده برای نسل خودم و آینده‌گان به تصویر بکشم.
این نویسنده با اشاره به گذشت چهار دهه از انقلاب، عنوان کرد: طبیعت هر کشور و انقلابی است که وقتی به دهه چهارم برسد نسبت به دهه اول و دوم مورد سؤال قرار می‌گیرد و هر نسل از نسل خود و نسل قبل از خود سؤالاتی دارند که باید پاسخ داده شود.
این مستندساز در ارتباط با لزوم تاریخ‌نگاری پس از انقلاب، بیان کرد: در سال 88 و اتفاقاتی که در آن سال افتاد برگ‌هایی از تاریخ پس از انقلاب دوباره باز شد و مورد سؤال قرار گرفت، واقعا از دهه 60 سؤال داشتیم و کسی به این سؤالات پاسخ نداده بود و هرچه می‌گذشت دیدیم که بدتر می‌شود و دیوارهایی که بین دهه 60 و 70 وجود دارد با گذشت زمان ضخیم‌تر می‌شود و این باعث یک انقطاع می‌شود و بچه‌های دهه 80 دیگر چیزی از انقلاب نمی‌دانند و این خیلی بد است.
وی افزود: وقتی این انقطاع صورت می‌گیرد تاریخ عکس می‌شود. یعنی جریانی که 17 هزار نفر را می‌کشد مدعی می‌شود و می‌رود در سازمان ملل شکایت می‌کند و پرونده حقوق بشر هم تشکیل می‌دهد و حتی ما به‌خاطر اعدام کسانی که جنایت کرده‌اند مورد بازخواست قرار می‌گیریم و همه این‌ها به‌خاطر ضعف و عدم تاریخ‌نگاری است.
موگویی با اشاره به یکی از آثار خود عنوان کرد: من معمولا وقتی یک مستند می‌سازم کتاب آن موضوع را هم می‌نویسم و البته گاهی هم این برعکس است و اول کتاب را می‌نویسم و بعد مستند آن را می‌سازم. مانند کتاب و مستند «اسرار آیت» که درباره شهید دکتر سیدحسن آیت است.
یادآور می‌شود، معرفی و متن‌خوانی کتاب «ملاصالح» به قلم رضیه غبیشی از دیگر بخش‌های برنامه شابک بود.
وی ادامه داد: من در دانشگاه، پیراپزشکی خواندم و کم کم به نوشتن علاقه‌مند شدم و بعد در دهه 60 و 70 خلأ تاریخ‌نگاری را احساس کردم و اینکه حتی یک روایت ساده از خیلی از حوادث این دو دهه صورت نگرفته است و به همین دلیل وارد دهه 60 و 70 شدم تا بتوانم موضوعات برجسته‌تر را با روایتی ساده برای نسل خودم و آینده‌گان به تصویر بکشم.
این نویسنده با اشاره به گذشت چهار دهه از انقلاب، عنوان کرد: طبیعت هر کشور و انقلابی است که وقتی به دهه چهارم برسد نسبت به دهه اول و دوم مورد سؤال قرار می‌گیرد و هر نسل از نسل خود و نسل قبل از خود سؤالاتی دارند که باید پاسخ داده شود.
این مستندساز در ارتباط با لزوم تاریخ‌نگاری پس از انقلاب، بیان کرد: در سال 88 و اتفاقاتی که در آن سال افتاد برگ‌هایی از تاریخ پس از انقلاب دوباره باز شد و مورد سؤال قرار گرفت، واقعا از دهه 60 سؤال داشتیم و کسی به این سؤالات پاسخ نداده بود و هرچه می‌گذشت دیدیم که بدتر می‌شود و دیوارهایی که بین دهه 60 و 70 وجود دارد با گذشت زمان ضخیم‌تر می‌شود و این باعث یک انقطاع می‌شود و بچه‌های دهه 80 دیگر چیزی از انقلاب نمی‌دانند و این خیلی بد است.
وی افزود: وقتی این انقطاع صورت می‌گیرد تاریخ عکس می‌شود. یعنی جریانی که 17 هزار نفر را می‌کشد مدعی می‌شود و می‌رود در سازمان ملل شکایت می‌کند و پرونده حقوق بشر هم تشکیل می‌دهد و حتی ما به‌خاطر اعدام کسانی که جنایت کرده‌اند مورد بازخواست قرار می‌گیریم و همه این‌ها به‌خاطر ضعف و عدم تاریخ‌نگاری است.
موگویی با اشاره به یکی از آثار خود عنوان کرد: من معمولا وقتی یک مستند می‌سازم کتاب آن موضوع را هم می‌نویسم و البته گاهی هم این برعکس است و اول کتاب را می‌نویسم و بعد مستند آن را می‌سازم. مانند کتاب و مستند «اسرار آیت» که درباره شهید دکتر سیدحسن آیت است.
یادآور می‌شود، معرفی و متن‌خوانی کتاب «ملاصالح» به قلم رضیه غبیشی از دیگر بخش‌های برنامه شابک بود.
