به گزارش
خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا)، همزمان با بیست و سومین نمایشگاه مطبوعات نشست، «نقش رسانههای دینی در بیان هوشمند آسیبهای اجتماعی»، با حضور حبیبالله مسعودیفرید، معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور و اصحاب رسانه در نمایشگاه مطبوعات برگزار شد.
وی در ابتدای این نشست با بیان اینکه 5 موضوع را میتوان در موضوع آسیبهای اجتماعی برای رسانههای دینی متصور شد، گفت: اولین نقش جریانساز بودن رسانههای دینی است؛ به صورتیکه میتوانند موضوع جدیدی را با عنوان آسیبهای اجتماعی وارد حوزه رسانه کنند؛ دومین نقش آگاهسازی و جلب نظر مردم است که به آن بازاریابی اجتماعی میگویند. در این نقش نیز میتوانیم بر روی ذهن مردم کار کنیم و مسائل مختلف و مرتبط با موضوع را از طریق منابع دین و قرآنی تبیین و تبلیغ کنیم.
معاون اجتماعی سازمان بهزیستی کشور ادامه داد: نقش بعدی رسانه حمایت طلبی است، به صورتی که بتواند روی سیاستگذاریها و برنامههای کلان کشور تاثیر بگذارد. این مسئله میتواند در نهایت منجر به تغییرات اساسی شود. نقش بعدی رسانههای دینی پایشگری است که باید وضعیت آسیبهای اجتماعی را پایش و بررسی کنند و در نهایت نقش نهادهای دینی و خود دین را در این حوزه بررسی کند.
مسعودی فرید تصریح کرد: زمانی که ما موضوع دینداری را در رسانه بررسی میکنیم باید به یکسری از مسائل بپردازیم. اول مورد در این بخش اعتقادات مردم است؛ هر چقدر روی این مسائل کار کنیم که نسبت به اعتقادات دینی قطعاً میتوانیم از آسیبهای اجتماعی هم کم کنیم؛ دومین بخش مناسک دین است که شامل نماز روزه و اعمال عبادی است. آخرین بخش هم رفتار دینی است که بسیار مهم است. البته مناسک و اعتقاد دینی باید خودشان را در رفتار دینی نشان دهند و این سوالی است که ما همواره از خود میپرسیم.
وی در ادامه گفت: در این حوزه باید این سوال همیشه در ذهن ما باشد که آیا تعلیمات دینی در کشور منجر به تربیت دینی شده است یا خیر و این مسئله را رسانهها باید بهعنوان یک مداخلهگر در این حوزه بسنجند و بررسی کنند. رسانهها باید این موضوع را به طوری بررسی کنند که در دانشگاهها نیز به عنوان یک موضوع مهم و یک آلارم برای مسئولین مطرح شود.
معاون اجتماعی سازمان بهزیستی کشور با بیان اینکه یکی از مهمترین مسائلی که رسانههای دینی امروز باید برای جامعه و کاهش آسیبهای اجتماعی انجام دهند، ارتباط تنگاتنگ با دین و استخراج پاسخهای دینی است که جامعه به آنها نیاز دارد، گفت: از این رو رسانههای دینی باید این پاسخها را از قرآن استخراج کرده و در نهایت به عموم مردم انتقال دهند.
مسعودی فرید بیان کرد: رسانههای دینی برای ورود به بحث آسیبهای اجتماعی به صورت جزئیتر از منظر دین در گام اول باید عوامل خطر و ورود به آسیبهای اجتماعی را شناسایی کنند و بعد با نگاه دینی به آن آسیبها نگریسته شود و راهکارهایی که دین بیان کرده برای کاهش این آسیبها استفاده کنند. شناخت و درمان این آسیبها با مبانی دینی میتواند تمام رویکردهای ما را معطوف به هدف کند.
وی با بیان اینکه نقش دین و دین باوری در کاهش و پیشگیری از آسیبهای اجتماعی بسیار مهم است، گفت: تاکنون در مورد اینکه چقدر رسانههای دینی توانستهاند برای کاهش آسیبهای اجتماعی و پیشگیری از آنها تاثیرگذار باشد، بررسی کاملی صورت نگرفته است، لذا سوال اینجاست که آیا روشهای کنونی اثربخش بوده و یا خیر؟ در اینجا معتقدیم که کار درست در نهایت باید با انجام دادن درست محقق شود؛ لذا ضرورت دارد مطالعات دقیقی بر روی آن انجام شود.
معاون اجتماعی سازمان بهزیستی در خصوص نحوه بیان هوشمند آسیبهای اجتماعی در رسانههای دینی هم گفت: باید این بیان مبتنی بر شواهد و مسائل دینی باشد این مسئله البته باید توسط صاحبنظران گفته شود و برای اینکه مخاطب آن را بپذیرد ضروری است که نحوه بیان کردن این مسائل نیز با جاذبه خاصی و با رویکردهای مثبت و ایجابی در مسائل دین از آن استفاده کرد.
مسعودی فرید با تاکید بر اینکه فضای گفتوگو در بیان آسیبهای اجتماعی از طریق رسانهها میتوانند اثربخشی بسیاری در کاهش آنها داشته باشد، گفت: اگر ارتباط موثری بین مخاطب در رسانه ایجاد شود میتوانند در کاهش و پیشگیری از آسیبهای اجتماعی موثر باشد. مخاطب باید بتوانند پاسخ سوال خود را از رسانههای دینی بگیرد.
وی بااشاره به راهکارهای کلی برای بیان مسائل دینی در رابطه با کاهش آسیبهای اجتماعی و بحث تربیت جنسی از طریق رسانهها گفت: باید بدانیم که هر کسی صلاحیت ورود به این مسائل را ندارد و هر کسی نیز نباید در این خصوص صحبت کنند. لذا ضروری است که آموزشهای خاص را با برای دانش آموزان از طریق کلاسهای خاص به مردم در جامعه ارائه شود.
معاون اجتماعی سازمان بهزیستی گفت: بعد از آموزشهایی که به دانشآموز داده میشود باید به خانوادهها و پدر مادرها نیز آموزشهای در این رابطه داده شود، آنها باید بدانند که کودک خود را در هر جایی تنها نگذارند و خودشان به صورت کلی نظاره گر کارها و رفتارهای آنان باشند. اکثر کارهای کودکان در حضور پدر مادرها انجام شود. البته این مسئله نیز ضروری است که این گفتنها باید به زبانهای مختلف برای کودکان و نوجوانان به زبان خودشان و برای پدر و مادرها به زبان آنها بیان شود.