کثرت تولید آثار موسیقی با موضوع «پیامبر(ص)» دلیل بر تکرار آنها نیست

وی ادامه داد: این سمفونی نگاه ویژه من به موضوع پیامبر(ص) است و باید بگویم هر آهنگسازی صدا و سبک خاصی منحصر به خود را به موضوعات مختلف از جمله موضوع دینی و ارزشی همچون پرداختن به شخصیت پیامبر(ص) دارد و در نتیجه اینکه گفته می‌شود به فرض ساخت یکی دو قطعه و سمفونی پیرامون حضرت محمد(ص) دیگر نیازی به پرداخت موسیقایی در این مورد نداریم، اظهار‌نظری غیرکارشناسی است.

فرهت تصریح کرد: شاید ساخت قطعات مختلف موسیقی در مورد پیامبر(ص) و سایر اولیای الهی از نظر تیتر جنبه تکراری داشته باشد، اما همانگونه که عرض کردم هر هنرمند در پرداختن به موضوع خاصی نقطه‌نظر و دیدگاه خود را دارد و لذا اثر او در ماهیت اثر و از نظر محتوا با سایر افراد متفاوت است که موسیقی نیز از این امر مستثنی نیست.

این استاد دانشگاه در ادامه گفت: ما در مورد پیامبر(ص) به غیر از آثار کلاسیک موسیقی که یکی از آنها نیز یعنی سمفونی شماره 11 متعلق به من است، آثار پاپ نیز سراغ داریم که نمونه بارز آن «والاپیام‌دار محمد(ص)» مرحوم فرهاد مهراد است پس همانطور که گفتم کثرت در تعداد آثار موسیقی مرتبط با پیامبر(ص) دلیل بر تکرار آن نیست و هر کدام از آهنگسازان براساس تفکر و نوع برداشت خود در این مورد به تولید آهنگ می‌پردازند.

فرهت در پاسخ به این پرسش ایکنا که آیا می‌توان یک اثر موسیقایی به ویژه با تم مذهبی و دینی را با هنری همچون هنرهای نمایشی تلفیق کرد و یا باید به یک اثر موسیقی نگاهی منفرد و تجریدی داشت، گفت: بستگی دارد که ما اثر موسیقی را برای چه منظوری و در قالب چه سبکی تولید و ارائه کنیم، گاه ممکن است همچون اثر استاد چکناواریان که «رسول صلح و امید» نام داشت این قابلیت وجود داشته باشد که با استفاده از هنرهای نمایشی و انجام حرکات موزون بر اثر موسیقی غنا بخشید اما برای همه آثار موسیقی نمی‌توان چنین نسخه‌ای را تجویز کرد.

این هنرمند آهنگساز و رهبر ارکستر در پایان گفت: شاید آهنگسازی برای فیلم قطعه‌ای بسازد همچون اثر بی‌همتای موریس ژار برای فیلم تاریخی «الرساله» که همچنان هم ماندگار است اما برای اثری در قالب سمفونی این تلفیق توصیه نمی‌شود؛ به هر حال یک اصل را نباید از نظرها دور داشت و آن اینکه موسیقی هنری است که به کمک سایر هنرها می‌رود و به ساختار و محتوای آنها اعتبار و غنا می‌بخشد اما در عین حال موسیقی به هیچ هنری نیازمند نیست و به شکل یگانه گویای همه‌چیزی است که راجع به آن ساخته می‌شود.