به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن (ایکنا) حجتالاسلام و المسلمین سیدمحمد واعظ موسوی، رئیس انجمن ارتباطات و تبلیغ حوزه امشب هفتم آذرماه در گردهمایی انجمن ارتباطات و تبلیغ حوزه علمیه در دارالقرآن علامه طباطبایی(ره) گفت: دارالقرآن علامه طباطبایی امروز به مرکزی برای اجتماع طلاب و برپایی برنامههای تفسیری و قرآنی شده است و باید از مسئولان این مرکز قدردانی کنیم. وی با بیان اینکه تبلیغ از مباحث سنتی و در عین حال روزآمد است، افزود: انجمنهای حوزه کار صفی انجام نمیدهد و کار او ستادی است و انجمن تبلیغ تلاش کرده تا برای انجام این کارها از ظرفیتهای بالقوه و بالفعل و گرانقدر حوزه بهره ببرد.
واعظ موسوی بیان کرد: مقام معظم رهبری فرمودهاند که ارتباط گرفتن با فکر و ذهن مردم خودش یک علم است و روی آن کار میشود و جزء رشتههای مهم تحصیلی است.
رئیس انجمن ارتباطات و تبلیغ حوزه با طرح این سؤال که از صد سال پیش تاکنون موازین منبر را چقدر زیر سؤال بردهایم که این یک خلا است بیان کرد: مخاطبشناسی در راس امور برای تاثیرگذاری بر مخاطب است و تا شناخت مناسبی از مخاطب و فضای کنونی نداشته باشیم مسلما تاثیرگذاری لازم را نخواهیم داشت.
وی افزود: اگر امروز استکبار دست از ایران بر نمیدارد و برای تضعیف ما منطقه را ناآرام میکند به خاطر تاثیرگذاری این نام است عنوان کرد: اگر رهبریهای داهیانه و شگفتانگیز رهبری و حمایتهای مردمی نبود امروز شاهد این همه موفقیتها در پیروزی بر استکبار نبودیم.
وی تاکید کرد: با سخن میتوان قلبها را رام و جوامع را در مسیر درست قرار داد و هدایتهای الهی را داشته باشیم ولی باید توجه کنیم اگر مبلغ از خودساختگی لازم برخوردار نباشد سخنانش تاثیر لازم را نخواهد داشت لذا باید هم به محتوای تبلیغ و هم ابزار تبلیغ توجه لازم را داشته باشیم اگرچه تبلیغ سنتی هم جایگاه خود را دارد.
واعظ موسوی عنوان کرد: اگر بخواهیم جا پای علامه طباطبایی و دیگران بگذاریم باید زمان و زمینه را شناسایی کنیم؛ اگر علامه در نوشتن المیزان موفق شد در کنارش وقتی احساس نیاز به معرفی شیعه بود کتاب شیعه در اسلام را نوشت.
وی با بیان اینکه تبلیغ بدون شناخت زمینه تبلیغ و مخاطب میسور نخواهد بود گفت: چرا حوزه با این سابقه طولانی پایگاه استنادی ندارد و آیا ما نمیتوانیم با بومیسازی نورمگز و حوزهنت محصولات علمی محققان را همین جا راه بیندازیم و چرا جایگاه حوزه و روحانیت بعد از 40 سال پس از انقلاب، در سطح ملی و بینالملل به نحو شایسته تبیین نشده است؟