حوزه از سه قلمروی علمی در روایت پیامبر به فقه و اصول بسنده کرده است

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) آیت‌الله العظمی جوادی آملی 25 دی‌ماه در جلسه تفسیر خود در مسجد اعظم قم گفت: عقل چند قسم است؛ برخی عقل عملی و نظری آنان سالم است؛ یعنی هم اندیشه دارند و هم اهل عمل صالح هستند و خوب می‌فهمند و خوب عمل می‌کنند.

وی افزود: گروه دوم کسانی هستند که اندیشه سالم دارند و گرفتار وهم و خیال نیستند و در حوزه و دانشگاه برهان ارائه می‌کنند ولی عقل آنان اسیر هوای نفسشان است و در عقل عملی لنگ می‌زنند و شکست خورده و ویلچری شده‌اند.

آیت‌الله جوادی آملی بیان کرد: عالم بی‌عمل روایت و آیه خوانده و کتاب نوشته و چاپ کرده است؛ او مشکل علمی ندارد و مانند کسی است که نابیناست ولی به او تلسکوپ و عینک و ... بدهیم.

این مفسر قرآن بیان کرد: قسم دیگر نه درک درست دارند و نه کار درست انجام می‌دهند، نه علمی دارند و نه می‌دانند چه کاری انجام بدهند؛ بنابراین همه تلاش ما باید این باشد که هر دو بعد را درست کنیم.

وی افزود: فهم عرف و بنای عقلا به درد فقه می‌خورد ولی قوای عملی و علمی مجرد، معنای تجرد و پیوند قوا چیست؟ با بنای عقلا حل نمی‌شود.

وی افزود: ما مامور به مبارزه قوای درون هستیم؛ زیرا همان طور که در بیرون شهید و جانباز می‌دهیم در درون نیز این طور است؛ به همین دلیل فرموده‌اند کسی که گوهر ایمان به ولایت را از دست ندهد، شهید، مرده است و اگر عقل اسیر هوا شد درمان آن مشکل است.

این مرجع تقلید تصریح کرد: ما باید بجنگیم و این جنگ نیز با بنای عقلا و ... حل نمی‌شود، بلکه جان کندن و مبارزه با هوای نفس می‌خواهد؛ این دینی که به ما گفته طلب علم، فریضه است آیا به ما گفته چه چیزی را بخوانید یا نگفته؟، گفته بروید به حوزه و دانشگاه و فرشته‌خو شوید؛ روایت است که «آيَةٌ مُحْكَمَةٌ أَوْ فَرِيضَةٌ عَادِلَةٌ أَوْ سُنَّةٌ قَائِمَةٌ» را بخوانید ولی نفرموده فقط فقه و اصول در حالی که ما فقط آن را در فقه و اصول منحصر کرده‌ایم.

صاحب تفسیر تسنیم عنوان کرد: اسلام آمد تا گمان‌های باطل را به یقین و هوس را به عقل تبدیل کند؛ زیرا جاهلیت در هر دو بعد مشکل داشتند.

وی بیان کرد: قرآن ما را خیلی به تسبیح فراخوانده است، اصحاب پیامبر طوری تربیت شدند ک خواب هم برای آنان کلاس تربیت بود و خواب‌های خوب می‌دیدند و پیامبر از خواب دیدن آنان سؤال می‌کردند؛ اینها هم به موقع می‌خوابیدند و هم غذای کم می‌خوردند و هم تسبیحات را می‌خواندند.