به گزارش خبرنگار ایکنا؛ بخش محصولات فرهنگی بیست و ششمین دوره نمایشگاه بین المللی قرآن کریم در راهروهای 22 تا 26 واقع شده است و در دو بخش محصولات فرهنگی و فروش محصولات هنری در معرض دید مخاطبان قرار دارد. آثار ارائه شده در این بخش کوچک از نمایشگاه عبارتند از آثاری در حوزه معرق، منبت، گل و مرغ، تذهیب، میناکارهای و تابلوفرشهای قرآنی، هنر حکاکی روی کاشی، هنر حکاکی روی چرم و بافت مخمل و...
درباره غرفههای ارائه محصولات هنری باید گفت که تنوع آثار ارائه شده بسیار کم است و قیمت برخی اقلام بسیار گران. مئلا ارائه تابلوی منبت کاری با قیمتهای میلیونی و تابلو فرشهای بزرگ ابریشم فقط نمایی چشمنواز را برای بیننده ایجاد میکند و به ندرت بازدید کنندهای را میبینی که دست پر از نمایشگاه این بخش خارج شود.
یکی دیگر از نکاتی که در این بخش قابل توجه است تعدد و تکثر آثار ارائه شده در نمایشگاه است و تا بازدید کننده وارد بخش هنری میشود و قرار است با نحوه جاگیری غرفهها آشنا شود به انتهای غرفههای فروش محصولات هنری و فرهنگی میرسد. پراکندگی غرفهها و دستهبندی نشدن محصولات ارائه شده در این بخشها مخاطب را در یافتن محصولات مورد نظر با دشواری روبرو کرده است. شاید با توجه به سطح قدرت خرید بازدیدکنندگان نتوان انتظار داشت که آثاری هنری درجه و کار اساتید بزرگ در نمایشگاه قرآن در معرض نمایش و فروش قرار گیرد اما نکته قابل توجه در این بخش ارائه محصولات بیربط به مضمون و موضوع نمایشگاه در این بخش است غرفههایی نظیر فروش کاکتوس و گیاه خانگی؛ غرفه سنگ نمکهای تزیینی و ماسههای هنری برای کودکان بخشی از این محصولات ارائه شده هستند.
در این میان یکی از غرفهها که برای مخاطبان قابل توجه است تراش وسایل شیشهای مانند انواع لیوان و حکاکی آیات قرآن درون آن است اما نهادینه کردن فرهنگ قرآنی به این شکل سطحی و پیش پا افتاده آن در هم در وسایل مصرفی نهتنها در نمایشگاه قرآن چندان خوشایند نیست بلکه ترویج نوعی سطحینگری در میان مخاطبان است. نمونه دیگری از این مصادیق را در ریزنگاری اسامی بازدید کنندگان روی دانههای برنج میتوان مشاهده کرد.
نکته دیگری که در میان نمایشگاه بینالمللی قرآن جالب توجه است این موضوع است که رویدادهای بینالمللی عموما از مولفهها و فاکتورهای خاصی برخوردارند و اولین گام نمایشگاه بینالمللی این است که حداقل بیانگر مولفههای ملی و بومی خود باشد. در بخش هنری نمایشگاه این مسئله قابل رویت نیست و به جز چند غرفه محدود که آثار استانها و شهرستانها در آن ارائه شده اثری از صنایع دستی و محصولات سراسر ایران نیست و این امر با توجه به تکثر هنرهای ایرانی و صنایع دستی امر قابل توجه است. شاید برگزاری همزمان نمایشگاههای استانی توجیهی برای عدم حضور هنرمندان و صنعتگران در نمایشگاه بینالمللی قرآن باشد اما این نکته را باید در نظر گرفت که انتظار از نمایشگاه بینالمللی قرآن این است که حداقل با نام خود همخوانی داشته باشد.
طی گفتوگوهایی که با مسئولین برخی غرفهها داشتیم نظرات گوناگونی در خصوص این بخش از نمایشگاه مطرح شده است و برخی از آنها پیشنهادهای قابل توجهی دارند که نیاز است با یک نگاه جامعنگر به آن پرداخت.
یکی از فروشندگان غرفه تابلو فرش که چندین سال است در نمایشگاه شرکت میکند از میزان فروش خود رضایت ندارد و معتقد است جابهجایی مکان برگزاری نمایشگاه طی سالهای اخیر برخی از مخاطبان ثابت نمایشگاه را سردرگم کرده است و از نظر او مخاطبان نمایشگاه قرآن کمتر سراغ آثار گران قیمت میروند و نمیتوان انتظار داشت که قدرت خرید همگان با قیمت کارهای نفیس همراه باشد.
فروشنده غرفه تابلوهای قرآنی روی ورق طلا معتقد است که کارهای ارائه شده در این غرفه توجه مخاطبان را به خود جلب کرده است و میگوید با وجود اینکه قیمت عموم کارها بین ۱۰۰ تا ۳۰۰ هزار تومان است مخاطبان قدرت خرید آن را ندارند و ترجیحا سراغ کارهای با قیمت بسیار پایینتر میروند. این فروشنده میگوید حتی نتوانسته هزینههای اولیه شرکت در نمایشگاه را تامین کند.
یکی از غرفهداران که امسال برای اولین بار و با نیت اشاعه محصولات فرهنگی خود در این نمایشگاه شرکت کرده میگوید: بافت روی مخمل در تمامی عتبات عالیه و مساجد جهان و مراکز مذهبی کاربرد دارد و بهمنظور جنبه تزئینی استفاده میشود و ارائه آنها در حرمین شرفین نیازمند آن است تا کیفیت اعلا داشته باشد او معتقد ست مخاطب باید با این هنر آشنا شود تا بتواند کارهای فاخر را از کارهای بازاری تفکیک کند.
او برای مثال میگوید بیرقها و پرچمهایی که در مناسبتهای مختلف استفاده میشوند عموما از جنس ارزان قیمت و بیکیفیت چینی تهیه شدهاند در حالی هنر بافت بر روی مخمل کاری است که میتوان به عنوان یک اثر فاخر در مناسبتهای مذهبی مورد استفاده قرار گیرد. به همین جهت او به هدف فروش در نمایشگاه شرکت نکرده است و فقط برای آشنایی مخاطبان با این هنر به نمایشگاه آمده و چشمداشتی به کسب درآمد از نمایشگاه ندارد.
یکی دیگر از مسئولان غرفهها که در آن تابلوهای مسی ارائه میشود معتقد است زمان نمایشگاه برای آشنایی مخاطبان با بخشهای مختلف بسیار اندک است و اگر نمایشگاه زمان بیشتری را به خود اختصاص دهد قطعا میزان بازدید افزایش خواهد یافت. این غرفه وجه تمایز دیگری با سایر غرفهها دارد و در این غرفه بخشی به آموزش خوشنویسی رایگان اختصاص یافته است. همین ابتکار ساده توانسته است توجه بسیاری از مخاطبان را به خود جلب کند.
یکی از غرفهداران که از معدود غرفههای شرکت کننده از شهرستان است با اشاره به جداسازی بخش عفاف و حجاب از سایر بخشهای نمایشگاه میگوید، تفکیک بخشهای فروش نمایشگاه یک اشتباه استراتژیک است و باعث میشود مخاطبان از سایر بخشهای فروشگاهی غافل شوند.
هرچه از ساعتهای آغازین نمایشگاه میگذرد کمتر کسی را میبینیم که کیسه خرید به همراه داشته باشد و از راهروی محصولات هنری خارج شود. طی گفتوگوهایی که با چند از نفر از بازدید کنندگان داشتیم عمده آنها معتقدند قیمت محصولات ارائه شده با کالاها به هیچ وجه همخوان نیست و بسیاری از آنها به گرانی قیمتها در بخش عفاف و حجاب اشاره میکنند و برخی نیز معتقدند که کالای مورد نظر خود را در نمایشگاه نیافتهاند. چون آثار ارائه در این بخش بسیار کم است و برخی نیز معتقدند که پراکندگی و بینظمی غرفهها و عدم طبقهبندی محصولات آنها را از خرید باز داشته است.
در مجموع باید گفت؛ چیزی که مسئولان نمایشگاه در سالهای آینده باید به آن توجه کنند تدارک یک بخشی هنری و صنایع دستی ملی است که مخاطبان را با تکثر و تنوع محصولات روبرو کند و در نهایت توجه به سبد خرید خانواده ایرانی است که این روزها جایی برای خرید تابلوهای چند میلیونی ندارد.
یادآور میشود؛ بیست و ششمین نمایشگاه بینالمللی قرآن از ۲۹ اردیبهشت ماه تا ۱۴ خرداد ماه در محل مصلای تهران در حال برگزاری است.
گزارش از مینا حیدری
انتهای پیام