هنرمندان دِین خود را به دین ادا کنند

میثم نیلی، هنرمند نگارگر در گفت‌وگو با ایکنا از اصفهان، درباره زمینه فراگیری این هنر، اظهار کرد: زمانی که 7 یا 8 ساله بودم، پدربزرگم را در حال نگارگری و ساختن رنگ‌های زیبا و گوناگون تماشا می‌کردم، پس از مدتی آموزش این هنر را از او و سپس پدرم و پس از چند سال به هنرستان هنرهای زیبا وارد شدم و نزد اساتید اصفهان نگارگری را فراگرفتم.

وی ادامه داد: پس از مدتی نیز به تهران و سپس ارمنستان رفتم و دوره‌ای نیز در این کشور گذراندم و سرانجام موفق به اخذ مدرک کارشناسی ارشد رشته نقاشی ایرانی شدم و در حال حاضر هم در دانشگاه هنر اصفهان تدریس می‌کنم.
این مدرس دانشگاه در خصوص جایگاه نگارگری میان انواع هنر خاطرنشان کرد: رشته نگارگری، هنری با اصالت و نوعی نقاشی عرفانی است که ریشه در هنرهای سنتی ما دارد و به همین دلیل نقاشی ایرانی حتی در هنر اروپا نیز مورد احترام می‌باشد به خصوص اینکه این هنر قدمت حدود 700 یا 800 ساله دارد.
نیلی در ادامه گفت: متاسفانه مسئولین ما کم کم در حال فراموش کردن هنرهای ایرانی مانند نقاشی عرفانی و ریشه‌ای هستند و به نقاشی نوین و پست مدرن روی آورده‌اند. هنرمندان بزرگ اروپا مانند میکل آنژ یا لئوناردو داوینچی شاهکارهای بزرگ خودشان را در مکان‌هایی مانند کلیسا پیاده کرده‌اند که ما هم با الگو گیری از آنان باید سعی کنیم زمینه هنری خودمان را گسترش داده و دِین خودمان را به دین‌مان ادا کنیم و آثارمان را در کنار آثار بزرگ مسیحیت و یهودیت قرار دهیم.
وی با اشاره به اینکه هنرهای تجسمی مظلوم‌ترین نوع هنر است، تصریح کرد: با شنیدن کلمه هنرمند ناخودآگاه تصویر یک خواننده یا بازیگر در ذهن ما تداعی می‌شود؛ چون جنبه سمعی و بصری برای ما دارد، اما به هنرهای تجسمی توجه چندانی نمی‌شود و به همین دلیل این نوع هنر تاثیرگذاری کم‌تری دارد.
نیلی افزود: اگر بتوانیم تصاویرمان را در نسخ کتبی و کتاب‌هایی نظیر عطار نیشابوری، خواجه عبدالله انصاری و دیگر کتاب‌های عرفانی نقاشی کنیم، افراد می‌توانند از دیدگاه تجسمی از این هنر تاثیر بپذیرند.
این نگارگر و نقاش با اشاره به اینکه هنرمندان از نظر موقعیت مالی در درجه‌های پایین و از نظر محبوبیت در درجه‌های اول هستند، خاطرنشان کرد: در کشورهای مدرن که مردم از امکانات اولیه زندگی بهره‌مند هستند، به مواردی مانند مسافرت یا آثار هنری نیز توجه خوبی دارند و به آن اهمیت می‌دهند. اما در کشوری که حقوق کارمندان و کارگران به خوبی پرداخت نشود، هنر هم جایگاه خوبی ندارد. در این شرایط هنر اگرچه تا حدودی تاثیرگذاری خود را حفظ می‌کند، اما مورد حمایت قرار نمی‌گیرد.

انتهای پیام