فلسفه و چرایی عبادت در قرآن

به گزارش ایکنا از آذربایجان‌شرقی، عبادت به معنای اطاعت و پیروی خاضعانه، حالتی در وجود انسان است که خود را در اختیار حقیقتی که او را آفریده، می‌بیند. هدف از خلقت جهان، یاد و ذکر خدا و نیاز انسان به خدا را فلسفه و چرایی عبادت نامیده‌اند.
عبودیت اظهار آخرین درجه خضوع در برابر کسی است که همه چیز از ناحیه اوست، و بخوبی می‌توان نتیجه گرفت که تنها کسی می‌تواند «معبود» باشد که نهایت انعام و اکرام را کرده است و او کسی جز خدا نیست!
عبادت خدا، به معنای پرسش خدای یگانه، به جای آوردن طاعت او و گام برداشتن در مسیر کسب رضایت او است. عبادت خدا، راه رستگاری، نردبان برتری، شیوه عشق بازی با خدا، محکم ترین دستاویز دستیابی به خوشبختی است. عبادت خدا، وسیله ای برای ارتباط با خدا و اعلان بندگی او و کرنش در برابر اوست.
عبادت خدا، هر عملی است که در آن رضایت خدا در نظر باشد. عبادت خدا، هر گفته، نوشته، خواسته ای است که به نیت خدا صورت پذیرد، هر عملی که برای زنده کردن حق و راندن باطل و در راه بزرگداشت خدا و پیامبر و رسولان راستین و گرامی داشت دین به انجام رسد.

عبودیت نهایت اوج تکامل روح یک انسان و قرب او به خداست
حجت‌الاسلام علی اکبر اکرمی، امام جمعه سراب در گفت‌‌وگو با ایکنا اظهار کرد: عبودیت نهایت اوج تکامل روح یک انسان و قرب او به خداست، و عبودیت تسلیم مطلق در برابر ذات پاک اوست؛ عبادت تنها رکوع و سجود و قیام و قعود نیست، بلکه روح عبادت تسلیم بی قید و شرط در برابر کمال مطلق و ذات بی مثالی است که از هر عیب و نقص مبراست.
وی عبادت را بهترین انگیزه توجه به کمال مطلق دانست و افزود: چنین عملی بهترین انگیزه توجه به کمال مطلق و پرهیز از هرگونه آلودگی و ناپاکی است؛ چرا که انسان سعی می کند خود را به معبود خویش نزدیک و نزدیکتر سازد تا پرتوی از جلال و جمال او در وجودش ظاهر شود که گاه از آن تعبیر به «مظهر صفات خدا شدن» می کنند .
وی با استناد به آیه 21 سوره بقره خاطرنشان کرد: در این آیه می خوانیم: ای مردم! پروردگار خود را پرستش کنید، آن کس که شما و کسانی را که پیش از شما بودند آفرید، تا پرهیزگار شوید.
حجت‌الاسلام اکرمی، ضمن بازگو نمودن محتوای عبادات ادامه داد: محتوای عبادات و دعاها مملو است از آموزش‌های اخلاقی و بیان راه و رسم سیر و سلوک الی الله، که دقت در آنها نیز درس‌های بزرگی به انسان در این زمینه می‌دهد. عاشقان خود سازی و سالکان الی الله از طریق عبادت می توانند به هدف والای خود برسند و بدون عبادت و نیایش و مناجات و راز و نیاز با پروردگار مخصوصا در خلوت و بویژه در سحرگاهان راه به جایی نمی برند.
امام جمعه سراب یادآور شد: عبادت ما به درگاه خدا، در حقیقت نیازی است که ما به ذات احدیت داریم نه نیازی که او به ما یا عبادت ما دارد.
وی با اشاره به فرموده امام جعفرصادق(ع) افزود: امام جعفر صادق(ع) می فرمایند: عبودیت گوهری است که ربوبیت در درون آن نهفته شده است.
حجت‌الاسلام اکرمی، عبادت را راهکاری برای تهذیب نفس دانست و تاکید کرد: کسانی که می‌خواهند به تهذیب نفس راه یابند باید از در عبودیت و پرستش خداوند وارد شوند؛ سالکان راه خدا، و پویندگان طریق خودسازی و تقوا، باید از نیایش و عبادت یاری طلبند و ناخالصی های وجود خود را در کوره داغ عشق به خدا بسوزانند و از بین ببرند و مس وجود خود را با کیمیای عبادت زر کنند.

عبادت نوعی سپاس از خداوند و مرتبه والای آن است
حجت‌الاسلام مهدی منصوری، امام جمعه شربیان در گفت‌‌وگو با ایکنا اظهار کرد: عبادت اوج کمال انسانی و نوعی سپاس از خداوند و مرتبه والای آن است. خداوند، کمال مطلق است و نهایت قرب انسان به این کمال مطلق در هنگام عبادت متجلی می شود.
وی از عبادت به عنوان مهم ترین پیام همه پیامبران الهی گفت و افزود: مهم ترین و اولین پیام همه پیامبران الهی، توحید عبادی بوده است. ایشان پرستش خداوند را تنها راه سعادت و نجات بشر معرفی کرده اند. ستایش و اطاعت الهی، انسان را از حضیض ذلت به اوج عزت می رساند و او را در مقامی برتر از فرشتگان قرار می دهد.
وی با استناد به آیه 206 سوره اعراف خاطرنشان کرد: در این آیه می خوانیم: آنها که (در مقام قرب) نزد پروردگار تواند هیچگاه از عبادتش تکبر نمی ورزند و او را تسبیح می گویند و برایش سجده می کنند.
حجت‌الاسلام منصوری ادامه داد: انسان، همواره در برابر برخورداری از نعمت‏‌ها، زبان ستایش و بندگی دارد. یادآوری نعمت‏‌های بیشمار خداوند، می‌‏تواند قوی‌ترین انگیزه برای توجه به خدا و عبادت او باشد. در مناجات‏‌های امامان معصوم، معمولاً ابتدا نعمت‏‌های خداوند، حتی قبل از تولّد انسان، به یاد آورده می‏‌شود و از این راه، محبت انسان به خدا را زنده می‏‌سازد آنگاه در خواست نیاز از او می‌‏كند.
امام جمعه شربیان با اشاره به فرموده پیامبراکرم(ص) یادآور شد: پیغمبر(ص) می فرمایند: بهترين مردم كسى است كه دلباخته عبادت بوده آن را به آغوش كشد و از عمق جان آن را دوست داشته به آن بچسبد و خود را در اختيار آن نهد و چنين كسى در غم دنياى خويش نباشد كه به خوشى و رفاه می گذراند، يا در سختى و شدت.
وی ضمن بازگو نمودن زمان بازگشت بهره عبادت انسان افزود: درحقیقت، سود و بهره عبادت انسان، در دنیا و آخرت به خود او باز می گردد و از نتیجه عبادت خود، در امور مادّی و معنوی استفاده خواهد کرد.
حجت‌الاسلام منصوری، عبادت را نوعی عشق ورزی عملی دانست و تاکید کرد: عبادت فقط یک ذكر قلب به تنهایی نیست. خود عبادت عملی (ركوع كردن، سجود كردن، قنوت كردن) نوعی عشق ورزی عملی است وَ تَفَرَّغَ لَها خودش را فارغ كند برای عبادت، خالی كند از همه چیز جز عبادت؛ یعنی آن وقتی كه به عبادت می ایستد دیگر هیچ خیالی، هیچ خاطره ای، هیچ فكری در قلبش نیاید، فقط او باشد و خدا، قلبش خالی بشود برای خدا، و روح عبادت هم همین است.

انتهای پیام