جبن یا خوف؛ واکاوی یک انتساب نادرست

به گزارش ایکنا در یادداشتی به قلم داریوش اسماعیلی، معاون فرهنگی جهاددانشگاهی واحد اصفهان درباره واکاوی یک انتساب نادرست به اهداف قیام عاشورا آمده است: اخیرا در خصوص حرکت امام حسین (ع) مطالبی گفته می‌شود و گاه نقل قول‌هایی از برخی افراد گزینش وهای‌لایت می‌شود که مضمون آنها بر ترس امام حسین(ع) و فرار ایشان از دست حکومت یزید دلالت دارد. صرف‌نظر از میزان صحت این تحلیل و یا سایر نگاه‌های دیگری که بر این حرکت افتاده است، تذکر به مرز دقیقی در تمیز مفهوم ترس به مثابه ضعف و رذیله‌ای شخصیتی و اخلاقی (در معنای جبن یا بزدلی) و ترس به معنای نگرانی عقلانی بر از دست رفتن و به مخاطره افتادن موضوعی ارزشمند (خوف) ضروری است. می‌شود از امری خوف در دل داشت و برای رفع آن خوف و نگرانی شجاعانه هم اقدام کرد، گریخت یا حمله کرد، هر کدام که عقلانی‌تر بود.
یعنی خوف با شجاعت مانع‌الجمع نیست و گاه عامل آن هم هست. در مورد حضرت موسی(ع) نیز تعبیر قرآن «خائف یترقب» آمده است. اما جبن و فرد جبون به لحاظ شخصیتی فاقد عنصر شجاعت و ترسوست او جسارت مواجهه با مشکل را ندارد و همواره از آن می‌گریزد. متاسفانه گاه می‌شود که برخی افراد جبن را به حرکت امام نسبت می‌دهند که این ظلم و توهینی بزرگ به آن رادمرد بزرگ آزادی و انسانیت است. حتی حفظ امام و خوف از نابودی امام یا خوف از شکسته شدن حرمت مکه و خانه خدا یا خوف از انحراف دین و تایید این انحراف توسط خویش و خوف از ... ، اینها همه می‌توانند در این حرکت امام یافت شوند و متناسب با این خوف‌ها که نشانه محاسبات عقلانی امام از شرایط موجود است، اقدامات ایشان توجیه‌پذیر گردد. امام(ع) در هر مرحله از بین راه‌ها و تصمیم‌های مختلفی که می‌توانسته است، بگیرد مهمترین، عاقلانه‌ترین و درست‌ترین تصمیم را برای خدا و در راه او گرفته است. مهم‌‍ترین تصمیمی که بر سه ستون اتکا بر نیت و جهت الهی و بهره مندی از علم و سنت‌های الهی و برخورداری از اولویت و اهمیت استوار می‌باشد و این معنای دقیق عبودیت است که چیزی فراتر از عبادت است، عبادتی که مهم‌ترین وظیفه تو در هر لحظه نباشد از عبودیت بهره‌ای نبرده است، عبودیت است که هدف خلقت انسان و عامل آزادی او از بندهای نفس، شیطان و طاغوت و عامل خروج از ظلمت‌های عالم مادی و هدف غایی زندگی اوست و حسین(ع) سرمشق عبودیت و آزادگی انسان است.

انتهای پیام