به گزارش ایکنا؛ آیتالله مهدی هادوی تهرانی در اولین روز از درس خارج اصول خود در مدرسه آیتالله العظمی گلپایگانی گفت: خداوند تبارک و تعالی قوانینی را در عالم قرار داده و این قوانین به صورت قضایای شرطی بیان شده است که اگر شرط تحقق پیدا کرد مشروط حاصل خواهد شد و اگر شرط تحقق پیدا نکرد توقع تحقق مشروط توقع غیر معقولی است.
وی افزود: ما همیشه این را میگوییم اگر کسی آب را بگذارد در فریزر و بگوید این آب جوش بیاید میگوئیم تو دیوانهای و اگر آب را بگذارد روی آتش برای اینکه یخ بزند باز هم میگوییم دیوانهای! هیچ کس این کار را نمیکند ولی اگر نگاه کنیم به اطراف خودمان میبینیم هم ما و هم دیگران از این به قول آقای بهاءالدینی دیوانه بازیها دائم انجام میدهیم.
وی با بیان اینکه کسی فکر کند بدون درس خواندن و زحمت کشیدن و فکر کردن و مباحثه کردن و کلاس آمدن و هزار جور عوارض این کار میتواند با تحصیلات حوزوی به جایی برسد این دیوانهتر از آن است که آب را بگذارد در یخچال تا جوش بیاید افزود: وقتی از طلبه سوال میکنیم که چرا درس نیامدی میگوید کار داشتم معنایش این است که درس آمدن برای کسانی است که بیکار باشند وقتی یک طلبهای بیکار شد کاری نداشت مجبور شد آمد درس آن هم سر درس مشغول موبایل و مشغول جاهای دیگر میشود.
هادوی تهرانی با بیان اینکه در ذیل آیه 133 سوره نساء خداوند تبارک و تعالی میفرماید: «إِن يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ أَيُّهَا النَّاسُ وَ يَأْتِ بِآخَرِينَ وَكَانَ اللّهُ عَلَى ذَلِكَ قَدِيرًا؛ مردم اگر خدا بخواهد شما از بین میبرد و گروه دیگری که بهتر از شما باشند به درد بخورد میآورد»؛ ذیل این آیه بعضی از مفسرین مانند ابوحیان، مفسر سنی قرن هشتم هجری گفته است وقتی این آیه نازل شد پیامبر اسلام (ص) به پشت سلمان زدند و فرمودند «انهم قوم هذا» یک جای دیگر قرآن آیه دیگری است باز همین مضمون نقل شده است که خود همین جناب اندولسی نقل میکند که ابوحریره نقل کرد: از پیغمبر سوال شد این کدام قوم است حضرت دستشان را پشت سلمان زدند و فرمودند قوم این مقصود است و بعد فرمودند قسم به آن خدایی که جان من در دست اوست اگر ایمان در ثریا باشد در آن ستاره مردانی از فارس آن را به دست میآورند.
این استاد حوزه عنوان کرد: مفسرین در اینکه این قوم غیرکم چه کسانی هستند اختلاف کردند؛ بعضیها گفتند انصار و برخی گفتند تابعین هستند. دیگران نیز گفتند اهل یمن، اهل کنده، اهل نخع، عجم، فارس، روم و ملائکه هستند؛ همین روایت را باز ذیل همین آیه ابن عجیبه قرن سیزدهمی نقل میکند و با همین مضمونی که اینجا نقل کردیم؛ محقق کتاب ابن عجیبه این را از مصادر سنی از آثار روایی و تاریخی سنی استخراج کرده و آورده پیغمبری که صادق است و مصدق، راست گفته بعد شروع میکند به تعریف قوم فارس و اینکه بزرگانی از علما از این قوم برخاستند. البته بزرگانی که نام میبرد چون خودش هم سنی و مال قرن سیزدهم هست؛ بزرگان سنی و بهخصوص چون خودش صوفیه بیشتر بزرگان صوفی را نام میبرد ولی بسیاری از علما در طول تاریخ از ایران بودند.
هادوی تهرانی عنوان کرد: ذیل آیه 54 سوره مائده هم باز همین مضمون در بین شیعه بیشتر نقل شده است ولی شیعه بیشتر ذیل این آیه نقل کردند که خداوند تبارک و تعالی میفرماید: ای کسانی که ایمان آوردید آن کسانی از شما که از دین خودشان مرتد میشوند ... اینجا ارتداد به معنی لغوی است؛ در قران توجه داشته باشید ارتداد به معنای این نیست که اینها رسما کافر میشوند؛ مسیحی یا یهودی میشوند بلکه ظاهرا باز مسلمانند؛ ارتداد به معنای لغویاش یعنی بازگشت به گذشته است؛ اینجا فرمود: «من یرتد منکم» یعنی برگرده به همون ارزشهای جاهلی؛ «یات الله بقوم یحبهم» خدا یک جماعت و قومی را میآورد که دوستشان دارد، «و یحبونه» آنها هم خدا رو دوست دارند که این قوم اینطورند؛ «اذلة علی المومنین اعزة علی الکافرین».
وی با بیان اینکه یک دسته از این روایات میگوید مقصود از این «یات الله بقوم»، شیعه علی مقصود شیعیان علی بن ابی طالب هستند؛ یک دسته روایات میگوید «یات الله بقوم» مقصود امام زمان(عج) و جماعت همراه حضرت هستند.
وی با اشاره به آیه 55 مائده اظهار کرد: ما این آیه را در مباحث ولایت، ولایت فقیه و مباحث ولایت ائمه(ع) مفصل بحث کردیم و گفتیم مضمون آیه مضمونی کلی است؛ «انما ولیکم الله»؛ ولی شما خداست؛ رسول خدا(ص) «والذین امنوا» هر کسی که ایمان بیاورد، «الذین یقیمون الصلاة»؛ هرکسی که اقامه نماز بکند «و یوتون الزکاة و هم راکعون» در حالی که در رکوع هست؛ تعبیر عامه در واقع اشاره به شخص دارد و اصلا این مضمون عام نیست؛ میگویند که خلیفه دوم گفت: علی بن ابی طالب یک بار در رکوع صدقه داد، این آیه برایش نازل شد، من صد بار در رکوع صدقه دادم هیچ آیهای برای من نازل نشد؛ نمیدانم این از مجعولات شیعه هست یا چنین روایتی وجود دارد ولی شیعه و سنی گفته که این داستان ناظر به یک واقعه خارجی است.
هادوی تهرانی تاکید کرد: تمام آیاتی که در قرآن ناظر هستند به اهلبیت(ع) در آن ایهام و ابهام است و این یکی از اسرار حفظ قرآن است؛ قرآن فرموده است که ما فرستادیم و خودمان هم حفظش میکنیم، نه آن طوری که بعضیها گفتند هر کسی بخواهد در قرآن دخل و تصرفی بکند به اعجاز الهی نابود میشود نه یک کاری که به صورت طبیعی این قرآن باقی بماند و همچنان که این کار را کردند؛ پیغمبر(ص) همان اول که آیات نازل میشد، این را بر جماعتی میخواندند آنها حفظ میکردند یک جماعتی کتابتی میکردند در چند نسخه و در چند جا نگهداری میشد؛ پیغمبر(ص) سنت حفظ قرآن، سنت قرائت قرآن و بعد سنت تفسیر قرآن را ایجاد کردند که بعد از پیغمبر(ص) نسلی بودهاند که اینها حافظان قرآن، مفسران قرآن نیز بودند و با همین روش قرآن در طول تاریخ حفظ شد.
این استاد تفسیر با بیان اینکه شیعه و سنی نقل کردهاند که این آیه در شان علی بن ابی طالب(ع) ذکر شده و یک قضیه خارجی است گفت: چرا خدا این را با صراحت نگفت «علی» است؛ زیرا اگر این طوری میگفت همان عواملی که پیغمبری آن همه جمعیت در آن غدیر جمع کرد و به آنها گفت «من کنت مولا فهذا علی» باز نگویند علی مقصود علی اعلا. خداوند تبارک و تعالی است؛ علی یعنی علی. حضرت فرمودند: این علی و برای این، این جوری تعبیر کرد که دیگر هیچ کس شک نکند، حضرت را نشان داد به اشاره هم به لفظ. علی بن ابیطالب(ع)، وقتی یک نوجوان بود توسط پیغمبر به عنوان وصی پیغمبر معرفی شد. هنگامی که در آن داستان منزلت، قریش پدر علی بن ابیطالب(ع) جناب ابوطالب را مسخره کردند، گفتند: به به از امروز به بعد، دیگه پسر کوچولو شما مولای تو و آقای تو است.
هادوی تهرانی بیان کرد: همان عواملی که باعث شد علی بن ابیطالب این همه سال خانهنشین شد، در دوره عثمان و جمع قرآن هم او را حذف کردند؛ قرآن اینجا با یک تعبیری این مسئله را مطرح کرد که ربطی به علی ندارد ولی در روایات تکمیل شد که در شان علی بن ابیطالب(ع) بوده است.
هادوی تهرانی ادامه داد: در روایات آمده آنهایی که همراه امام زمان (عج) در آخر الزمان میآیند، یک مصداقش همان سلمان هستند که در روایات معرفی شده است؛ بالاخره یک توجهی به این قوم یعنی ما بوده است؛ شما مورد توجه بودید اما به این معنا نیست که شما هر کاری بکنید ضرورتاً همان «قوماً غیرکم» هستید، به این معنا نیست که شما هر کاری بکنید ضرورتاً به تعبیر سوره مائده «یحبهم و یحبونه» است. با یک شرایطی ادامه مییابد.
وی همچنین در تفسیر آیه 65 سوره زمر تاکید کرد: در این آیه پیغمبر هم تضمین ندارد؛ در آن داستان غدیر فرمود: «بلغ ما انزل علیک» اگر نکردی هیچ کاری نکردی و رسالتت انجام نشده است و همه آن کارهای قبلی از بین میرود؛ بنابراین مادامی که ما در مسیر هستیم باید توقع حمایت خدا را داشته باشیم؛اگر از مسیر خارج شدیم توقع حمایت خدا مثل آن است که گفتیم آب را بگذاری در فریزر منتظر باشی جوش بیاید.
انتهای پیام