علمای علم تربیت سه فاکتور مهم وراثت، خانواده و محیط را در امر تربیت ذکر میکنند. محیط هر خانه با توجه به اولویتهای زندگی افراد آن چیده و مرتب میشود. سبک زندگی برخی از اقشار جامعه با سایرین بسیار متفاوت است؛ مبانی و پایههای زندگی مشترک آنها فرق اساسی با سایرین دارد.
به طور نمونه محیط خانواده یک مداح و ذاکر امام حسین(ع) سبک متفاوتی با بقیه خانهها دارد؛ به ویژه اگر ایام ماه محرم، صفر، رمضان و تولد یا شهادت سایر حضرات معصومین(ع) باشد. در این ایام کتب مقتل و زندگی حضرات معصومین(ع) یک طرف، کتب نوحه و سبکهای مداحی یک طرف؛ برگههای طبقه شده مداح یک طرف و اگر جوان و از شیوه غیر سنتی در مداحی نیز بهره ببرد؛ رایانه، تبلت و گوشی همراه هم طرف دیگر منزل او قرار میگیرند.
تربیت حسینی به طور ملموس و به معنای واقعی کلمه در بیشتر این منازل قابل مشاهده است. زمزمههای روزانه مداح در منزل، تمرین سبکها و ضربآهنگهای مختلف اشعار، تکرار و شنیدن یک کلیپ زیبای مداحی خوراک معنوی خانواده و بچهها را تشکیل میدهند. حتی گاهی مشاهده مقتلخوانیهای دورهمی و گریههای گاه و بیگاه شخص مداح یا گاهی با همسرش، دل پاک بچهها را با خود به کربلا میبرد. حتی برخی امور پیش پا افتاده مانند تغییر کانالهای تلویزیون نیز بر پایه این دیدگاه صورت میگیرد؛ یعنی شبکهای که مداحی پخش کند؛ کنترل تلویزیون روی آن شبکه قفل و بیحرکت میشود. این گونه عشق مداحی در دل خانواده شکل گرفته و موج میزند.
مداح و نوکر امام حسین(ع) در جامعه دارای دو جایگاه است: یکی جایگاه خودش بهعنوان یک فرد معمولی و دیگری جایگاهی به عنوان یک مداح که جایگاه سنگینی است. بهویژه زمانی که میکروفون دست میگیرد، آنقدر این میکروفون سنگین است که باید پای سنگین بودنش بایستد. نوکران امام حسین(ع) حداقل مراقبه را باید در زندگی رعایت کنند. چرا که هر راهی که بروند با انگشت نشانشان میدهند.
دوستان و فامیل از روش زندگی مداح آگاه هستند تا در برنامههای مهمانی و دید و بازدیدها خصوصاً در ایام محرم و صفر بیشتر مراعات حال آنها را میکنند.
همسر خانواده در ایام پرکار مثل محرم و صفر، خانه را برای استراحت مداح مهیا میکند تا با آرامش کامل به تجدید انرژی و تمرین بپردازد.
در سبک زندگی یک مداح نباید افراط و تفریط باشد. کسی که وارد تشکیلات امام حسین(ع) شد، حق ندارد زندگی شاهانه داشته باشد. البته نباید به زن و فرزندانش سخت بگیرد؛ چراکه طبق سفارش ائمه(ع) باید رفاه زندگی خانوادهاش را فراهم کند. مردم انتظار دارند در راهی قدم بردارد که انتهای آن به سیدالشهداء(ع) ختم شود.
برگردیم به تیتر غلط این یادداشت، بچههای مادحین که در این محیط، تربیت حسینی شدهاند نیز از همان خردسالی که هنوز خواندن و نوشتن بلد نیستند برگهای را دست میگیرند و شروع به خواندن میکنند. بزرگتر که میشوند با خط خود اشعار مداحی را با قلم و زبان خودشان یادداشت میکنند که گهگاه پر از غلط است:
تصویری که ملاحظه میکنید برگی از دفتر شعر سیدعلیرضا علیزاده، مداح 8 ساله و نوه مهدی شعبانی، از مادحین با اخلاص شهر مقدس قم است.
باز دوباره ذکر یاحسین
باز روی لبا شهادتین
باز بهشت بینالحرمین
یا حسین یا حسین
باز دوباره بزم روضهها
باز میچکه تو هیئتها
عطر و بوی سیب کربلا
یا حسین یا حسین ...
آری حسین جان
من از کودکی عاشقت بودهام
قبولم نما گرچه آلودهام
چه زیبا گفت آن شاعر عزیز حسین جان:
«باور من اینه که همیشه تو زندگیمی»
«من عوض شدم ولی تو همون حسین بچگیمی»
اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ
وَ عَلى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ
وَ عَلى اَوْلادِ الْحُسَیْنِ
و عَلى اَصْحابِ الْحُسَیْنِ
به قلم حجت شعبانی
انتهای پیام