محمد سریر، رئیس شورای عالی خانه هنرمندان ایران در گفتوگو با ایکنا درباره اینکه زمینه قانونی کپی رایت در کشور وجود دارد، گفت: قانون کپی رایت در صورتی که به این موضوع رسیدگی شود و سوابق آن مورد بررسی قرار گیرد، میتواند اجرایی شود، اما متأسفانه در این زمینه مسائلی وجود دارد که چندان روشن نیست و مورد توجه قرار نگرفته است، هنرمندان هم فقط میتوانند این موضوع را به عنوان یک درخواست مطرح کنند، اما پیگیریها باید از جانب منابع قضایی صورت پذیرد.
وی اظهار کرد: رسیدگی به قانون کپیرایت، امر آسانی نیست، زیرا زمینه آشنایی با این موضوع در حوزه قضایی کمتر است و قاعدتاً اگر چنین دعاویای مطرح شود ممکن است زمان طولانی صرف حل آن شود و اثبات مصادیق ادعایی که وجود دارد خیلی سخت باشد، زیرا بسیاری از آثار در رادیو و برخی در فضای مجازی پخش شده و باید تأیید شود که مالکیت معنوی روی آثار وجود دارد تا شکایت به نتیجه برسد به این علت عموماً مراجع از رسیدگی به این امر خودداری میکنند، زیرا علاوه بر صرف زمان زیاد، مجازاتی که برای این امر در نظر گرفته میشود، مجازات سختی نیست که ارزش پیگیری طولانی مدت را داشته باشد، به همین دلیل، عدهای که در این زمینه محق هستند، ممکن است از پیگیری امر خودداری کنند.
عضو هیئت مدیره خانه موسیقی افزود: در پیگیریهایی که تاکنون صورت گرفته، اصولاً جرایم مالی که برای تخطی از این قانون در نظر گرفته شده، چندان پراهمیت نیست که ارزش پیگیری طولانی مدت را داشته باشد همچنین جریمهای که در این زمینه در نظر گرفته شده در قیاس با هزینهای که برای این کار صورت گرفته خیلی کمتر است و بنظر میرسد در حال حاضر که این موضوع نسبت به دهههای اخیر بیشتر مطرح شده است، یک بازنگری برای این قضیه لازم است.
این آهنگساز با بیان اینکه پیگیری موضوع کپی رایت، به ارزش و اهمیتی که جامعه برای هنر موسیقی قائل هستند، برمیگردد، گفت: عموماً چیزی که در حوزه موسیقی پخش میشود از نظر بافت هنری، شأن، منزلت و خلاقیت دور شده و دیگر نگاه هنرمندانه به این مسائل وجود ندارد و اگر به این موضوع از جانب دولت توجه خاص نشود و به عنوان امری معنوی در جامعه مورد توجه قرار نمیگیرد و طبیعی است که بدتر هم خواهد شد.
وی بیان کرد: منزلت فعالیت هنری در همه جای دنیا از طریق دولتها حفظ میشود، بدلیل اینکه آنها منهای ارزشهای مادی، بخشی از ثروت معنوی در جامعه محسوب میشوند که دولتها سعی میکنند همیشه این را حفظ کنند تا از طریق مبانی ارزشی موسیقی به ذهنیات جامعه کمک کنند، بنابراین بسیاری از کشورها ممکن است در این زمینه هزینههایی هم بکنند. متأسفانه در جامعه ما خیلی در حوزه موسیقی توجه نشده و طبیعی است که به بوته فراموشی سپرده میشود.
سریر گفت: متأسفانه صدا و سیما به عنوان رسانهای که باید اثرگذار باشد و جریان فکری جامعه را شکل دهد نگاهش به آن چیزی معطوف است که در جامعه اتفاق میافتد نه آن چیزی که باید رخ دهد، رسانه ملی در این زمینه وظیفهای برای خودش قائل نیست که بخواهد ذهنیات و منزلت فعالیتهای هنری را در جامعه ارتقاء دهد، بنابراین صدا و سیما با اینکه یک نهاد دولتی است و وظایف قانونی دارد از نظر حفظ مسائل فرهنگی چندان به این مسئله توجه ندارد و نظارت خاصی هم در این حوزه در فعالیتهایش دیده نمیشود، در نتیجه مثل بنگاه خصوصی عمل میکند و فقط قصد دارد مخاطب را جلب کند و این موضوع باید از طرف بخشی که بر حوزه کار صدا و سیما نظارت میکند یا بخشهایی که میتواند اثرات ذهنی و فرهنگی در جامعه داشته باشد، پیگیری شود.
وی با بیان اینکه اگر به اندیشهورزی در جامعه و تأثیر هنر موسیقی در اندیشه جامعه بخواهیم توجه کنیم شاید نتوانیم دورهای را بهعنوان دوره طلایی موسیقی ایران مثال بزنیم، عنوان کرد: البته بخشی از دهه 40 دورهای است که موسیقی آبرومندانهتری داشته، اگر چه در این دوران موسیقی ارتقای فکری به جامعه نبخشیده اما کم ضررتر بوده و موسیقی در این دوره با اعتقاد به حفظ مبانی هنری موسیقی و کار فرهنگی از ارزش بیشتری برخوردار است، اما درخشانی و ارزشمندی که باید برای تأثیرات موسیقی در جامعه در نظر گرفت، گویا هنوز فصلش نرسیده است.
انتهای پیام