حجتالاسلام مهدی گرجی، استاد حوزه و دانشگاه، در گفتوگو با ایکنا از اصفهان، با بیان اینکه خیر و شر واژههای جنجالیای هستند که در طول تاریخ همواره مورد بحث و بررسی قرار گرفتهاند، اظهار کرد: غالبا مردم اموری را خیر میدانند که واقعا خیر نیست و در مقابل، از اموری تلقی شر دارند که در واقع شر نیست، بنابراین یکی از تدابیری که در کتب آسمانی و به خصوص در قرآن کریم مدنظر بوده، تبیین معیارهای صحیح تشخیص خیر به معنای خوبیها و نیکیها و تشخیص شر به معنای زشتیها و پلیدیهاست.
وی افزود: در قرآن کریم، واژههای خیر و شر به کرات ذکر شده و خدای متعال در موضوعات مختلف، خیر را تعریف کرده است. معمولا خیر در تعاون و محبت به سایر انسانها، پرستش خدای یکتا، محبت به والدین، پرهیز از گناه و اجتناب از ظلم و تعدی به سایر انسانها شمرده شده و از طرف دیگر، شر به معنای تاریکی و ظلمت، ظلم و ستم و تجاوز و تعدی به حقوق دیگران آمده است.
این استاد حوزه و دانشگاه بیان کرد: اگر اتفاقات معلول عملکرد خود ما باشد و بر اثر ظلم، ناسپاسی، سستی و اهمالکاری به وجود بیاید، طبیعتا ضررهای خاص خودش را خواهد داشت؛ ولی اگر در مسیر جهاد، تلاش برای جلب رضای خدا و خدمت به بندگان برای انسان آسیب و صدمهای به وجود بیاید، طبیعتا خیر انسان در آن است و خدای متعال با همین اتفاقات برای ما اجر و پاداش، رشد و کمال و پختگی در نظر خواهد داشت.
حجتالاسلام گرجی اضافه کرد: آنچه بر اثر هوای نفس انسان و در مسیر خودخواهی، زیادهطلبی، تکبر و خودپسندی رخ دهد، شر به حساب میآید، ولی آنچه در مسیر گذشت، محبت، دگردوستی، یتیمنوازی، ضعیفنوازی، مظلومنوازی و یاری انسانها باشد، خیر محسوب میشود. ما قبل از انجام هر کاری باید ببینیم آیا آن کار مورد رضایت خدا هست یا نه، اگر مورد رضایت خدا بود، آن کار خیر است.
وی با بیان اینکه شر در فلسفه اسلامی، عدمالخیر است، گفت: وقتی روز نباشد، شب هست و وقتی نور وجود نداشته باشد، تاریکی هست. اگر انسانها از نورانیت و خوبیها جدا شوند، به موجودی شرور تبدیل میشوند. خدای متعال شر را خلق نمیکند و بدی بندههایش را نمیخواهد؛ بنابراین تاریکی، عدم نور و شر، عدمالخیر است. ما باید خیر را انتخاب و شر را ترک کنیم، البته گاهی مواقع شر برخی از امور کمتر از امور دیگر است، مثل اینکه از امام صادق(ع) پرسیدند آیا عقل همان تشخیص خوب و بد است؟ ایشان فرمودند عقل، تشخیص خوب از خوبتر و بد از بدتر است.
انتهای پیام