فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً؛ امید گشایش در سال جدید

                بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ

فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿۵﴾إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا ﴿۶﴾فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ ﴿۷﴾وَإِلَى رَبِّكَ فَارْغَبْ ﴿۸﴾؛ پس [بدان كه] با دشوارى آسانى است (۵)آرى با دشوارى آسانى است (۶)پس چون فراغت‏ يافتى به طاعت دركوش (۷)و با اشتياق به سوى پروردگارت روى آور (۸).(آیات 5 تا 8 سوره شرح).  

و این آیات مژده بزرگ الهی به مؤمنان است؛ همان افرادی که سختی‌ها را به امید گشایش و فرج با فکر و اندیشه والا تدبیر و تحمل کردند.

سال 98 سال سختی برای مردم ایران بود. با سیل ویرانگر آغاز کردیم و با سیل خوبی‌ها و کمک‌های مردم به مناطق سیل زده سال را ادامه دادیم. تحریم‌ها، تورم، کمبود برخی داروها و مواد اولیه، ضربه‌های سخت به صنعت و کسب و کارها، زلزله هم آمد، داغ بزرگ سردارمان دلهایمان را پاره پاره کرد، غم از دست دادن هموطنانمان در سانحه هوایی و در نهایت شیوع کرونا. عزیزان زیادی را از دست دادیم. «لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي كَبَدٍ؛ همانا ما انسان را در رنج و زحمت آفریدیم»(آیه 4 سوره بلد). ولی همانقدر که این سختی‌ها وسیله ازمایش ما و امری قطعی است رحمت الهی هم بر مومنان مسلم است.

سال گذشته تازه فهمیدیم جمع‌های ساده در کنار هم بودن نعمت بزرگی بود که امسال برای مدتی که ان شاء الله کوتاه باشد، از این نعمت محروم هستیم، فهمیدیم چه قدر دلمان برای به راحتی درآغوش گرفتن عزیزانمان تنگ می‌شود و فهمیدیم که چه قدر به در کنار هم بودن نیاز داریم. امسال اگر چه نمی‌توانیم عزیزانمان را در آغوش بکشیم اما یادمان باشد همین که هستند نعمت بزرگی است.  بیایید عید دیدنی‌های امسالمان را به دو ماه بعد یعنی عید بزرگ فطر موکول کنیم.

ما کنار هم بودیم. برخی ایثارگرانه‌تر و پرتلاش‌تر؛ اجرتان با خدا. همین کنار هم بودن نعمت بزرگی است. پس به تأسی از حضرت علی(ع) از قضای الهی به قدر الهی پناه می‌بریم و به امید رحمت او منتظر گشایش عظیم خداوند در سال جدید هستیم.

ایرانیان قلب‌هایتان پر از نور رحمت الهی. سال نو مبارک.