خدمت به خلق از بزرگترین نمادهای دینداری است + فیلم

 

دین از ما چه چیزی می‌خواهد؟ آیات قرآن را که نگاه می‌کنیم به مواردی همانند اقامه نماز و دادن زکات اشاره شده است یعنی در کنار ارتباط با خدا، ارتباط درونیِ خداییِ با مردم هم مورد تأکید قرار گرفته است. نمی‌شود در این عالم باشیم و بگردیم و هیچ ارتباطی با خلق خدا نداشته باشیم، بنابراین یکی از بزرگترین نمادهای دینداری، خدمت به خلق است. تا جایی که برخی با افراط گفته‌اند «می‌ بخور، منبر بسوزان، مردم‌آزاری نکن»  البته این حرف درستی نیست چراکه در طول تاریخ بر اساس تجربیاتی که داریم به این نتیجه می‌رسیم کسانی‌که می خورده و منبر سوزانده‌اند خدمتی به خلق نکرده‌اند. 

 

حتی اگر شده در حد یک گویش زیبا باید با مردم خوب باشیم. حرف خوب را که بلدیم. باید آمار بگیریم و بدانیم که در زندگی چقدر به خلق خدمت کرده‌ایم. گاهی اوقات برخی خدمت‌های ما دوستی خاله خرسه است و خودمان فکر می‌کنیم خوب است در حالی‌که ممکن است منجر به ناراحتی دیگران شود.

 

در روایتی آمده که حضرت سیدالشهد(ع) فرمود: «اِعلَموا اَنَّ حَوائِجَ النّاسِ اِلَیکُم مِن نِعَمِ اللهِ عَلَیکُم، فَلا تَمَلُّوا النِّعَمَ فَتُحَوَّلَ اِلی غَیرِکُم» یعنی بدانید که نیازمندی‌های مردم به شما، از نعمت‌های الهی بر شماست. پس از این نعمت‌ها خسته نشوید که هر آینه به سوی دیگران سوق یابد. ما یک عمر هیئت رفته و از امام حسین(ع) سخن گفته‌ایم اما اگر به ما بگویند چند مورد از نعمت‌های الهی را نام ببرید به انواع نعمت‌ها اشاره می‌کنیم و کمتر حوائج مردم که به فرموده امام حسین(ع) از نعمت‌های الهی است را مورد اشاره قرار می‌دهیم.

 

در روایت دیگری از امام صادق(ع) آمده که فرمود اهل ایمان علایمی دارند که از جمله آنها خوشرویی، خوش‌زبانی، قلب مهربان و دستِ دهنده است. اگر به کشوری دیگر برویم و بگوییم در دین ما این موارد نشانه ایمان است آنها چه واکنشی نشان می‌دهند؟ واقعیت این است که بسیاری از غیرمسلمانان برای اسلام سر تعظیم فرود می‌آورند و حتی خیلی‌ها با این کلمات مسلمان شده‌اند اما متأسفانه ما در این زمینه کوتاهی کرده‌ایم.