به گزارش خبرگزاری بینالمللی قرآن(ایکنا) از لرستان، حجتالاسلام حمیدرضا حنان، مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی لرستان روز گذشته، 3 آذر در جمع خبرنگاران گفت: کنگره گرامیداشت آیتالله طباطبایی سلطانی بروجردی در استان لرستان برگزار میشود.
وی با بیان اینکه حضرت آیتالله طباطبایی سلطانی بروجردی پدر همسر حجتالاسلام حسن خمینی، نوه امام راحل(ره) است، افزود: در نظر است این کنگره خردادماه سال 93 در لرستان برگزار شود.
یادآور میشود، آیتالله سیدمحمدباقر سلطانی طباطبایی از سادات جلیلالقدر طباطبایی بروجردی است که شاخهای از خاندان طباطبایی است. سرسلسله سادات طباطبایی بروجرد، فقیه والامقام، علامه سیدمحمد طباطبایی است که با مهاجرت خود از نجف اشراف به بروجرد، این سلسله را در غرب ایران بنیان نهاد.
آیتالله سلطانی طباطبایی در سال 1332 ق. در شهرستان عالم پرور بروجرد و در خاندان باتقوا و با علم و فضیلت دیده به جهان گشود. پدر بزرگوارش، آقا سیدعلیاصغر، ملقب به سلطان العلماء بروجردی، یکی ازعالمان بزرگ و نامدار سادات طباطبایی در منطقه بروجرد بوده است.
این بزرگوار، پس از عمری تدریس، تبلیغ و ترویج احکام و معارف نورانی اسلام، در سال 1342ق. به دیار حق شتافت و در سرزمین مقدس قم مدفون گردید و جد بزرگوارش، حاج آقا مهدی طباطبایی نیز از عالمان بزرگ بروجرد بود که درسال 1324ق. رحلت کرد و بدن پاک وی در رواق حرم شریف کاظمین(ع) به خاک سپرده شد.
تحصیل در بروجرد
آیتالله سلطانی پس از رشد و پشت سرگذراندن دوران کودکی، تحت تربیت پدر بزرگوارش قرارگرفت و خواندن و نوشتن و قرائت قرآن را بهخوبی از پدر بزرگوارش - که اولین معلم ومربی وی به شمارمیآید - آموخت و پس از آن، جهت فراگیری علوم الهی وارد حوزه علمیه بروجرد گردید و درسهای مقدمات و سطح اولیه را در حوزه بروجرد و نزد اساتید آن سامان فرا گرفت.
از استادان آیتالله سلطانی طباطبایی در حوزه بروجرد، اطلاعی بهدست نیامده؛ ولی آنچه مسلم و قطعی است، این که وی، مقدمات و مقداری از سطح را در زادگاهش بهخوبی آموخته و آنگاه برای ادامه تحصیل، راهی حوزه علمیه قم شده است.
مهمترین استادان این استاد فرزانه در حوزه علمیه قم عبارت از آیتالله سیدمحمدتقی خوانساری، آیتالله سید صدرالدین صدر، آیتالله میرزا محمد فیض قمی، آیتالله شیخ محمد علی حایری قمی، آیتالله سید احمدخوانساری، آیتالله میرزا محمد علی شاه آبادی بودند.
تحصیلات در نجف اشراف
آیتالله سلطانی بعد از مدتی اقامت در مشهد مقدس تصمیم گرفت جهت تکمیل علوم و کسب معارف به نجف اشراف مهاجرت کند تا بتواند از استادان آن سامان نیز بهرهمند شود.
وی درسال1356ق. رهسپار شهر مقدس نجف گردید و به مدت دو سال در کنار مرقد نورافرین امیرالمؤمنین(ع) کسب معارف و معنویت کرد و از فضای معنوی و علمی آن حوزه بهرههای فراوانی برد.
از جمله اساتید وی در نجف اشرف میتوان از آیتالله العظمی سیدابوالحسن اصفهانی، آیتالله شیخ محمدحسین غروی اصفهانی، آیتالله آقاضیاءالدین عراقی نام برد.
اقامت در بروجرد
این فقیه اخلاقی، با پشتکار ویژه، به مرتبه بلند فقاهت و اجتهاد دست یافت و از سوی فقهای تراز اول حوزههای قم و نجف، صاحب اجازات و تأییدات اجتهادی شد و آنگاه برای صله ارحام به زادگاهش بروجرد مراجعت کرد و در آنجا رحل اقامت افکند. ورود وی، موجب شکوفایی حوزه بروجرد شد؛ زیرا او سالیان متمادی با تلاش و جدیت فراوان و با برنامهریزی مدون، توانست حوزه بروجرد را احیاء کند و با تدریس خویش، بدان رونق ویژهای بخشد. وی در دوران اقامت در بروجرد علاوه بر تدریس، خود نیز از دانش فراوان آیتالله العظمی بروجردی که در آن ایام در بروجرد میزیست، بهرهمند گردید و آنگاه به قم مراجعت کرد و تا آخر عمر شریف خود در این شهر اقامت داشت.
تألیفات
آیتالله سلطانی در کنار اشتغالات علمی، آثار ارزشمندی را از خویش به یادگار گذاشته است که عبارت از رساله در استصحاب، رساله در واجب مطلق و مشروط، رساله در خیارات، رساله در ادبیات فارسی، رساله در شرح منظومه فقهی مرحوم میرزا محمد تنکابنی، الفوائدالفاطیه فی الاصول هستند.
غروب ستاره
این فقیه مجاهد و فروتن، پس از86 سال زندگی پرخیر و برکت در راه خدمت به اسلام و حوزههای علمیه، سرانجام در روز شنبه31 خرداد 1376ش. مطابق با15 صفر 1418ق. در منزل یگانه دخترش در جماران بدرود حیات گفت.
پیکر پاکش پس از تشییع باشکوه در قم و نماز بر آن توسط آیتالله فاضل لنکرانی، به تهران منتقل و در جوار مرقد حضرت امام خمینی(ره) به خاک سپرده شد.