قم در میلاد امام پنجم غرق در سرور و شادمانی شد

به گزارش خبرگزاری بین‌المللی قرآن(ایکنا) از قم، مردم شهر مقدس قم در روز میلاد با سعادت امام محمد باقر(ع) با حضور در بارگاه کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه (س)، این میلاد با برکت را به کریمه اهل بیت تبریک و تهنیت گفتند.

همچنین اقشار مختلف مردم قم به صورت خودجوش با راه‌اندازی ایستگاه‌های صلواتی در نقاط مختلف شهر به ویژه اطراف حرم مطهر حضرت معصومه (س)، با شربت و شیرینی از همشهریان و زائران پذیرایی می‌کنند.

شهر مقدس قم همچنین در شب میلاد پنجمین اختر تابناک امامت و ولایت حال و هوای ویژه‌ای به خود گرفت و مراسم جشن و سرور به مناسبت میلاد این امام همام در حرم مطهر کریمه اهل بیت (ع)، مسجد مقدس جمکران، مساجد و تکایا و دیگر اماکن متبرکه با حضور عاشقان و ارادتمندان اهل بیت عصمت و طهارت (ع) برگزار شد.

امروز نیز در بیوت مراجع عظام تقلید و دفتر مقام معظم رهبری نیز مراسم ویژه با حضور روحانیون و اقشار مختلف مردم در حال برگزاری است.

یکم رجب سالروز ولادت امام محمد باقر(ع) والامقامی از نسل پاکان است؛ امام همامی که با علم و دانش بی انتهای خویش، هدایتگر مردم روزگار خویش به سعادت حقیقی شد و جامعه اسلامی را با غنی ترین آموزه های دینی آشنا کرد.

نام مبارک امام پنجم محمد بود و لقب آن حضرت باقر یا باقرالعلوم است، بدین جهت که: دریای دانش را شکافت و اسرار علوم را آشکارا ساخت؛ القاب دیگری مانند شاکر و صابر و هادی نیز برای آن حضرت ذکر کرده اند که هریک باز گوینده صفتی از صفات آن امام بزرگوار بوده است.

امام محمد باقر(ع) در روز اول رجب سال 57 هجرى در مدینه منوّره دیده به جهان گشود، برخى از مورخان، ولادت ایشان را در سوم صفر سال 57 هجرى دانسته اند.

پدر بزرگوار امام محمد باقر(ع) حضرت امام زین العابدین (ع)، و مادر مکرمه آن حضرت دختر امام مجتبى(ع) به نام «ام عبدالله» و از این جهت آن حضرت از پدر و مادر منتسب به خاندان گرامى رسول اکرم(ص) بودند.

امام باقر (ع) چون در اواخر دوران حکومت بنی‌ امیه به‌سر می‌برد، از ضعف قدرت حاکمه استفاده نمود و در نشر معارف اسلامی، تلاش گسترده‌ای کرد و با مخالفین و صاحبان عقاید مختلف، مناظرات مفصّلی داشت و به سؤالات شیعیان و مخالفین پاسخ داد.

لذا از آن امام در تمام مسائل فقهی و اجتماعی و حکومتی روایات فراوانی نقل شده است، به‌طوری‌که تقریبا هیچ کتاب روایی نیست مگر این که از امام باقر علیه السلام در موارد مختلف روایتی ذکر شده است.

ایشان در فضیلت های انسانی، علم و پارسایی بر همگان برتری داشت و شکافنده ی دشواری های دانش و گشاینده ی پیچیدگی های معارف زمانه ی خویش بود. برتری وی در فضل و دانش به گونه ای روایت شده است که نویسندگان و شاعران در وصف او، نثرها نوشته اند و شعرها سروده اند.

امام باقر (ع) در زمان حکومت ولید بن عبدالملک به امامت رسیدند که پس از او سلیمان بن عبدالملک و سپس عمربن عبدالعزیز و سپس یزید بن عبدالملک و پس از او هشام بن عبدالملک، یکی پس از دیگری حاکم مَمالک اسلامی شدند.

امام محمدباقر(ع) با مؤمنان و دوستان بسیار گشاده رو بود و در صدقات، بخشش و آداب اسلامی همچون دستگیری از نیازمندان، عیادت از بیماران و رعایت آداب و سنت های دینی، تمام کوشش خویش را به کار می برد تا سنت های حضرت محمد(ص) را به صورت عملی در میان مردم زنده نگه دارد و مکارم اخلاقی را به آنان بیاموزد.

سرانجام امام محمدباقر(ع) پس از سال ها تلاش در راه نشر و گسترش آموزه های اسلامی و مبارزه علیه ظلم و ستم حکومت وقت در هفتم ذیحجه 114هجری قمری در 57 سالگی در مدینه به دستور هشام بن عبدالملک مسموم شد و به مقام والای شهادت نایل آمد و در آرامگاه بقیع به خاک سپرده شد.

آن حضرت دارای سه همسر و هفت فرزند بود؛ از امام باقر علیه السلام مواعظ بسیار ارزشمندی به یادگار مانده است که تمام نسل‌ها تا قیامت از آن بهره‌مند خواهند بود.

آن حضرت از پدرانش از رسول خدا(ص) روایت کرد که آن حضرت فرمود : سخت ترین کارها سه چیز است. اوّل: مواسات برادران دینى در مال، دوّم: آنکه در برخورد با مردم جانب انصاف را داشته باشى، سوم: یاد خداوند در هر حال.

حسن بن صالح مى گوید: از امام محمّد باقر(ع) شنیدم که فرمود: آمیخته نشده است چیزى به چیز دیگر که بهتر از آمیخته شدن حلم و بردبارى به علم و دانش باشد.