دهه کرامت تمام شد، اما کرامات اهل بیت(ع) پایانی ندارد...

به گزارش خبرگزاری بین المللی قرآن(ایکنا) از خراسان رضوی، دهه کرامت گرچه فرصت مناسبی برای ارتباط بیشتر با اهل بیت(ع) و تقویت روحیه معنوی انسان است، اما در صورتی‌که راه و سیره آنها را سرلوحه زندگی خود قرار دهیم و آن‌گونه که می‌پسندند زندگی کنیم، کرامات و آثار دوستی و محبت با ائمه معصومین(ع) در تمام لحظات سال شامل حال ما خواهد شد.

دهه کرامت که از اول ذی‌العقده، سالروز ولادت حضرت معصومه(س) آغاز می‌شود و تا 11 ذی‌العقده، سالروز ولادت امام رضا(ع) ادامه دارد، علاوه بر اینکه یادآور لطیف‌ترین علائق و مهر کم‌نظیر یک خواهر به مقام معنوی برادر است، فرصت مناسبی برای آشنایی و ارتباط بیشتر با این دو بزرگوار و شناخت بسیاری از خوبی‌ها و زیبایی‌ها است.

بسیاری از مردم از فرصت استثنایی دهه پرخیر و برکت کرامت برای زیارت حرم مطهر امام مهربانی‌ها علی‌ابن‌موسی‌الرضا(ع) و حرم مطهر حضرت معصومه(س) که بر اساس روایات دینی، به حرم اهل بیت(ع) مشهور است، استفاده می‌کنند و با دعا و نیایش، این بزرگواران را برای ارتباط بیشتر با خدای متعال واسطه قرار می‌دهند.

گرچه این دهه امسال هم همچون سال‌های گذشته به پایان رسید اما چه خوب است که با حفظ و استمرار ارتباط معنوی خود با اهل بیت(ع)، شناخت بیشتر آنها و الگوگرفتن از سیره و سبک زندگی اهل بیت عصمت و طهارت(ع)، به سمت دوستی و ارتباط بیشتر با خالق هستی و سلوک الی الله حرکت کنیم.

کانون اصلی همه محبت‌ها بر اساس نظام تربیتی دینی، حب و مهرورزی به حضرت حق است، به طوری‌که امام صادق(ع) فرمودند: «القَلْبُ حَرَمُ اللهِ فَلا تُسْکِنْ فِی حَرَمِ الله غیَرَ الله؛ قلب حرم خداست و در حرم خدا غیر او را جاى نده.»، از این‌رو سایر عشق و محبت‌ها باید در محور این کانون و برای رسیدن به این محبت واقعی باشد.

پیامبر اکرم(ص) هم در حدیثی می‌فرمایند: «احبونی لحب الله عزوجل و احبّوا اهل بیتی لحبی ؛ مرا دوست بدارید چون محبوب خداهستم و اهل بیت مرا از آن جهت که ادامه دهنده راه من و محبوب من هستند، دوست بدارید»

محبت به اهل بیت(ع) در دنیا و آخرت اثرات مهمی دارد به‌طوری که بر اساس آیه 23 سوری شوری: «قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِى الْقُرْبى؛ بگو از شما هیچ پاداشى درخواست نمى‌‏کنم، جز آنکه نزدیکان مرا دوست بدارید»، محبت اهل بیت(ع) تنها پاداش رسالت پیامبر(ص) معرفى شده است.

عشق به اهل بیت(ع) زمینه ساز عشق به خداوند است و دوست داشتن اهل بیت پیامبر(ص) دوست داشتن و مهر ورزیدن به ارزش‌های والای الهی است، در نتیجه بدون دوستی اولیاء الهی، رسیدن به قله رفیع کمالات معنوی و انسانی ممکن نیست.

یکی از مهمترین آثار محبت اهل بیت(ع)، تقرب به خدای متعال است که پیامبر اعظم(ص) در این رابطه فرموده‌اند: «برای هر چیزی سروری است و محبت من و محبت علی (ع) سرآمد آن چیزهایی است که جویندگان تقرب، به وسیله آنها مقرب می شوند و آن عبارت است از اطاعت از پروردگارشان.»

محبت اهل بیت(ع) علاوه بر اینکه سوزاننده گناهان است، کفاره گناهان نیز محسوب می‌شود به‌طوری‌که امام رضا(ع) فرمودند:«محبت ما اهل بیت، کفاره گناهان است و حسنات را چند برابر می کند.»

محشور شدن با اهل بیت(ع) در روز قیامت، رسیدن به مقام شهید، دادرسی در سخت‌ترین لحظات و قبولی کارهای نیک از دیگر آثار مهم دوستی و محبت اهل بیت عصمت و طهارت(ع) است. البته این دوستی و محبت به غیر از قبولی کارهای نیک موجب رسیدن به زیباترین نیکی‌ها هم می‌شود که در همین خصوص امام علی(ع) فرموده‌اند: «احسن الحسنات حبنا و اسوء السیئات بغضنا ؛ زیباترین نیکی ها دوستی و زشت ترین بدی ها مخالفت و دشمنی با ما است.»

البته باید توجه داشت این محبت تنها به معنای دوست‌داشتن تنها نیست، بلکه باید این محبت از روی شناخت و معرفت باشد و در همه اعمال و تک تک لحظه‌های زندگی خود، اهل بیت(ع) را راهرو و پیشوای خود قرار داده و با درس گرفتن از سیره و رفتار آنها، سبک زندگی خود را به سیره ائمه معصومین(ع) نزدیک کنیم و بتوانیم از این طریق ارتباط بیشتر و بهتری با خالق بی‌همتا برقرار سازیم.

دوست داشتن اهل بیت عصمت و طهارت(ع) موقعی می‌تواند در زندگی ما اثر واقعی داشته باشد که نه فقط ظاهری بلکه کاملا عملی باشد، چراکه دوست داشتن اهل بیت، تقوای الهی و دلی پاک می خواهد، همان‌طوری‌که امام علی(ع) فرمودند: «من احبنا فلیعمل بعملنا و لیتجلبب الورع؛ هر که ما را دوست دارد باید مثل ما عمل کند و لباس پرهیزگاری را جامه و پوشش خود قرار دهد.»

ورع، تقوا، دوری از گناه، عشق به دوستان اهل بیت(ع)، برائت و دوری از دشمنان اهل بیت(ع) و آمادگی برای پذیرش برخی محرومیت‌ها در این راه از جمله نشانه‌های محبت و دوستی اهل بیت(ع) است که باید آن‌ها را به عنوان سرلوحه زندگی خود قرار دهیم.

با تدبر در قرآن و روایات اسلامی به این نکته پی می‌بریم که دوستی و محبت اهل بیت(ع) آثار و فواید بسیار مثبت و ارزنده‌ای در زندگی ما دارد و مختص به مکان یا زمان خاصی نیست و در همه احوال شامل حال محبآن آن‌ها  می‌شود، پس چه خوب است که ارتباط و ارادت خاص و روحیه معنوی که به یمن ولادت دو کریم اهل بیت(ع) در ما شکل گرفته است را حفظ کرده و روز به روز با تقویت بیشتر آن، در جهت رسیدن به قرب الهی تلاش کنیم.